Naar inhoud springen

Gianluca Vialli

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gianluca Vialli
Gianluca Vialli, 2017
Gianluca Vialli, 2017
Persoonlijke informatie
Volledige naam Gianluca Vialli
Geboortedatum 9 juli 1964
Geboorteplaats Cremona, Vlag van Italië
Overlijdensdatum 6 januari 2023
Overlijdensplaats Londen, Vlag van Verenigd Koninkrijk
Lengte 180 cm
Positie aanvaller
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1998
Jeugd
1973–1978
1978–1980
Vlag van Italië Pizzighettone
Vlag van Italië Cremonese
Senioren
Seizoen Club W (G)
1980–1984
1984–1992
1992–1996
1996–1998
Vlag van Italië Cremonese
Vlag van Italië Sampdoria
Vlag van Italië Juventus
Vlag van Engeland Chelsea
105(23)
223(85)
102(38)
58(21)
Interlands
1985–1992 Vlag van Italië Italië 59(16)
Getrainde teams
1998–2000
2001–2002
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Engeland Watford
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Gianluca Vialli (Cremona, 9 juli 1964Londen, 6 januari 2023) was een Italiaans profvoetballer en voetbaltrainer. Vialli behoorde tot een selecte groep van slechts tien voetballers die als speler de Europacup I/UEFA Champions League, Europacup II en UEFA Cup veroverden.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Vialli's carrière als profvoetballer begon in 1980 toen hij tekende voor het plaatselijke Cremonese in de Serie C1 en promoveerde naar de Serie B. Na tien doelpunten te hebben gescoord voor de club in het Serie B-seizoen 1983/84, werd hij overgeplaatst naar Sampdoria in de Serie A.

Vialli vormde bij Sampdoria een gevaarlijk aanvalsduo met Roberto Mancini. In 1990 won hij met Sampdoria de Europacup II en in 1991 won hij met de ploeg de Italiaanse landstitel.

In 1992 vertrok Vialli voor een toenmalig recordbedrag naar Juventus, waarmee hij in 1993 de UEFA Cup en in 1996 de UEFA Champions League won. Hij vormde hier een ijzersterk spitsenkoppel met Fabrizio Ravanelli.

In juli 1996 vertrok Vialli naar Chelsea, waarmee hij in 1998 (opnieuw) de Europacup II won. In juli 1999 beëindigde Vialli zijn voetballoopbaan, nadat hij in zijn laatste jaar als speler van Chelsea tevens de functie van hoofdtrainer had.

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Vialli speelde negenenvijftig keer voor het Italiaans voetbalelftal en scoorde daarbij zestien keer. Hij nam deel aan het WK 1986, EK 1988, WK 1990. Hij maakte zijn debuut voor de nationale ploeg op zaterdag 16 november 1985 in een vriendschappelijke interland in en tegen Polen (1–0). Hij viel in dat duel na achtenzeventig minuten in voor Alessandro Altobelli.

Trainerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Vialli volgde in februari 1998 Ruud Gullit op als speler/trainer van Chelsea. In 1998/99 eindigde Vialli met de ploeg als derde in competitie, wat de hoogste klassering in de Engelse competitie sinds negenentwintig jaar was van Chelsea. Het jaar erna kwam Chelsea tot de kwartfinales in de UEFA Champions League. Aan het begin van seizoen 2000/01 werd Vialli ontslagen. Bij Watford in de First Division had Vialli het seizoen daarna weinig succes en werd hij na een jaar ontslagen.

Vlag van Italië Sampdoria
Vlag van Italië Juventus
Vlag van Engeland Chelsea

Individueel als speler

[bewerken | brontekst bewerken]
Vlag van Engeland Chelsea

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Vlag van Italië Ridder vijfde klasse Cavaliere Ordine al Merito della Repubblica Italiana: 1991

Ziekte en overlijden

[bewerken | brontekst bewerken]

In november 2018 maakte Vialli in een interview met Corriere Della Sera bekend dat hij al een jaar aan kanker leed.[1] Hij onderging daarvoor chemo- en radiotherapie en werd in april 2022 schoon verklaard. Echter werd de ziekte eind 2022 opnieuw vastgesteld. Op 6 januari 2023 overleed Vialli in een Londense kliniek op 58-jarige leeftijd aan de gevolgen van alvleesklierkanker.[2]

Voorganger:
Marco van Basten
Topschutter in de Serie A
1991
Opvolger:
Marco van Basten