Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van België 1974

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1974
Circuit de Spa-Francorchamps
Officiële naam Grote Prijs van België voor Moto's/Grand Prix de Belgique des Motos
Land Vlag van België België
Datum 7 juli 1974
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Duitsland Dieter Braun
250 cc
Poleposition Vlag van Japan Takazumi Katayama
Snelste ronde Vlag van Japan Takazumi Katayama
Eerste Vlag van Zweden Kent Andersson
Tweede Vlag van Duitsland Dieter Braun
Derde Vlag van Japan Takazumi Katayama
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Zweden Kent Andersson
Derde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
50 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Gerhard Thurow
Snelste ronde Vlag van Nederland Henk van Kessel
Eerste Vlag van Duitsland Gerhard Thurow
Tweede Vlag van Nederland Henk van Kessel
Derde Vlag van Duitsland Rudolf Kunz
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis
Snelste ronde Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Eerste Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen/Vlag van Duitsland Josef Huber
Tweede Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Derde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis

De Grand Prix-wegrace van België 1974 was de zevende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1974. De race werd verreden op 7 juli 1974 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy, (Liège).

Algemeen

[bewerken | brontekst bewerken]

Eduardo Celso-Santos kreeg onderweg naar de Grand Prix van België een ernstig auto-ongeluk waarbij hij beide benen en enkels brak. Silvio Grassetti beëindigde zijn carrière nadat hij gewond raakte bij een valpartij in de training.

500 cc

[bewerken | brontekst bewerken]

In België gebruikte Giacomo Agostini een nieuwe versie van zijn YZR 500, smaller en vooral lichter dan de oude. Het werd echter een grote teleurstelling. Hij was kansloos tegen Phil Read met de eveneens nieuwe MV Agusta, die hem op 1 minuut en 12 seconden reed. Al in de eerste ronde had Read een voorsprong van 7,5 seconde op Barry Sheene, die weer 1 seconde voor Agostini langs kwam. Na twee ronden was de voorsprong van Read al 20 seconden. De voorsprong van Read werd steeds groter, maar ook Sheene wist zich steeds verder af te scheiden van Agostini. Sheene viel echter uit, waardoor Agostini toch nog tweede werd. Om de derde plaats werd wel stevig gevochten, een strijd die door Dieter Braun werd gewonnen ten koste van Patrick Pons.

Uitslag 500 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta 47' 47" 7 15
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha +1' 12" 2 12
3 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +1' 16" 2 10
4 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +1' 16" 4 8
5 Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki +1' 38" 8 6
6 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson +2' 26" 4 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha +2' 42" 6 4
8 Vlag van Frankrijk Christian Léon Kawasaki +2' 56" 5 3
9 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König +4' 53" 3 2
10 Vlag van Italië Gianfranco Bonera MV Agusta +5' 14" 2 1
11 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Frankrijk Bernard Fau Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna +1 ronde
14 Vlag van België François Hollebecq Yamaha +1 ronde
15 Vlag van België Charles Nies Yamaha +1 ronde
16 Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha +1 ronde
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Weeden Yamaha +1 ronde
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +1 ronde
19 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +2 ronden
DNF Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Reinhard Hiller König
DNF Vlag van Frankrijk Gérard Choukroun Yamaha
DNF Vlag van België Hervé Regout Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki versnellingsbak
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Ernst Hiller König
DNF Vlag van Verenigde Staten Gary Nixon Suzuki
DNF Vlag van België Pierre Bosch Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
DNF Vlag van België Philippe Chaltin Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Jean-Claude Meilland Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Horst Lahfeld König
DNF Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha

250 cc

[bewerken | brontekst bewerken]

De 250cc-race in België was van het begin tot het einde spannend en ging aanvankelijk tussen vijf rijders: Takazumi Katayama, die in de training drie seconden sneller was geweest dan de rest, John Dodds, Dieter Braun, Kent Andersson en Michel Rougerie. Rougerie kreeg problemen door een te rijk mengsel van zijn Harley-Davidson en moest afhaken, maar de andere vier vochten tot aan de streep door. Andersson won, Braun werd tweede, Katayama derde en Dodds vierde, maar ze finishten binnen 0,1 seconde.

Uitslag 250 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 37' 59" 60 15
2 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +0" 02 12
3 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha +0" 05 10
4 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +0" 07 8
5 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson +31" 9 6
6 Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson +32" 1 5
7 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +46" 8 4
8 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +1' 08" 5 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha +1' 08" 8 2
10 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +1' 09" 1 1
11 Vlag van Italië Paolo Pileri Yamaha +1' 10" 1
12 Vlag van Frankrijk Gérard Choukroun Yamaha +1' 37" 1
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Maxton-Yamaha +1' 41" 9
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Weeden Yamaha +1' 45" 8
15 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +1' 46" 6
16 Vlag van Frankrijk Bernard Fau Yamaha +1' 47" 8
17 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico +1' 48" 0
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +1' 54" 9
19 Vlag van Duitsland Horst Lahfeld Yamaha
20 Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha
21 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha
22 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha
23 Vlag van België Francis Hollebecq Yamaha
24 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
25 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha
26 Vlag van Nederland Boet van Dulmen MZ
27 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Yamaha
28 Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha

125 cc

[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-race vormde zich al in de eerste ronde een kopgroep met Ángel Nieto, Bruno Kneubühler en Kent Andersson. Zij bleven tot de finish samen, waarbij regelmatig van positie gewisseld werd. In de laatste ronde wist Nieto zich tussen Andersson en Kneubühler te rijden. Bij de La Source haarspeldbocht wrong hij zijn machine naast die van Andersson, die daardoor naar buiten werd gedwongen en zijn gas even moest afsluiten. Daardoor won Nieto met 0,6 seconde voorsprong.

Uitslag 125 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi 36' 33" 5 15
2 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +0" 6 12
3 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +0" 8 10
4 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Suzuki +1' 24" 6 8
5 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca +2' 19" 5 6
6 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci +2' 27" 8 5
7 Vlag van Duitsland Gert Bender Bender +3' 33" 3 4
8 Vlag van Duitsland Horst Seel Maico +3' 46" 3 3
9 Vlag van Oostenrijk Rudolf Weiss Maico +4' 00" 5 2
10 Vlag van Cuba José Lazo MZ +4' 01" 0 1
11 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha
12 Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Yamaha
13 Vlag van Frankrijk Benjamin Laurent Yamaha
14 Vlag van Duitsland Werner Rubel Maico
15 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Yamaha
16 Vlag van Nederland Jan Huberts MZ
17 Vlag van Cuba Manuel Arias MZ
18 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Yamaha
19 Vlag van België Pierre Dumont Yamaha

50 cc

[bewerken | brontekst bewerken]

Jamathi had nog steeds grote problemen in de trainingen van België. De machine van Jan Bruins leverde op de rollenbank 2 pk meer dan die van vorig jaar, maar de rondetijden waren 20 seconden langzamer. Gerhard Thurow had de snelste trainingstijd, maar de favorieten kwamen helemaal niet op de eerste startrij, die verder werd bezet door Rudolf Kunz, Julien van Zeebroeck (Van Veen-Kreidler) en Herbert Rittberger. Jan Bruins deed het met de Jamathi op de vijfde startplaats nog beter dan Henk van Kessel. Van Kessel startte wel goed en vertrok als tweede achter Thurow. Van Kessel wist Thurow in de vierde ronde even te passeren, maar werd meteen teruggepakt. Van Kessel kreeg van zijn team niet door dat de laatste ronde was aangebroken en liet Thurow iets weglopen. In de laatste kilometers kreeg hij hem niet meer te pakken. Thurow won, van Kessel werd tweede en Kunz werd derde nadat hij die positie de hele race onbedreigd had vastgehouden.

Uitslag 50 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler 26' 11" 6 15
2 Vlag van Nederland Henk van Kessel Van Veen-Kreidler +1" 8 12
3 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler +40" 4 10
4 Vlag van België Julien van Zeebroeck Van Veen-Kreidler +1' 05" 1 8
5 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler +1' 07" 8 6
6 Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler +1' 16" 5 5
7 Vlag van Nederland Jan Bruins Jamathi +1' 17" 4 4
8 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Kreidler +1' 24" 8 3
9 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler +1' 59" 5 2
10 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler +1' 59" 9 1
11 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler
12 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca
13 Vlag van Duitsland Jürgen Röller Kreidler
14 Vlag van Frankrijk Pierre Audry ABF
15 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Armando Lopez Derbi
16 Vlag van Duitsland Kasimir Rapcynski Kreidler
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Stone Jamathi
18 Vlag van Duitsland Ingo Emmerich Kreidler
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terrence Keane Kreidler
20 Vlag van België Guy Muyters Kreidler
21 Vlag van Finland Pentti Salonen Puch
22 Vlag van België Pierre Macin Derbi
23 Vlag van België Jerôme van Haeltert Kreidler
24 Vlag van België André Duchene Derbi

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel Rolf Steinhausen in België als eerste vertrok, werd hij ingehaald door Klaus Enders. Steinhausen/Huber wisten echter goed bij de combinatie Enders/Engelhardt te blijven en wisten op de streep zelfs te winnen. Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis eindigden als derde.

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland Josef Huber König 36' 00" 25 15
2 Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt Busch-BMW +0" 03 12
3 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis König +1' 41" 75 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk David Loach Windle-König +1' 27" 35 8
5 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Hermann Hahn Busch-BMW +1' 34" 35 6
6 Vlag van Duitsland Otto Haller Vlag van Duitsland Erich Haselbeck BMW +1' 37" 75 5
7 Vlag van Frankrijk Michel Pourcelet Vlag van Frankrijk Gérard Lecorre BMW +4' 09" 05 4
8 Vlag van Duitsland Egon Schons Vlag van Duitsland Horst Schons BMW +4' 57" 45 3
9 Vlag van België Georges Rozez Vlag van België Serge van Humbeck BMW +1 ronde 2
10 Vlag van Zwitserland Fritz Hänzi Vlag van Duitsland Erich Schmitz BMW 1
11 Vlag van Zwitserland Rudi Kurth Vlag van Verenigd Koninkrijk Dane Rowe CAT-Crescent
12 Vlag van Nederland Cees Smit Vlag van Nederland Jan Smit Honda +2 ronden
13 Vlag van Duitsland Helmut Schilling Vlag van Duitsland Günter Maier BMW +3 ronden
Vorige race:
TT Assen 1974 		FIM wereldkampioenschap wegrace
26e seizoen (1974) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1974
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1973 		Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1975
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_België_1974&oldid=67259868"