Wimbledon 1925
Wimbledon Championships 1925 | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Editie | 1925 (45e editie) | ||||||
Stad, land | Wimbledon, Verenigd Koninkrijk | ||||||
Locatie | All England Lawn Tennis and Croquet Club | ||||||
Datum | 22 juni–6 juli | ||||||
Auspiciën | ILTF | ||||||
Categorie | grandslamtoernooi | ||||||
Deelnemers | 128MS, 64VS, 32Q, 32Q, 64MD, 39VD, 64X, 16QD | ||||||
Ondergrond | gras, buiten | ||||||
Winnaars | |||||||
Mannenenkel | René Lacoste | ||||||
Vrouwenenkel | Suzanne Lenglen | ||||||
Mannendubbel | Jean Borotra René Lacoste | ||||||
Vrouwendubbel | Suzanne Lenglen Elizabeth Ryan | ||||||
Gemengd dubbel | Suzanne Lenglen Jean Borotra | ||||||
| |||||||
|
De 45e editie van het Britse grandslamtoernooi, Wimbledon 1925, werd gehouden van maandag 22 juni tot en met maandag 6 juli 1925.[1] Voor de vrouwen was het de 38e editie van het graskampioenschap. Het toernooi werd gespeeld op de Church Road bij de All England Lawn Tennis and Croquet Club in de wijk Wimbledon van de Britse hoofdstad Londen.
Het was de eerste editie van Wimbledon met een kwalificatietoernooi. In het enkelspel waren er acht plaatsten te verdienen in de kwalificatie en in alle drie de dubbeltoernooien waren er vier kwalificatieplekken.
Op de enige zondag tijdens het toernooi (Middle Sunday) werd traditioneel niet gespeeld.
Belangrijkste uitslagen
[bewerken | brontekst bewerken]Mannenenkelspel
Finale: René Lacoste (Frankrijk) won van Jean Borotra (Frankrijk) met 6–3, 6–3, 4–6, 8–6 [2]
Vrouwenenkelspel
Finale: Suzanne Lenglen (Frankrijk) won van Joan Fry (Verenigd Koninkrijk) met 6–2, 6–0 [3]
Mannendubbelspel
Finale: Jean Borotra (Frankrijk) en René Lacoste (Frankrijk) wonnen van Raymond Casey (Verenigde Staten) en John Hennessey (Verenigde Staten) met 6–4, 11–9, 4–6, 1–6, 6–3 [4]
Vrouwendubbelspel
Finale: Suzanne Lenglen (Frankrijk) en Elizabeth Ryan (Verenigde Staten) wonnen van Kathleen Bridge (Verenigd Koninkrijk) en Mary McIlquham (Verenigd Koninkrijk) met 6–2, 6–2 [5]
Gemengd dubbelspel
Finale: Suzanne Lenglen (Frankrijk) en Jean Borotra (Frankrijk) wonnen van Elizabeth Ryan (Verenigde Staten) en Uberto de Morpurgo (Italië) met 6–3, 6–3 [6]
Een juniorentoernooi werd voor het eerst in 1947 gespeeld.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) Alan Little & The All England Lawn Tennis Club (Championships) Limited, The Wimbledon Compendium 2022. Vision Sports Publishing Ltd. Gearchiveerd op 3 juli 2022. Geraadpleegd op 3 juli 2022.
- ↑ Doordat Suzanne Lenglen, Jean Borotra en René Lacoste op zaterdag al in een finale speelden, werden de finales in het gemengd dubbelspel en in het mannendubbelspel uitgesteld tot maandag.
- ↑ (en) Toernooischema Wimbledon, mannenenkelspel 1925
- ↑ (en) Toernooischema Wimbledon vrouwenenkelspel 1925
- ↑ (en) Toernooischema Wimbledon mannendubbelspel 1925
- ↑ (en) Toernooischema Wimbledon vrouwendubbelspel 1925
- ↑ (en) Toernooischema Wimbledon gemengd dubbelspel 1925