Naar inhoud springen

Willem Vermandere

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Voor het gelijknamige album, zie Willem Vermandere (album).
Willem Vermandere
Willem Vermandere
Willem Vermandere
Algemene informatie
Volledige naam Willem Arthur Vermandere
Geboren 9 februari 1940
Geboorteplaats MenenBewerken op Wikidata
Land Vlag van België België
Werk
Genre(s) Kleinkunst, folk
Beroep Zanger, muzikant, dichter, schilder, beeldend kunstenaar
Instrument(en) Gitaar, klarinet
Zangstem Tenor
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek
Kunst & Cultuur

Willem Vermandere (Lauwe, 9 februari 1940) is een Vlaams kleinkunstenaar, schrijver, dichter, beeldhouwer, columnist, levensfilosoof, zanger, gitarist, basklarinettist en schilder.

Vermandere zingt steevast in zijn West-Vlaamse dialect. Zijn bekendste nummers zijn Klein ventje van Elverdinge, Lat mie maar lopen, Als ik zing, Blanche en zijn peird, Bange blankeman, Duizend soldaten, La Belle Rosselle en Ik plantte ne keer patatten.

Willem Arthur Vermandere werd geboren in 1940 in Lauwe, nu een deelgemeente van Menen. Hij groeide op in muzikale sferen tussen zijn moeders keuken en de werkbank van vader-wagenmaker-klarinettist. Hij stapte zelf al heel vroeg mee in de dorpsharmonie Sint-Cecilia. Willem leerde Grieks en Latijn, maar was meer geboeid door de gitaar. Later begon hij melodietjes te componeren en zette gedichtjes op muziek. Na zijn humaniora stapte hij het klooster in, maar na vijf jaar gooide hij zijn kap over de haag.[1] Op latere leeftijd studeerde Vermandere godsdienstwetenschappen te Gent en gaf hij drie jaar les in Nieuwpoort. Hij beschouwt zichzelf eerder beeldend kunstenaar dan muzikant.

Eerste successen

[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren zestig werd Vermandere vooral bekend door zijn kleinkunstliedjes in het West-Vlaams over de dagelijkse dingen, zijn Westhoek en de verschrikkingen van de Grote Oorlog. Initieel werkte hij vooral met teksten van andere mensen, die hij op muziek zette, maar gaandeweg begon hij zelf zowel tekst als muziek te schrijven. Soms worden zijn liedjes kritisch voor de maatschappij en de kerk. Zijn optredens zijn een afwisseling van luchtige en doodernstige, droevige en levenslustige liedjes en muziek en worden doorspekt met zijn typische spitse 'vertellementen'.

Hij maakte acht langspeelplaten en evenzoveel cd's. Zijn vaste kompanen zijn Freddy Desmedt (fluiten en klarinet) en Pol Depoorter (gitaren en mandoline).

In 1991 schreef Vermandere het lied Bange Blanke Man, een lied over multiculturaliteit. Veel aanhangers van de partij Vlaams Blok protesteerden tegen het nummer. Vermandere ontving dreigbrieven en tijdens de 11 juli-viering op de Brusselse Grote Markt in 1992 werd hij door Vlaams Blok-militanten met projectielen bekogeld.[2]

In 2000 werd hij omwille van zijn diverse kunstactiviteiten ereburger van Veurne; hij woont er in de deelgemeente Steenkerke. Vermandere eindigde in 2005 op nr. 115 tijdens de Vlaamse versie van de verkiezing van De Grootste Belg. In 2009 werd hij opgenomen in de Radio 2-eregalerij voor een leven vol muziek.

In 2010 bracht Vermandere op zijn 70ste verjaardag een nieuw album uit, genaamd Alles gaat over. Hij stond daarmee 14 weken genoteerd in de Ultratop 100-albums met een hoogste notering op nummer 6. Zijn cd De zanger & de muzikant (2012) stond zelfs 41 weken in die lijst en werd bekroond met een gouden plaat.

Op 20 april 2012 was hij te zien in het Sportpaleis te Antwerpen als centrale gast van Nekka-Nacht 2012. Gastmuzikanten waren Liesbeth List, Yevgueni, De Vaganten, Stoomboot, Raymond van het Groenewoud, Mustafa Avsar, Mira, Axl Peleman, A la Rum en de Koninklijke Harmonie Ypriana uit Ieper.[3]

Zijn laatste grote concert was in een uitverkocht Kursaal in Oostende op 23 juni 2024. Enkel weken later liet de 84-jarige Vermandere in een afscheidstekstje getiteld "De Verwarring" weten te stoppen met optreden omdat het te zwaar werd voor hem.[4]

DE VERWARRING

De verwarring slaat toe
tussen mijn rijmen, muziekskes
en vertellementen.
Dag schoon volk, stel het wel.
Speel en zing maar verder
en ik... blijf lopen langs de strate...

Willem Vermandere in 2023 op het Fielfestival in Asse
Willem Vermandere in 2023 in Asse op het Fielfestival
Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Liedjes van de westhoek 1968 -
Langs de Schreve 1969 -
Willem Vermandere 1971 -
Vier 1973 -
Met mijn simpel lied 1976 -
Lat mie maar lopen 1981 -
Als ik zing 1984 -
Willem Vermandere 1988 -
Ik wil maar zeggen 1988 -
De eerste jaren 1989 -
Lat mie maar lopen 1991 -
Een avond in Brussel 1990 - Livealbum
Help mij 1993 -
Mijn Vlaanderland 30-10-1995 25-11-1995 26 9
De Vergeten Liekes 1996 - Dubbelalbum
In de donkerste dagen 1997 27-12-1997 49 1
Mijn Westhoek 1998 -
Onderweg 1999 04-12-1999 36 10
Gezongen uit de ark 2000 -
De eerste jaren II 2000 -
Myn dingsche ût dunneland mei 2000 -
Van Blanche tot Blankeman 2000 17-06-2000 42 2
Omzwervingen - Liedjes zonder woorden 2002 09-03-2002 13 13
Op den duur 2003 08-03-2003 2 16
Master serie - Willem Vermandere, Het beste van 2005 - - - Verzamelalbum
Van soorten 2005 12-11-2005 27 15
Altijd iemands vader, altijd iemands kind 2006 23-09-2006 37 6
Alles gaat over 05-02-2010 13-02-2010 6 14
De zanger & de muzikant 20-04-2012 28-04-2012 12 41 Goud
Den overkant & de meditaties 2014 27-09-2014 10 29
14-18 en wat nu? 2015 07-11-2015 60 10
Confessies 07-02-2020 15-02-2020 12 10
Het beste van 29-05-2020 06-06-2020 81 10 Verzamelalbum
Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
Gepensioneerd 2014 27-09-2014 tip43 - Nr. 22 in de Vlaamse Top 50
Confessies 2020 22-02-2020 tip -
  • Thuis en nog veel verder, 2000, Gent, Blobe, 224 pp.
  • Van Blanche tot Blankeman, 2007, Lannoo: 122 liedjesteksten
  • De zeven laatste woorden, 2013, Lannoo, 70 pp.
  • Volle dagen, 2015, Lannoo, 400 pp.
  • Hedwig SPELIERS, Willem Vermandere, VWS-cahiers, nr. 260, 2010.
Zie de categorie Willem Vermandere van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.