Naar inhoud springen

Wimbledon 1925

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is de huidige versie van de pagina Wimbledon 1925 voor het laatst bewerkt door Micnl (overleg | bijdragen) op 11 jul 2023 19:39. Deze URL is een permanente link naar deze versie van deze pagina.
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Wimbledon Championships 1925
Editie 1925 (45e editie)
Stad, land WimbledonVerenigd Koninkrijk
Locatie All England Lawn Tennis and Croquet Club
Datum 22 juni–6 juli
Auspiciën ILTF
Categorie grandslamtoernooi
Deelnemers 128MS, 64VS, 32Q, 32Q, 64MD, 39VD, 64X, 16QD
Ondergrond gras, buiten
Winnaars
Mannenenkel Vlag van Frankrijk René Lacoste
Vrouwenenkel Vlag van Frankrijk Suzanne Lenglen
Mannendubbel Vlag van Frankrijk Jean Borotra
Vlag van Frankrijk René Lacoste
Vrouwendubbel Vlag van Frankrijk Suzanne Lenglen
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Elizabeth Ryan
Gemengd dubbel Vlag van Frankrijk Suzanne Lenglen
Vlag van Frankrijk Jean Borotra
Vorige: 1924     Volgende: 1926
Portaal  Portaalicoon   Tennis

De 45e editie van het Britse grandslamtoernooi, Wimbledon 1925, werd gehouden van maandag 22 juni tot en met maandag 6 juli 1925.[1] Voor de vrouwen was het de 38e editie van het graskampioenschap. Het toernooi werd gespeeld op de Church Road bij de All England Lawn Tennis and Croquet Club in de wijk Wimbledon van de Britse hoofdstad Londen.

Het was de eerste editie van Wimbledon met een kwalificatietoernooi. In het enkelspel waren er acht plaatsten te verdienen in de kwalificatie en in alle drie de dubbeltoernooien waren er vier kwalificatieplekken.

Op de enige zondag tijdens het toernooi (Middle Sunday) werd traditioneel niet gespeeld.

Belangrijkste uitslagen

[bewerken | brontekst bewerken]

Mannenenkelspel
Finale: René Lacoste (Frankrijk) won van Jean Borotra (Frankrijk) met 6–3, 6–3, 4–6, 8–6 [2]

Vrouwenenkelspel
Finale: Suzanne Lenglen (Frankrijk) won van Joan Fry (Verenigd Koninkrijk) met 6–2, 6–0 [3]

Mannendubbelspel
Finale: Jean Borotra (Frankrijk) en René Lacoste (Frankrijk) wonnen van Raymond Casey (Verenigde Staten) en John Hennessey (Verenigde Staten) met 6–4, 11–9, 4–6, 1–6, 6–3 [4]

Vrouwendubbelspel
Finale: Suzanne Lenglen (Frankrijk) en Elizabeth Ryan (Verenigde Staten) wonnen van Kathleen Bridge (Verenigd Koninkrijk) en Mary McIlquham (Verenigd Koninkrijk) met 6–2, 6–2 [5]

Gemengd dubbelspel
Finale: Suzanne Lenglen (Frankrijk) en Jean Borotra (Frankrijk) wonnen van Elizabeth Ryan (Verenigde Staten) en Uberto de Morpurgo (Italië) met 6–3, 6–3 [6]

Een juniorentoernooi werd voor het eerst in 1947 gespeeld.

  • (en) Alan Little & The All England Lawn Tennis Club (Championships) Limited, The Wimbledon Compendium 2022. Vision Sports Publishing Ltd. Gearchiveerd op 3 juli 2022. Geraadpleegd op 3 juli 2022.