Alan Heeger

Alan Heeger
22 januari 1936
Geboorteland	Verenigde Staten
Geboorteplaats	Sioux City
Nobelprijs	Scheikunde
Jaar	2000
Reden	"Voor hun ontdekking en ontwikkeling van geleidende polymeren."
Samen met	Alan MacDiarmid; Hideki Shirakawa
Voorganger(s)	Ahmed Zewail
Opvolger(s)	William Knowles; Ryoji Noyori; Barry Sharpless
Portaal	Scheikunde

De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.

Alan Jay Heeger (Sioux City (Iowa), 22 januari 1936) is een Amerikaans scheikundige en natuurkundige. Tezamen met Alan MacDiarmid en Hideki Shirakawa ontving hij in het jaar 2000 de Nobelprijs voor de Scheikunde voor de ontdekking en ontwikkeling van geleidende polymeren.

Biografie

Heeger, zoon van joodse winkeluitbaters, studeerde wis- en natuurkunde aan de Universiteit van Nebraska (Bachelor of Science in 1957) en promoveerde in 1961 aan de Universiteit van Californië - Berkeley (UCB). Aansluitende was het lecturer (1962-'64), docent (1964-'67) en hoogleraar (1967-'82) aan de Universiteit van Pennsylvania. In 1982 ging hij naar de Universiteit van Californië (UCS) te Santa Barbara als hoogleraar natuurkunde en bestuurder van het Institute for Polymers and Organic Solids.

In 1977 ontdekte Heeger, samen met onder andere Shirakawa en MacDiarmid, dat polyacetyleen elektrisch geleidend kon gemaakt worden door het te 'doperen' met een halogeen, zoals jodium, broom of chloor.^[1] De elektrische geleiding nam met een factor 10 miljoen toe doordat jodium de elektronen uit het polymeer trekt waardoor de overgebleven elektronen meer bewegingsvrijheden krijgen. Later werd dit principe ook op andere, praktischer bruikbare polymeren zoals polyaniline toegepast.

Zijn zonen zijn de neurowetenschapper David Heeger en de immunoloog Peter Heeger.

Bronnen, noten en/of referenties

(en) Nobelprijswinnaars, Alan Heeger

↑ C.K. Chiang, C.R. Fincher Jr., Y.W. Park, A.J. Heeger, H. Shirakawa, E.J. Louis, S.C. Gau, and A.G. MacDiarmid (1977). Electrical Conductivity in Doped Polyacetylene. Physical Review Letters 37 (17): 1098-1101. DOI: 10.1103/PhysRevLett.39.1098.

[1] C.K. Chiang, C.R. Fincher Jr., Y.W. Park, A.J. Heeger, H. Shirakawa, E.J. Louis, S.C. Gau, and A.G. MacDiarmid (1977). Electrical Conductivity in Doped Polyacetylene. Physical Review Letters 37 (17): 1098-1101. DOI: 10.1103/PhysRevLett.39.1098.

[1]