Naar inhoud springen

Formule 1 in 1979

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Formule 1/1979)
30e Formule 1-seizoen (1979)
Volgende: 1980
Vorige: 1978
De enige Zuid-Afrikaanse wereldkampioen, Jody Scheckter hier gezien bij de GP van Monaco
De enige Zuid-Afrikaanse wereldkampioen, Jody Scheckter hier gezien bij de GP van Monaco
Algemene informatie
Races 15
Coureurs 35
Constructeurs 19
Verdedigend
kampioen
Vlag van Verenigde Staten Mario Andretti (coureurs)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jody Scheckter 51
(1e titel)
2e plaats Vlag van Canada Gilles Villeneuve 47
3e plaats Vlag van Australië Alan Jones 40
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Italië Ferrari 113
(6e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams 75
3e plaats Vlag van Frankrijk Ligier 61
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het Formule 1-seizoen 1979 was het 30ste FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 21 januari en eindigde op 7 oktober na vijftien races.

De Zuid-Afrikaan Jody Scheckter werd de laatste wereldkampioen voor Ferrari tot Michael Schumacher kampioen werd in 2000.

GP nr. Ronde Grand Prix Circuit Plaats Datum
314
1 GP van Argentinië Vlag van Argentinië Autódromo Municipal del Parque Almirante Brown
de la Ciudad de Buenos Aires
Buenos Aires 21 januari
315
2 GP van Brazilië Vlag van Brazilië Interlagos São Paulo 4 februari
316
3 GP van Zuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kyalami Grand Prix Circuit Midrand 3 maart
317
4 GP van de Verenigde Staten West Vlag van Verenigde Staten Long Beach GP Circuit Long Beach (Californië) 8 april
318
5 GP van Spanje Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Circuito Permanente del Jarama San Sebastián de los Reyes 29 april
319
6 GP van België Vlag van België Circuit Zolder Heusden-Zolder 13 mei
320
7 GP van Monaco Vlag van Monaco Circuit de Monaco Monte Carlo 27 mei
321
8 GP van Frankrijk Vlag van Frankrijk Circuit de Dijon-Prenois Dijon 1 juli
322
9 GP van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Silverstone Circuit Silverstone 14 juli
323
10 GP van Duitsland Vlag van Duitsland Hockenheimring Hockenheim 29 juli
324
11 GP van Oostenrijk Vlag van Oostenrijk Österreichring Spielberg 12 augustus
325
12 GP van Nederland Vlag van Nederland Circuit Park Zandvoort Zandvoort 26 augustus
326
13 GP van Italië Vlag van Italië Autodromo Nazionale Monza Monza 9 september
327
14 GP van Canada Vlag van Canada Circuit Île Notre-Dame Montreal (Quebec) 30 september
328
15 GP van de Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten Watkins Glen International Watkins Glen (New York) 7 oktober

De Grand Prix van Zweden werd afgelast omdat er weinig enthousiasme voor een Formule 1-wedstrijd was in Zweden na de dood van de Zweedse coureurs Ronnie Peterson en Gunnar Nilsson in 1978.[1]

Ronde Grand Prix Circuit Plaats Originele datum
8 GP van Zweden Vlag van Zweden Scandinavian Raceway Anderstorp 17 juni

Resultaten en klassement

[bewerken | brontekst bewerken]
Ronde Grand Prix Poleposition Snelste ronde Winnende coureur Winnende constructeur Banden Verslag
1 Vlag van Argentinië GP van Argentinië Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Vlag van Frankrijk Ligier-Ford G Verslag
2 Vlag van Brazilië GP van Brazilië Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Vlag van Frankrijk Ligier-Ford G Verslag
3 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) GP van Zuid-Afrika Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Jabouille Vlag van Canada Gilles Villeneuve Vlag van Canada Gilles Villeneuve Vlag van Italië Ferrari M Verslag
4 GP van de Verenigde Staten West Vlag van Canada Gilles Villeneuve Vlag van Canada Gilles Villeneuve Vlag van Canada Gilles Villeneuve Vlag van Italië Ferrari M Verslag
5 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) GP van Spanje Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Vlag van Canada Gilles Villeneuve Vlag van Frankrijk Patrick Depailler Vlag van Frankrijk Ligier-Ford G Verslag
6 Vlag van België GP van België Vlag van Frankrijk Jacques Laffite Vlag van Canada Gilles Villeneuve Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jody Scheckter Vlag van Italië Ferrari M Verslag
7 Vlag van Monaco GP van Monaco Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jody Scheckter Vlag van Frankrijk Patrick Depailler Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jody Scheckter Vlag van Italië Ferrari M Verslag
8 Vlag van Frankrijk GP van Frankrijk Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Jabouille Vlag van Frankrijk René Arnoux Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Jabouille Vlag van Frankrijk Renault M Verslag
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk GP van Groot-Brittannië Vlag van Australië Alan Jones Vlag van Zwitserland Clay Regazzoni Vlag van Zwitserland Clay Regazzoni Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Ford G Verslag
10 Vlag van Duitsland GP van Duitsland Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Jabouille Vlag van Canada Gilles Villeneuve Vlag van Australië Alan Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Ford G Verslag
11 Vlag van Oostenrijk GP van Oostenrijk Vlag van Frankrijk René Arnoux Vlag van Frankrijk René Arnoux Vlag van Australië Alan Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Ford G Verslag
12 Vlag van Nederland GP van Nederland Vlag van Frankrijk René Arnoux Vlag van Canada Gilles Villeneuve Vlag van Australië Alan Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Ford G Verslag
13 Vlag van Italië GP van Italië Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Jabouille Vlag van Zwitserland Clay Regazzoni Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jody Scheckter Vlag van Italië Ferrari M Verslag
14 Vlag van Canada GP van Canada Vlag van Australië Alan Jones Vlag van Australië Alan Jones Vlag van Australië Alan Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Ford G Verslag
15 Vlag van Verenigde Staten GP van de Verenigde Staten Vlag van Australië Alan Jones Vlag van Brazilië Nelson Piquet Vlag van Canada Gilles Villeneuve Vlag van Italië Ferrari M Verslag

Puntentelling

[bewerken | brontekst bewerken]

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e
Punten 9 6 4 3 2 1

Klassement bij de coureurs

[bewerken | brontekst bewerken]

De vier beste resultaten van de eerste zeven wedstrijden en de vier beste resultaten van de laatste acht wedstrijden tellen mee voor de eindstand. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Nr Coureur Grands Prix Punten
Vlag van Argentinië
ARG
Vlag van Brazilië
BRA
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF

VSW
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981)
SPA
Vlag van België
BEL
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Nederland
NED
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Verenigde Staten
VST
1 11 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jody Scheckter DNF {6) 2 2 (4) 1 1P 7 (5) 4 4 2 1 (4) DNF 51 (60)
2 12 Vlag van Canada Gilles Villeneuve DNF 5 1S 1PS 7S 7S DNF 2 14 8S 2 DNFS 2 (2) 1 47 (53)
3 27 Vlag van Australië Alan Jones 9 DNF DNF 3 DNF DNF DNF (4) DNFP 1 1 1 9 1PS DNFP 40 (43)
4 26 Vlag van Frankrijk Jacques Laffite 1PS 1PS DNF DNF DNFP 2P DNF 8 DNF 3 3 3 DNF DNF DNF 36
5 28 Vlag van Zwitserland Clay Regazzoni 10 15 9 DNF DNF DNF 2 (6) 1S 2 (5) DNF 3S 3 DNF 29 (32)
6 25 Vlag van Frankrijk Patrick Depailler 4 2 DNF 5 1 DNF (5)S 20 (22)
7 2 Vlag van Argentinië Carlos Reutemann 2 3 (5) DNF 2 (4) 3 13 8 DNF DNF DNF 7 DNF DNF 20 (25)
8 16 Vlag van Frankrijk René Arnoux DNF DNF DNF DNS 9 DNF DNF 3S 2 DNF 6PS DNFP DNF DNF 2 17
9 7 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Watson 3 8 DNF DNF DNF 6 4 11 4 5 9 DNF DNF 6 6 15
10 3 Vlag van Frankrijk Didier Pironi DNF 4 DNF DSQ 6 3 DNF DNF 10 9 7 DNF 10 5 3 14
11 4 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Jarier DNF DNF 3 6 5 11 DNF 5 3 DNF 6 DNF DNF 14
12 1 Vlag van Verenigde Staten Mario Andretti 5 DNF 4 4 3 DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF 5 10 DNF 14
13 15 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Jabouille DNF 10 DNFP DNS DNF DNF NC 1P DNF DNFP DNF DNF 14P DNF DNF 9
14 5 Vlag van Oostenrijk Niki Lauda DNF DNF 6 DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF WD 4 WD 4
15 18 Vlag van Italië Elio de Angelis 7 12 DNF 7 DNF DNF DNQ 16 12 11 DNF DNF DNF DNF 4 3
16 6 Vlag van Brazilië Nelson Piquet DNF DNF 7 8 DNF DNF DNF DNF DNF 12 DNF 4 DNF DNF DNFS 3
17 25 Vlag van België Jacky Ickx DNF 6 DNF DNF 5 DNF DNF DNF 3
18 30 Vlag van Duitsland Jochen Mass 8 7 12 9 8 DNF 6 15 DNF 6 DNF 6 DNF DNQ DNQ 3
19 29 Vlag van Italië Riccardo Patrese DNF 9 11 DNF 10 5 DNF 14 DNF DNF DNF DNF 13 DNF DNF 2
20 9 Vlag van Duitsland Hans Joachim Stuck DNS DNF DNF DSQ 14 8 DNF DNS DNQ DNF DNF DNF 11 DNF 5 2
21 14 Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi 6 11 13 DNF 11 9 DNF DNF DNF DNF DNF DNF 8 8 7 1
22 31 Vlag van Mexico Héctor Rebaque DNF DNQ DNF DNF DNF DNF 12 9 DNF DNQ 7 DNQ DNF DNQ 0
23 8 Vlag van Frankrijk Patrick Tambay DNF DNF 10 DNF 13 DNQ DNQ 10 7 DNF 10 DNF DNF DNF DNF 0
24 5 Vlag van Argentinië Ricardo Zunino 7 DNF 0
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Lees 7 0
25 22 (7x)/ 4 (1x)/ 33 (2x) Vlag van Ierland Derek Daly 11 13 DNQ DNF DNQ DNQ DNQ 8 DNF DNF 0
26 20 Vlag van Verenigd Koninkrijk James Hunt DNF DNF 8 DNF DNF DNF DNF 0
27 17 Vlag van Nederland Jan Lammers DNF 14 DNF DNF 12 10 DNQ 18 11 10 DNF DNF DNQ 9 DNQ 0
28 20 Vlag van Finland Keke Rosberg 9 DNF DNF DNF DNF DNF DNQ DNF 0
29 36 Vlag van Italië Vittorio Brambilla 12 DNF DNQ 0
30 22 Vlag van Frankrijk Patrick Gaillard DNQ 13 DNQ DNF DNQ 0
31 35 Vlag van Italië Bruno Giacomelli DNF 17 DNF DNF 0
24 Vlag van Italië Arturo Merzario DNF DNQ DNQ DNF DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ 0
22 Vlag van Zwitserland Marc Surer DNQ DNQ DNF 0
36 (2x)/ 24 (1x) Vlag van Italië Gianfranco Brancatelli DNQ DNQ DNPQ 0
19 Vlag van Brazilië Alex Ribeiro DNQ DNQ 0
Pos. Nr Coureur Vlag van Argentinië
ARG
Vlag van Brazilië
BRA
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF

VSW
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981)
SPA
Vlag van België
BEL
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Nederland
NED
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Verenigde Staten
VST
Punten
Grands Prix
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten)
Gefinisht (geen punten)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Niet gepre-kwalificeerd (DNPQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde

Klassement bij de constructeurs

[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf 1979 tellen voor het eerst alle behaalde constructeurspunten mee voor het constructeurskampioenschap.

Pos. Constructeur Nr. Grands Prix Punten
Vlag van Argentinië
ARG
Vlag van Brazilië
BRA
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF

VSW
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981)
SPA
Vlag van België
BEL
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Nederland
NED
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Verenigde Staten
VST
1 Vlag van Italië Ferrari 11 DNF 6 2 2 4 1 1P 7 5 4 4 2 1 4 DNF 113
12 DNF 5 1S 1PS 7S 7S DNF 2 14 8S 2 DNFS 2 2 1
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams-Ford 27 9 DNF DNF 3 DNF DNF DNF 4 DNFP 1 1 1 9 1PS DNFP 75
28 10 15 9 DNF DNF DNF 2 6 1S 2 5 DNF 3S 3 DNF
3 Vlag van Frankrijk Ligier-Ford 25 4 2 DNF 5 1 DNF 5S DNF 6 DNF DNF 5 DNF DNF DNF 61
26 1PS 1PS DNF DNF DNFP 2P DNF 8 DNF 3 3 3 DNF DNF DNF
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford 1 5 DNF 4 4 3 DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF 5 10 DNF 39
2 2 3 5 DNF 2 4 3 13 8 DNF DNF DNF 7 DNF DNF
31 DNF DNQ DNF DNF DNF DNF WD 12 9 DNF DNQ 7
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell-Ford 3 DNF 4 DNF DSQ 6 3 DNF DNF 10 9 7 DNF 10 5 3 28
4 DNF DNF 3 6 5 11 DNF 5 3 7 8 DNF 6 DNF DNF
33 DNF DNF
6 Vlag van Frankrijk Renault 15 DNF 10 DNFP DNS DNF DNF NC 1P DNF DNFP DNF DNF 14P DNF DNF 26
16 DNF DNF DNF DNS 9 DNF DNF 3S 2 DNF 6PS DNFP DNF DNF 2
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-Ford 7 3 8 DNF DNF DNF 6 4 11 4 5 9 DNF DNF 6 6 15
8 DNF DNF 10 DNF 13 DNQ DNQ 10 7 DNF 10 DNF DNF DNF DNF
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Alfa Romeo 5 DNF DNF 6 DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF DNF WD 4 7
6 DNF DNF 7 8 DNF DNF DNF DNF DNF 12 DNF 4 DNF
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arrows-Ford 29 DNF 9 11 DNF 10 5 DNF 14 DNF DNF DNF DNF 13 DNF DNF 5
30 8 7 12 9 8 DNF 6 15 DNF 6 DNF 6 DNF DNQ DNQ
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Shadow-Ford 17 DNF 14 DNF DNF 12 10 DNQ 18 11 10 DNF DNF DNQ 9 DNQ 3
18 7 12 DNF 7 DNF DNF DNQ 16 12 11 DNF DNF DNF DNF 4
11 Vlag van Duitsland ATS-Ford 9 DNS DNF DNF DSQ 14 8 DNF DNS DNQ DNF DNF DNF 11 DNF 5 2
12 Vlag van Brazilië Fittipaldi-Ford 14 6 11 13 DNF 11 9 DNF DNF DNF DNF DNF DNF 8 8 7 1
19 DNQ DNQ
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Ford 5 7 DNF 0
6 DNF DNFS
14 Vlag van Canada Wolf-Ford 20 DNF DNF 8 DNF DNF DNF DNF 9 DNF DNF DNF DNF DNF DNQ DNF 0
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ensign-Ford 22 11 13 DNQ DNF DNQ DNQ DNQ DNQ 13 DNQ DNF DNQ DNQ DNQ DNF 0
16 Vlag van Italië Alfa Romeo 35 DNF 17 DNF DNF 0
36 12 DNF DNQ
Vlag van Italië Merzario-Ford 24 DNF DNQ DNQ DNF DNQ DNQ DNPQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ 0
Vlag van Mexico Rebaque-Ford 31 DNQ DNF DNQ 0
Vlag van Duitsland Kauhsen-Ford 36 DNQ DNQ 0
Pos. Constructeur Nr. Vlag van Argentinië
ARG
Vlag van Brazilië
BRA
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF

VSW
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981)
SPA
Vlag van België
BEL
Vlag van Monaco
MON
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Nederland
NED
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Verenigde Staten
VST
Punten
Grands Prix
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten)
Gefinisht (geen punten)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Niet gepre-kwalificeerd (DNPQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde
Zie de categorie 1979 in Formula One van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.