Nederlandse hockeyploeg (vrouwen)
 Nederlandse hockeyploeg (vrouwen)
| ||||
|---|---|---|---|---|
| Bijnaam | Oranje | |||
| Associatie | Koninklijke Nederlandse Hockeybond | |||
| Bondscoach | Paul van Ass | |||
| Stadion | variërend | |||
| Meeste interlands | Minke Smabers (309) | |||
| Topscorer | Maartje Paumen (195) | |||
| FIH-wereldranglijst | 1e (31 december 2023) | |||
| Eerste interland | ||||
.svg){kind=small} België 2 - 1 Nederland(Antwerpen, België; 23 maart 1926) | ||||
| Grootste overwinning | ||||
| Nederland 15 - 0 België (Keulen, Duitsland; 19 augustus 1999) | ||||
| Zwaarste verlies | ||||
 Engeland 8 - 0 Nederland(Folkestone, Engeland; 2 april 1938) | ||||
| ||||
De Nederlandse hockeyploeg is het team van vrouwelijke hockeyers dat Nederland vertegenwoordigt op internationale toernooien. De Nederlandse damesploeg is de meest succesvolle ploeg aller tijden op het Europees kampioenschap hockey met twaalf titels en het wereldkampioenschap hockey met negen FIH-titels en drie IFWHA-titels. Daarnaast won het zevenmaal de Champions Trophy (samen met Argentinië mede-recordhouder), tweemaal de Hockey World League, tweemaal de Hockey Pro League en won het viermaal goud op de Olympische Spelen. Hiermee is het qua Olympische titels recordhouder. De huidige bondscoach is Paul van Ass.
Geschiedenis
Nederland speelt van oudsher een dominante rol in het vrouwenhockey, dat tegen het einde van de negentiende eeuw langzaam maar zeker op gang kwam. Omdat het in de nadagen van het victoriaanse tijdperk onmogelijk was dat een dergelijke en van oorsprong Engelse sport zowel door mannen als door vrouwen werden beoefend binnen één vereniging, ontstonden gaandeweg zelfstandige dameshockeyclubs.
Op 16 oktober 1911 volgde de oprichting van een eigen bond: de Nederlandse Dames Hockey Bond (NDHB). Een kleine en vrijblijvende competitie met deelname van acht clubs ging van start, waarbij tot 1927 gespeeld werd volgens de zogeheten 'Nederlandse regels'. Net als de mannen gingen de vrouwen een jaar later over op de toen internationaal geldende spelreglementen.
Op last van de Duitse bezetter sloot de NDHB zich tijdens de Tweede Wereldoorlog aan bij de Koninklijke Nederlandse Hockey Bond (KNHB), met als gevolg dat de voorzitster van de damesbond het eerste vrouwelijke bestuurslid van de KNHB werd. Een fusie tussen beide organen volgde in 1954. Drie jaar eerder, in 1951, nam Nederland het voortouw met het organiseren van het eerste internationale vrouwentoernooi, met deelname van Franse en Zwitserse teams. In de jaren vijftig en zestig deed het Nederlandse vrouwenteam mee aan tal van mondiale toernooien.
Probleem was het bestaan van twee elkaar min of meer beconcurrerende en overkoepelende organisaties, met enerzijds de wereldhockeybond FIH en anderzijds de International Federation of Women's Hockey Associations (IFWHA). De laatste was begin van de eeuw op initiatief van Groot-Brittannië ontstaan, en organiseerde vanaf 1930 om de vier jaar een groot internationaal toernooi. Nederland (NDHB) sloot zich in 1930 aan bij de IFWHA.
In 1971 won Nederland in Auckland (Nieuw-Zeeland) het eerste officiële wereldkampioenschap van de IFWHA. Drie jaar later, in het beroemde Wembley-stadion in Londen, won het nationale elftal voor de eerste keer in de hockeygeschiedenis van de tot dan toe oppermachtige collega's uit Engeland. Maar als de vrouwen ooit wilden meedoen aan de Olympische Spelen, dan moest sprake zijn van eenheid. In 1973 volgde de eerste toenadering tussen de FIH en de IFWHA, waarna vijf jaar later de samenwerking tussen beide organen van de grond kwam. In 1982 ging de IFWHA uiteindelijk officieel op in de FIH, en was sprake van de door het IOC zo gewenste eenheid. Vrouwenhockey stond in 1980, bij de Olympische Spelen in Moskou, voor het eerst op het olympisch programma. De Nederlandse dameshockeyploeg ontbrak in de Russische hoofdstad vanwege de internationale boycot.
In oktober 2015 stelde de KNHB Alyson Annan aan als bondscoach, zij was succesvol leidde Oranje o.a. naar één wereldtitel, drie Europese titels en Olympisch Goud in Tokio.[1] Na de Olympische spelen in 2021 kwamen berichten van een angstcultuur naar buiten. Hierop stelde de KNHB een onderzoek in.[2] Op 12 januari 2022 meldde de KNHB dat ze de samenwerking met bondscoach Alyson Annan per direct stopzette vanwege de angstcultuur. De bond en Annan zouden van mening verschillen over de aanpak van het probleem.[3] Speelster reageerde wisselend op het vertrek.[1][4] De KNHB stelde Jamilon Mülders aan als interim-bondscoach.[5]
Prestaties op eindrondes
Veldhockey
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Zaalhockey
- Wereldkampioenschap indoor:
- Europees kampioenschap indoor:
- EK 2022 (Hamburg, Duitsland):
- EK 2020 (Minsk, Wit-Rusland):
- EK 2018 (Praag, Tsjechië):
- EK 2016 (Minsk, Wit-Rusland):
- EK 2014 (Praag, Tsjechië):
- EK 2012 (Leipzig, Duitsland): 4e
- EK 2010 (Duisburg, Duitsland): 4e
- EK 2008 (Almeria, Spanje):
- EK 2006 (Eindhoven, Nederland):
- EK 2004 (Eindhoven, Nederland):
- EK 1987 (Bad Neuenahr-Ahrweiler, Duitsland):
- EK 1984 (Londen, Engeland):
- EK 1977 (Brussel, België):
- EK 1974 (Arras, Frankrijk):
- EK 2022 (Hamburg, Duitsland):
Selectie
Voorgaande selecties
2022 - Wereldkampioenschap (1e plaats)
· 
· 
2021 - Olympische Spelen (1e plaats)
Felice Albers · Margot van Geffen · Eva de Goede · Marloes Keetels · Josine Koning · Sanne Koolen · Laurien Leurink · Caia van Maasakker · Frédérique Matla · Laura Nunnink · Malou Pheninckx · Pien Sanders · Lauren Stam · Maria Verschoor · Xan de Waard · Lidewij Welten · Coach: Alyson Annan
2021 - Europees kampioenschap (1e plaats)
· · 2019 - Europees kampioenschap (1e plaats)
· · 2018 - Wereldkampioenschap (1e plaats)
· · 2017 - Europees kampioenschap (1e plaats)
· · 2016 - Olympische Spelen (2e plaats)
Naomi van As · Willemijn Bos · Carlien Dirkse van den Heuvel · Margot van Geffen · Eva de Goede · Ellen Hoog · Kelly Jonker · Marloes Keetels · Laurien Leurink · Caia van Maasakker · Kitty van Male · Maartje Paumen · Joyce Sombroek · Maria Verschoor · Xan de Waard · Lidewij Welten · Coach: Alyson Annan
2015 - Europees kampioenschap (2e plaats)
· · 2014- Wereldkampioenschap (1e plaats)
· · 2012 - Olympische Spelen (1e plaats)
Marilyn Agliotti · Naomi van As · Merel de Blaey · Carlien Dirkse van den Heuvel · Margot van Geffen · Maartje Goderie · Eva de Goede · Ellen Hoog · Kelly Jonker · Kim Lammers · Caia van Maasakker · Kitty van Male · Maartje Paumen · Sophie Polkamp · Joyce Sombroek · Lidewij Welten · Coach: Max Caldas
2010- Wereldkampioenschap (2e plaats)
· · 2008 - Olympische Spelen (1e plaats)
Marilyn Agliotti · Naomi van As · Minke Booij · Wieke Dijkstra · Miek van Geenhuizen · Maartje Goderie · Eva de Goede · Ellen Hoog · Fatima Moreira de Melo · Eefke Mulder · Maartje Paumen · Sophie Polkamp · Lisanne de Roever · Janneke Schopman · Minke Smabers · Lidewij Welten · Coach: Marc Lammers
2006 - Wereldkampioenschap (1e plaats)
· · 2004 - Olympische Spelen (2e plaats)
Minke Booij · Ageeth Boomgaardt · Chantal de Bruijn · Mijntje Donners · Miek van Geenhuizen · Sylvia Karres · Lieve van Kessel · Fatima Moreira de Melo · Eefke Mulder · Lisanne de Roever · Maartje Scheepstra · Janneke Schopman · Clarinda Sinnige · Minke Smabers · Jiske Snoeks · Macha van der Vaart · Coach: Marc Lammers
2002 - Wereldkampioenschap (2e plaats)
· · 2000 - Olympische Spelen (3e plaats)
Dillianne van den Boogaard · Minke Booij · Ageeth Boomgaardt · Julie Deiters · Mijntje Donners · Fleur van de Kieft · Fatima Moreira de Melo · Clarinda Sinnige · Hanneke Smabers · Minke Smabers · Margje Teeuwen · Carole Thate · Daphne Touw · Macha van der Vaart · Myrna Veenstra · Suzan van der Wielen · Coach: Tom van 't Hek
1998 - Wereldkampioenschap (2e plaats)
· · 1996 - Olympische Spelen (3e plaats)
Dillianne van den Boogaard · Mijntje Donners · Willemijn Duyster · Stella de Heij · Noor Holsboer · Fleur van de Kieft · Nicky Koolen · Ellen Kuipers · Jeannette Lewin · Suzanne Plesman · Wietske de Ruiter · Florentine Steenberghe · Margje Teeuwen · Carole Thate · Jacqueline Toxopeus · Suzan van der Wielen · Coach: Tom van 't Hek
1994 - Wereldkampioenschap (6e plaats)
· · 1992 - Olympische Spelen (6e plaats)
Carina Benninga · Carina Bleeker · Annemieke Fokke · Noor Holsboer · Danielle Koenen · Helen Lejeune-van der Ben · Jeannette Lewin · Caroline van Nieuwenhuyze-Leenders · Martine Ohr · Wietske de Ruiter · Florentine Steenberghe · Carole Thate · Jacqueline Toxopeus · Cécile Vinke · Ingrid Wolff · Mieketine Wouters · Coach: Roelant Oltmans
1990 - Wereldkampioenschap (1e plaats)
· · 1988 - Olympische Spelen (3e plaats)
Willemien Aardenburg · Carina Benninga · Det de Beus · Marjolein Bolhuis-Eijsvogel · Yvonne Buter · Marieke van Doorn · Annemieke Fokke · Noor Holsboer · Lisanne Lejeune · Helen Lejeune-van der Ben · Aletta van Manen · Anneloes Nieuwenhuizen · Martine Ohr · Sophie von Weiler · Laurien Willemse · Ingrid Wolff · Coach: Gijs van Heumen
1986 - Wereldkampioenschap (1e plaats)
· · 1984 - Olympische Spelen (1e plaats)
Carina Benninga · Det de Beus · Fieke Boekhorst · Marjolein Bolhuis-Eijsvogel · Marieke van Doorn · Irene Hendriks · Elsemiek Hillen · Aletta van Manen · Anneloes Nieuwenhuizen · Martine Ohr · Sandra Le Poole · Alette Pos · Lisette Sevens · Sophie von Weiler · Laurien Willemse · Margriet Zegers · Coach: Gijs van Heumen
1983 - Wereldkampioenschap (1e plaats)
· · 1981 - Wereldkampioenschap (2e plaats)
· · 1978 - Wereldkampioenschap (1e plaats)
· · 1976 - Wereldkampioenschap (3e plaats)
· · 1974 - Wereldkampioenschap (1e plaats)
· · Spelersrecords
Meeste interlands[6]
.jpg)
| Naam | Jaren | Interlands | Doelpunten | |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Minke Smabers | 1997-2010 | 312 | 23 |
| 2 | Fatima Moreira de Melo | 1997-2008 | 258 | 35 |
| Eva de Goede | 2006-heden | 258 | 33 | |
| 4 | Lidewij Welten | 2008-heden | 247 | 95 |
| 4 | Margot van Geffen | 2011-heden | 247 | 17 |
| 6 | Mijntje Donners | 1993-2004 | 235 | 96 |
| Maartje Paumen | 2004-2016 | 235 | 195 | |
| 8 | Ellen Hoog | 2004-2016 | 233 | 60 |
| 9 | Naomi van As | 2003-2016 | 229 | 45 |
| 10 | Minke Booij | 1998-2008 | 226 | 37 |
Laatst bijgewerkt: 23 juni 2023
Meeste doelpunten
| Naam | Jaren | Doelpunten | Interlands | Doelpunt/interland | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Maartje Paumen | 2004-2016 | 195 | 235 | 0,82 |
| 3 | Fieke Boekhorst | 1978-1985 | 128 | 116 | 1,10 |
| 2 | Kim Lammers | 2002-2014 | 123 | 200 | 0,62 |
| 4 | Wietske de Ruiter | 1989-1996 | 97 | 135 | 0,72 |
| 5 | Mijntje Donners | 1994-2004 | 96 | 235 | 0,41 |
| 6 | Lidewij Welten | 2008-heden | 95 | 247 | 0,38 |
| 7 | Lisanne Lejeune | 1984-1994 | 92 | 96 | 0,96 |
| 8 | Sophie von Weiler | 1978-1988 | 84 | 154 | 0,54 |
| Ageeth Boomgaardt | 1993-2004 | 84 | 195 | 0,43 | |
| 10 | Frédérique Matla | 2017-heden | 79 | 109 | 0,72 |
Laatst bijgewerkt: 23 juni 2023
Bondscoaches sinds 1965
- 1965-1974 - Jo Jurissen
- 1975-1977 - Riet Küper
- 1977-1980 - Huib Timmermans
- 1980-1989 - Gijs van Heumen
- 1989-1993 - Roelant Oltmans
- 1993-1994 - Bert Wentink
- 1994-2000 - Tom van 't Hek
- 2001-2008 - Marc Lammers
- 2008-2010 - Herman Kruis
- 2010-2014 - Max Caldas
- 2014-2015 - Sjoerd Marijne
- 2015-2022 - Alyson Annan
- 2022-2022 - Jamilon Mülders (ad interim)
- 2022-heden - Paul van Ass
Zie ook
- ↑ a b NOS Sport, Bondscoach Annan ontslagen bij hockeyvrouwenploeg na berichten over angstcultuur. NOS (12 januari 2022). Geraadpleegd op 20 januari 2022.
- ↑ NOS Sport, Onderzoek hockeybond naar misstanden binnen vrouwenploeg. NOS (17 november 2021). Geraadpleegd op 20 januari 2022.
- ↑ Einde samenwerking tussen KNHB en Alyson Annan. Koninklijke Nederlandse Hockey Bond (12 januari 2022). Gearchiveerd op 19 januari 2022. Geraadpleegd op 20 januari 2022.
- ↑ NOS Sport, ‘Langzaam vallen puzzelstukjes in elkaar’, maar veel ongewis bij hockeysters. NOS (18 januari 2022). Geraadpleegd op 20 januari 2022.
- ↑ NOS Sport, [Mülders volgt Annan op: interim-bondscoach Nederlandse hockeyvrouwen Mülders volgt Annan op: interim-bondscoach Nederlandse hockeyvrouwen]. NOS (17 januari 2022). Geraadpleegd op 20 januari 2022.
- ↑ website knhb
· · · · 
1971: Nederland ·
1972: Nederland ·
1974: Nederland ·
1975: Engeland ·
1976: 
West-Duitsland ·
1978: Nederland ·
1979: Nederland ·
1981: West-Duitsland ·
1983: Nederland ·
1986: Nederland ·
1990: Nederland ·
1994: 
Australië ·
1998: Australië ·
2002: 
Argentinië ·
2006: Nederland ·
2010: Argentinië ·
2014: Nederland ·
2018: Nederland ·
2022: Nederland
