Naar inhoud springen

Willem Nijholt

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Hctih80 (overleg | bijdragen) op 31 jan 2021 om 18:09. (→Boeken)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Willem Nijholt
Willem Nijholt (1973)
Willem Nijholt (1973)
Algemene informatie
Volledige naam Willem Adrianus Nijholt
Geboren 19 juli 1934
Land Vlag van Nederland Nederland
Werk
Jaren actief 1960–2019
Beroep acteur
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Willem Adrianus Nijholt (Gombong (Midden-Java), 19 juli 1934) is een Nederlands acteur, danser en zanger. De laatste jaren van zijn loopbaan werd hij ook bekend als jurylid, docent en begeleider van jong talent.

Biografie

Willem Nijholt werd in Gombong geboren als zoon van de KNIL-instructeur, Jan Nijholt en Willemina Sophia Maria Arntz. Op zijn achtste kwam hij in een jappenkamp terecht, wat voor de rest van zijn leven een diep litteken naliet. Op zijn veertiende zag hij zijn vader terug, die door de Japanners aan de Birmaspoorweg te werk was gesteld. Na de Tweede Wereldoorlog, verliet het gezin het toenmalige Nederlands-Indië met de Oranje in 1946 en vestigde zich in Millingen aan de Rijn, het geboortedorp van zijn moeder. Zijn moeder moest door de gevolgen van het jappenkamp meteen in het ziekenhuis (gasthuis) aldaar opgenomen worden. Met zijn eerste voornaam Willem is hij vernoemd naar zijn moeders vader, Wilhelmus Arntz. Zijn achterneef is Marcel Arntz.

Willem Nijholt volgde tijdelijk in Nijmegen de HBS, ging korte tijd bij de marine, en meldde zich op zijn 23ste aan voor de Amsterdamse Toneelschool. Zijn moeder zou hem tot zijn teleurstelling nooit op de planken zien staan, omdat zij al in 1959 overleed. Hij werd eens verliefd op Gerard Reve, die hem afwees. In 1962 speelde hij een rol in Reves toneelstuk Commissaris Fennedy. Bij de première kreeg hij een exemplaar van het boek, met persoonlijke opdracht van de schrijver. Zijn brieven aan Reve zijn gebundeld in 'Met Niets Begonnen'. In 1964 vertolkte hij eenmalig de rol van Hoofdpiet tijdens de landelijke intocht van Sinterklaas in Hoorn. Hij werkte in de zeventiger jaren mee aan het televisieprogramma Oebele. Aan het begin van zijn carrière werkte hij bij/met Wim Sonneveld en Conny Stuart. In 1974 speelde hij Theo van Oudijck, de zoon van de resident in De Stille Kracht, met Pleuni Touw als tegenspeelster. Hun beider naaktscène maakte toen een grote indruk. Verder speelde hij een hoofdrol als Ben van Rooyen in de serie De Kris Pusaka uit 1977.

Carola Gijsbers van Wijk en Willem Nijholt in Hadimassa (1968)

In 1977 werd hij onderscheiden met de Johan Kaartprijs. In 1979-80 zond de KRO een liedjesprogramma uit met de titel Kun je nog zingen, zing dan mee, met onder andere Wieteke van Dort en Willem Nijholt. In 1978 verscheen hiervan een lp met liedjes uit Kun je nog zingen, zing dan mee (vanaf 1999 op cd).

In 1980 en 1981 presenteerde hij de eerste twee afleveringen van Kinderen voor Kinderen. In 1981 speelde hij een spraakleraar in het stuk Kinderen van een mindere God. Hij werd gevraagd deze rol ook in Londen te spelen, maar nam het aanbod niet aan.

In 1989[1] ontving hij uit handen van Guido de Moor (met wie hij samen aan de Amsterdamse Toneelschool begon) de Paul Steenbergen-penning, die hij in 2002 doorgaf aan Pierre Bokma.

In 1989 speelde hij in Alaska, de eindexamenfilm aan de Nederlandse Film en Televisie Academie van regisseur Mike van Diem.

Hij speelde in musicals als Wat een planeet en Foxtrot van Annie M.G. Schmidt. In de musical Miss Saigon speelde hij in 1996 de regelaar. Zijn veelzijdigheid leidde hem tot werk in musicals, shows, liedjesprogramma's, langspeelplaten en cabaretvoorstellingen. In 2002 nam hij afscheid van de musical. In 2004 speelde hij zijn laatste toneelrol en 2005 was het jaar waarin hij zijn laatste filmrol speelde. In zijn keuzes voor rollen, shows en liedjes richtte hij zich nu eens op een volwassen publiek, dan weer op een specifiek jeugdig publiek. In 1999 werd hij benoemd Officier in de Orde van Oranje-Nassau.[2]

Vanaf 2008 hield hij zich in Nijmegen als artistiek adviseur bezig met de theateropleiding onder zijn naam, de 'Willem Nijholt Academie (WNA) voor Musical- en Muziektheater'. Medio 2011 werden de banden met deze opleiding verbroken.[3]

In de reeks Op zoek naar ... (Op zoek naar Evita, Op zoek naar Joseph, Op zoek naar Mary Poppins en Op zoek naar Zorro) was Nijholt jurylid. Sinds 29 april 2011 is hij Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

Zijn laatste televisierol was in 2013 toen hij meespeelde in de serie Penoza II. In 2018 gaf hij aan te stoppen met publieke optredens. Nijholt woont in Frankrijk.[4] Maar in 2018 keerde hij toch terug op het podium met zijn bijdrage aan De Indië Monologen. De theateravond, handelend over Nederlands-Indië, liep tot mei 2019. Nijholt was hier zevenmaal te gast.[5][6]

Boeken

  • Met niks begonnen : correspondentie, met Gerard Reve, 1997
  • Met bonzend hart : brieven aan Hella Haasse, autobiografie, 2011[7]
  • Een ongeduldig verlangen : herinneringen, 2016
  • Al wat nog komen gaat : herinneringen vanuit de coulissen, 2021

Theater

Verder speelde hij in Tartuffe, De Olifantsman, De Val en Amadeus.

Televisieseries

Films

Overig

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Willem_Nijholt&oldid=58209427"