Communistische Partij van Griekenland
| Communistische Partij van Griekenland | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Personen | ||||
| Partijleider | Dimitris Koutsoumbas | |||
| Zetels | ||||
| Parlement van Griekenland | 26 / 300 | |||
| Europees Parlement | 2 / 21 | |||
| Periferieën | 48 / 703 | |||
| Geschiedenis | ||||
| Opgericht | 17 november 1918 | |||
| Algemene gegevens | ||||
| Actief in |  Griekenland
| |||
| Hoofdkantoor | Athene | |||
| Krant | Rizospastis | |||
| Richting | Links[1][2] tot extreemlinks[3][4][5][6][7][8] | |||
| Ideologie | Communisme[9] Marxisme-leninisme[9] Euroscepsis[10][11][12] | |||
| Kleuren | Rood | |||
| Jongerenorganisatie | Communistische Jeugd van Griekenland | |||
| Website | www | |||
| ||||
De Communistische Partij van Griekenland (Grieks: Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Kommounistiko Komma Elladas, afgekort tot KKE) is een orthodox communistische politieke partij in Griekenland.
Ze werd in 1918 opgericht als de Socialistische Arbeiderspartij van Griekenland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde ze een grote rol in het verzet tegen de nazi's. Toen Griekenland bevrijd was van de Duitsers, nam de partij de wapens op tegen de nieuwe Griekse regering, die bestond uit ex-nazicollaborateurs. De communisten hadden het land rond 1946 bijna helemaal onder controle, maar de interventie door de Verenigde Staten en Groot-Brittannië maakte daar een einde aan. Na deze burgeroorlog was het land armer dan ooit en gingen de communisten ondergronds.
In 1958 won de partij onder de naam Verenigd Democratisch Links de verkiezingen, maar de koning weigerde het resultaat te erkennen. Later steunde de partij de enkele progressieve kabinetten onder leiding van Giorgos Papandreou senior. Het kolonelsregime maakte een einde aan de progressieve regeringen en begon een heksenjacht tegen links. Toen het kolonelsregime viel, legaliseerde premier Konstantinos Karamanlis de KKE.
Bij de Griekse parlementsverkiezingen van mei 2012 behaalde de partij 8,5% van de stemmen en 26 zetels en bij de Griekse parlementsverkiezingen van juni 2012 4,5% van de stemmen en 12 zetels. De partij is sinds de Tweede Wereldoorlog steeds een oppositiepartij geweest. Tot 2014 was de Europese groep van de KKE aangesloten bij Europees Unitair Links/Noords Groen Links, maar ze stapte uit onvrede met de koers uit deze fractie.[13]
Verkiezingsresultaten
[bewerken | brontekst bewerken]
| Resultaten sinds 1926 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jaar | Soort van verkiezingen | Stemmen | % | Zetels | ||||
| 1926 | ||||||||
| 1928 | ||||||||
| 1929 | ||||||||
| 1932 | ||||||||
| 1932 | ||||||||
| 1933 | ||||||||
| 1935 | ||||||||
| 1936 | ||||||||
| 1951 | ||||||||
| 1952 | ||||||||
| 1958 | ||||||||
| 1974 | ||||||||
| 1977 | ||||||||
| 1981 | ||||||||
| 1981 | ||||||||
| 1984 | ||||||||
| 1985 | ||||||||
| juni 1989 | ||||||||
| juni 1989 | ||||||||
| november 1989 | ||||||||
| 1990 | ||||||||
| 1993 | ||||||||
| 1994 | ||||||||
| 1996 | ||||||||
| 1999 | ||||||||
| 2000 | ||||||||
| 2004 | ||||||||
| 2004 | ||||||||
| 2007 | ||||||||
| 2009 | ||||||||
| 2009 | ||||||||
| mei 2012 | ||||||||
| juni 2012 | ||||||||
| 2014 | ||||||||
| januari 2015 | ||||||||
| juni 2019 | ||||||||
| juli 2019 | ||||||||
| mei 2023 | ||||||||
| juni 2023 | ||||||||
| 2024 | ||||||||
- ↑ Βερναρδάκης, Χριστόφορος (2011). Πολιτικά κόμματα, εκλογές και κομματικό σύστημα. Σαββάλας, Αθήνα, p. 179. ISBN 978-960-445-737-3.
- ↑ Dunphy, Richard (2004). Contesting capitalism? Left parties and European integration. Manchester University Press, p. 103.
- ↑ Nicolò Conti (4 december 2013). Party Attitudes Towards the EU in the Member States: Parties for Europe, Parties Against Europe. Routledge, p. 155. ISBN 978-1-317-93656-5.
- ↑ Freedom House (5 september 2008). Freedom in the World 2008: The Annual Survey of Political Rights and Civil Liberties. Rowman & Littlefield Publishers, p. 284. ISBN 978-0-7425-6598-2. Gearchiveerd op 17 juni 2023.
- ↑ Bart van der Steen (1 september 2014). The City Is Ours: Squatting and Autonomous Movements in Europe from the 1970s to the Present. PM Press, p. 75. ISBN 978-1-60486-683-4.
- ↑ Citizens and the European Polity: Mass Attitudes Towards the European and National Polities. OUP Oxford (26 July 2012), p. 86. ISBN 978-0-19-960233-9.
- ↑ http://library.fes.de/pdf-files/id/ipa/05818.pdf
- ↑ [Focus Far-left set for big gains in European Parliament elections]. Geraadpleegd op 9 september 2017.
- ↑ a b Nordsieck, Wolfram, Greece. Parties and Elections in Europe (2019).
- ↑ From sweet to sour: Euroscepticism in Greece. Medium. AthensLive (4 december 2016). Geraadpleegd op 9 december 2019.
- ↑ Vasilopoulou, S. (2018). The party politics of Euroscepticism in times of crisis: The case of Greece. Politics, 38(3), 311–326. https://doi.org/10.1177/0263395718770599
- ↑ Statement of the Central Committee of the KKE on the stance of the KKE in the EU parliament.
- ↑ (en) Statement of the Central Committee of the KKE on the stance of the KKE in the EU parliament. Communistische Partij van Griekenland (3 juni 2014). Geraadpleegd op 11 juni 2014.
· 
· 