Wim Quist
| Wim Gerhard Quist | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Wim Quist in 1973
| ||||
| Persoonsinformatie | ||||
| Nationaliteit | Nederlandse | |||
| Geboortedatum | 27 oktober 1930 | |||
| Geboorteplaats | Amsterdam | |||
| Overlijdensdatum | 6 juli 2022 | |||
| Overlijdensplaats | Amsterdam | |||
| Beroep | architect | |||
| Werken | ||||
| Belangrijke gebouwen | Willemswerf | |||
| Belangrijke projecten | Maeslantkering, Waterleidingbedrijf Beerenplaat | |||
| Prijzen | BNA-kubus 1986 | |||
| Archieflocatie | Het Nieuwe Instituut | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Wim Gerhard Quist (Amsterdam, 27 oktober 1930 – aldaar, 6 juli 2022) was een Nederlands architect. Rechthoeken, driehoeken en cirkelvormen beïnvloedden zijn ontwerpen. Hij had aandacht voor de relatie tussen gebouw en omgeving, stelde de functie van het gebouw centraal, en zette zich af tegen onnodige versieringen.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Quist rondde in 1960 zijn studie aan de Academie van Bouwkunst in Amsterdam af.[1] Al in 1959 werd hem de Prix de Rome toegekend en ontwierp hij voor de Gemeentewerken Rotterdam het Drinkwaterproductiebedrijf Berenplaat. In 1960 startte hij zijn eigen architectenbureau in Rotterdam. Hij ontwierp onder meer de witte waterbollen aan de Anton Coolenlaan in Eindhoven, gebouwd in 1970, een nieuwe vleugel voor het Kröller-Müller Museum in Otterlo in 1977, het Museon in Den Haag in 1985, de nieuwe Rotterdamse Schouwburg (bijgenaamd De kist van Quist) in 1988 en het Museum Beelden aan Zee in Scheveningen, dat in 1994 werd geopend. Een beeldbepalend werk is het kantoorgebouw Willemswerf, een rechthoekig gebouw dat wordt doorsneden door een lange diagonaal. Ook de drinkwateropslagplaats bij de Brienenoordbrug in de vorm van waterdruppels was van zijn hand.[2] Tevens ontwierp hij de Benno Premselabrug in 2004 en de Uyllanderbrug in 2012 in Amsterdam.
Quist ontwierp ook meubels.[3]
Hij was hoogleraar aan de Technische Universiteit Eindhoven van 1968 tot 1975. Daarna was hij Rijksbouwmeester in de periode 1975-79. Van 1988 tot 1994 was hij bijzonder hoogleraar in het bijzonder architectonisch ontwerpen aan de Universiteit van Amsterdam.[4] In 1995 werd het bureau van Quist samengevoegd met Architektenburo Wintermans tot Quist Wintermans Architekten.
Over Wim Quist verscheen een aantal monografieën door architectuurhistoricus Auke van der Woud, alle met fotografie van Kim Zwarts, vormgegeven door Reynoud Homan, uitgegeven door nai010 uitgevers, gericht op architectuur, kunst, design en fotografie. In 1984 wijdde het Noord-Brabants Museum de tentoonstelling Quist, architect, 20 jaar activiteit aan zijn werk.
In 2021 spande hij een rechtszaak aan tegen drinkwaterbedrijf Evides dat een kantoor liet ontwerpen tegen het dienstgebouw op het complex van Kralingen, een oorspronkelijk ontwerp van Wim Quist. De rechter stelde een inbreuk op zijn auteursrecht vast en beval Evides met hem te overleggen.[5]
Quist werd 91 jaar oud.[6]
Fotogalerij
[bewerken | brontekst bewerken]Galerij met werken van Wim Quist in chronologische volgorde.[7]
-
1959-1965 Waterleidingbedrijf Beerenplaat, Spijkenisse -
1968-1970 Watertorens Eindhoven -
1978-1982 Scheepsbouwloods Van der Giessen-de Noord, Krimpen aan den IJssel -
1980-1985 Museon, Den Haag -
1980-1985 Ir. J.W. Tops-huis, Neeltje Jans -
1983-1985 Omniversum, Den Haag -
1981-1986 Maritiem Museum Rotterdam, Rotterdam -
1982-1988 Rotterdamse Schouwburg, Rotterdam -
1983-1989 Kantoorgebouw Willemswerf, Rotterdam -
1988-1991 Robecotoren, Rotterdam -
1991-1992 Kantoorgebouw Geerstraat, Heerlen -
1990-1994 Museum Beelden aan Zee, Scheveningen -
1992-1995 Cobra Museum, Amstelveen -
1987-1997 Maeslantkering, Hoek van Holland -
2004 Benno Premselabrug, Amsterdam -
2012-2014 Uyllanderbrug, Amsterdam
.jpg)
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- Prix de Rome (1958) 2de prijs bouwkunst[8]
- A.J. van Eckprijs (1970)
- BNA-kubus (1986)
- David Roëllprijs (1989)
- Oeuvreprijs Fonds BKVB (2007)
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Wim Quist, architect / Auke van der Woud; fotogr. Kim Zwarts. 1989. Monografieën van Nederlandse architecten, 1.
- Wim Quist: projecten = projects 87–92 / Auke van der Woud; fotogr. Kim Zwarts; [tek. Rob Dubbeldam; vert. John Kirkpatrick]. 1992.
- Wim Quist: projecten = projects 1992–2000 / Auke van der Woud; fotogr. Kim Zwarts; [projectbeschrijvingen Wim Quist; tek. Quist Wintermans Architekten; vert. John Kirkpatrick]. 1999.
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Lijst van Nederlandse architecten
- 90 topmonumenten uit de periode 1959-1965 (Drinkwaterleidingbedrijf Berenplaat)
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Overzicht van het oeuvre van Wim Quist
- Gebouwen van Wim Quist met foto's
- website Quist Wintermans Architekten
- Wim Quist, architect met geometrische vormen, overleden op 91-jarige leeftijd Architectenweb. Geraadpleegd op 13 juli 2022
- ↑ Leven en werk van Wim Quist overzichtelijk gedocumenteerd. De Telegraaf, 28-07-1989
- ↑ Opslagtanks als dikke druppels. Het vrije volk, 28-08-1974
- ↑ A piece of furniture is like a small house. Spectrum Design. Url geraadpleegd op 13 juli 2022
- ↑ Prof. W.G. Quist, 1930 - Album Academicum Universiteit van Amsterdam. URL geraadpleegd op 13 juli 2022
- ↑ Rechtbank geeft architect Quist 91 gelijk. AD, 08-11-21
- ↑ NRC, Architect Wim Quist, de magiër van de kubus
- ↑ GEBOUWEN VAN WIM QUIST. architectuurgids.nl. Geraadpleegd op 30 maart 2024.
- ↑ Prix de Rome