Naar inhoud springen

Dusty Springfield

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dusty Springfield
Dusty Springfield in 1967
Dusty Springfield in 1967
Algemene informatie
Volledige naam Mary Isabel Catherine Bernadette O'Brien
Bijnaam The Queen of White Soul
Geboren 16 april 1939 te Londen
Geboorteplaats LondenBewerken op Wikidata
Overleden 2 maart 1999 te Oxfordshire
Overlijdensplaats Henley-on-ThamesBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Werk
Genre(s) popmuziek, soul
Beroep zangeres
Act(s) The Lana Sisters (1959-1960)
The Springfields (1960-1963)
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Handtekening
Handtekening
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Dusty Springfield OBE, artiestennaam van Mary Isabel Catherine Bernadette O'Brien (Hampstead (Londen), 16 april 1939Henley-on-Thames (Oxfordshire), 2 maart 1999), was een Britse zangeres. Ze was een van de populairste zangeressen uit de jaren zestig en kreeg de bijnaam The Queen of White Soul.[1][2]

Dusty Springfield begon haar carrière in de muziekwereld in 1958, toen ze toetrad tot het trio The Lana Sisters. De andere leden waren Iris Chantelle en Lynne Abrams.

In 1960 vormde ze met haar broer Dion O'Brien (die zich Tom Springfield ging noemen) en Tim Feild (later vervangen door Mike Hurst) het trio The Springfields. Zij gingen in 1963 weer uit elkaar en Springfield begon aan haar solocarrière.

Haar eerste solosingle, I only want to be with you, was al direct een succes met een vierde plaats in de UK Singles Chart. Kort daarna nam ze haar eerste langspeelplaat A girl called Dusty op. Beide platen waren het begin van een lange reeks. Verschillende singles en albums werden een succes.

In 1966 scoorde ze in het Verenigd Koninkrijk een nummer-1-hit met You don't have to say you love me, waarvan ze de oorspronkelijke Italiaanse versie (Io che non vivo senza te) een jaar eerder hoorde tijdens haar deelname aan het San Remo-festival.

In 1967 nam Springfield The look of love op voor de James Bondparodie Casino Royale.

Het in Memphis en New York opgenomen album Dusty in Memphis uit maart 1969 werd ten tijde van de uitgave gunstig ontvangen door recensenten; Son-of-a Preacher Man werd een hit, maar het album was in commercieel opzicht een grote teleurstelling.[3] Springfield bereikte er de 99ste plaats in de Verenigde Staten mee. Dusty in Memphis werd jaren later alsnog als klassieker beschouwd.[4] In 2004 plaatste het muziekblad Rolling Stone het album op de 89ste plaats in een lijst van de vijfhonderd beste albums.[5]

Springfield op bezoek in het Stedelijk Museum in 1968, poserend voor een reproductie van een schilderij van Vincent van Gogh.

In de jaren zeventig ging het bergafwaarts met de carrière van Springfield. Haar relatie met de Amerikaanse zangeres Norma Tanega liep op de klippen en de albums A brand new me (From Dusty... with love) en Cameo leverden ondanks lovende kritieken geen succes op.

In 1973 nam ze de titelsong op voor de eerste twee afleveringen van de serie De Man van Zes Miljoen en begon ze aan een nieuwe plaat (Longing) te werken, die gepland stond voor najaar 1974, maar nooit werd afgemaakt. Pas in 2001 verschenen de opnamen op de verzamelaar Beautiful soul.

In januari 1974 werd het tien jaar oude Summer is over een bescheiden hit, doordat Radio Veronica hem gebruikte bij acties voor het behoud van deze zeezender. Springfield was inmiddels ondergedoken in Los Angeles (ver weg van de Britse roddelpers) waar ze veertien jaar bleef wonen. Haar enige wapenfeiten in het midden van de jaren zeventig waren gastbijdragen aan albums van Elton John en Anne Murray onder het pseudoniem Gladys Thong.

Pas in 1978 kwam er weer nieuw materiaal; It begins again was opgenomen met Queen-producer Roy Thomas Baker en werd in Engeland een top 50-notering. Opvolger Living without your love uit 1979 deed het minder. Datzelfde jaar gaf Springfield zes concerten in New York en nam ze in Londen twee disco-getinte singles op; Baby blue bleef steken op een 61e plaats en Your love still bring me to my knees (uitgebracht in januari 1980) werd in 1981 een hit voor de Amerikaanse zangeres Marcia Hines.

In 1987 had Springfield eindelijk weer een hit; What have I done to deserve this?, een duet met de Pet Shop Boys. Deze samenwerking kreeg een vervolg; in 1989 op de single Nothing has been proved (opgenomen voor de soundtrack van de film Scandal) en in 1990 op het album Reputation waarvoor ook Dan Hartman een paar nummers produceerde.

Begin 1994, tijdens de opnamen van haar laatste album (A very fine love) in Nashville, werd Springfield ziek. In 1999 overleed zij aan borstkanker.

Springfields muziek was, naar verluidt, van grote invloed op blanke soulzangeressen zoals Duffy, Adele en Amy Winehouse.[6][7]

Hitnoteringen

[bewerken | brontekst bewerken]
Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
It begins again 4 maart 1978 36 5
The collection 14 april 1990 36 8 Verzamelalbum
Reputation 21 juli 1990 62 5
40 Original hits 17 mei 2008 34 4 Verzamelalbum
Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
Hoogste
positie
Aantal
weken
Opmerkingen
I only want to be with you 1963 -
Stay awhile 1964 -
Wishin' and hopin' 1964 -
I just don't know what to do with myself 1964 -
Losing you 1964 -
Summer is over 1964 -
Your hurtin' kinda love 1965 -
In the middle of nowhere 1965 -
Some of your lovin' 1965 -
Little by little 1966 -
Goin' back 1966 -
All I see is you 1966 -
You don't have to say you love me 14 mei 1966 27 10
What's it gonna be 4 november 1967 tip -
I close my eyes and count to ten 1968 17 augustus 1968 tip -
Son-of-a Preacher Man / The Windmills of Your Mind 21 december 1968 6 9
Don't forget about me 29 maart 1969 tip - met Sweet Inspirations
Am I the same girl? 1969 -
How can I be sure? 1970 -
Summer is over 19 januari 1974 tip13 -
What Have I Done to Deserve This? 29 augustus 1987 2 9 met Pet Shop Boys / Alarmschijf
Nothing has been proved 25 maart 1989 18 6 Alarmschijf
In private 13 januari 1990 9 9
Reputation 23 juni 1990 tip12 -

NPO Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Goin' back - - - - - - - - 1671 - - - - - - - - - - - - - - - -
I close my eyes and count to ten 892 990 909 850 1171 1017 992 767 590 771 776 734 1028 1251 1447 1595 1891 1774 - - - - - - -
I just don't know what to do with myself 1213 1137 1384 1781 1806 1863 1599 1492 1040 1414 1371 1289 1734 - - - - - - - - - - - -
Son-of-a Preacher Man 687 733 680 735 659 460 689 666 544 593 655 511 665 839 822 1018 980 868 801 674 871 717 843 962 795
Summer is over 1180 836 1084 908 789 1185 1027 1051 1077 1019 1125 999 1282 1660 1602 1785 1934 - - - - - - - -
The look of love - - - - - - - 1964 1935 - - - - - - - - - - - - - - - -
You don't have to say you love me 1135 980 1017 1460 1674 1291 1401 1135 1014 1192 1475 1221 1337 - 1829 - - - - - - - - - -

Wetenswaardigheden

[bewerken | brontekst bewerken]
  • In 1964 was Springfield de eerste gast in het legendarische Britse muziekprogramma Top of the Pops. In 1970 was ze ook de eerste artieste die (playbackend) een nummer uitvoerde in de Nederlandse variant AVRO's Toppop.
  • I Think It's Going To Rain Today en No Easy Way Down zijn te horen in het derde seizoen van de serie Gooische Vrouwen.
  • In het liedje Waf Woof zingt Dusty met de Springfields ook in het Nederlands. Het is een deels vertaalde en herziene versie van Toen onze Mop een Mopje was, het kinderliedje van Jan Goeverneur.

Eind jaren zestig woonde Dusty een tijd lang samen in Utrecht in het huis van Sylvia Bodnar, de latere oprichtster van het vrouwencafé de Heksenketel.

Zie de categorie Dusty Springfield van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.