Naar inhoud springen

Jan van Bedford

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door AGL (overleg | bijdragen) op 9 mrt 2020 om 20:48.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Jan van Lancaster / Bedford
20 juni 1389 - 14 september 1435
Jan van Lancaster (links, knielend) in een 15e-eeuwse miniatuur.
Jan van Lancaster (links, knielend) in een 15e-eeuwse miniatuur.
1e Hertog van Bedford
Periode 1414–1435
Opvolger George Neville
Regent van Frankrijk
Periode 1422–1435
Voorganger Hendrik V van Engeland
Opvolger Richard van York
Honour of Richmond
Periode 1425–1435
Voorganger Ralph Neville, 1st Earl of Westmorland
Opvolger Edmund Tudor
Lord High Admiral
Periode 1426–1435
Voorganger Thomas Beaufort
Opvolger John Holland, 2e hertog van Exeter
Vader Hendrik IV van Engeland
Moeder Mary de Bohun
Dynastie Huis Lancaster
Partner Anna van Bourgondië (1423-1432)
Jacoba van Luxemburg (1433-1435)

Wapen van Jan van Lancaster
Portaal  Portaalicoon   Middeleeuwen

Jan van Lancaster of Bedford, eerste hertog van Bedford (20 juni 1389 - Rouen, 14 september 1435[1]) was de derde zoon van de Engelse koning Hendrik IV en Maria de Bohun. Zijn oudste broer was koning Hendrik V uit het Huis Lancaster.

Leven

Omstreeks 1400 werd Jan als ridder in de Orde van de Kousenband opgenomen. In 1403 werd hij door zijn vader tot Constable van Engeland voor het leven benoemd. Door zijn broer Hendrik V werd hij in 1414 tot Earl of Kendal,[2] Earl of Richmond[3] en Duke of Bedford[3] benoemd. Tijdens de afwezigheid van zijn broer tijdens diens verblijf in Frankrijk nam hij de positie van zijn plaatsvervanger in Engeland waar.[4] Van 1421 tot 1425 was hij baron van Elbeuf. Na de dood van zijn broer in 1422 nam de diplomatisch bedreven Jan het regentschap in het door Engeland beheerste noorden van Frankrijk voor zijn minderjarige neef koning Hendrik VI waar, die ook de Franse koningstitel voerde.[4] In diens naam zette hij ook de Honderdjarige Oorlog (1337-1453) tegen de Franse dauphin Karel VII voort en behaalde in 1424 in de slag bij Verneuil de overwinning op een Frans-schots leger. Dit maakte het hem mogelijk door te dringen tot in het Loiredal en de insluiting van Orléans. Wanneer Jeanne d’Arc met de ondersteuning van de dauphin in de oorlog ingrijpt en deze laatste in 1429 tot koning was gekroond en gezalfd geworden, werd de macht van Engeland op het vasteland steeds meer teruggedrongen, vooral nadat ook Engeland's Bourgondische bondgenoot van kamp wisselde. Jan kon Jeanne d’Arc weliswaar gevangen nemen, veroordelen en op de brandstapel plaatsen, maar dit kon het tij voor de Engelsen niet meer doen keren.

Jan stierf in 1435 tijdens de onderhandelingen over de vrede van Atrecht in zijn kasteel Joyeux Repos in Rouen en werd in de kathedraal van Rouen begraven.

Huwelijk

Hij trouwde in 1423 met Anna, een dochter van hertog Jan zonder Vrees van Bourgondië. Na haar dood in het kraambed in 1432, trouwde hij met Jacoba van Luxemburg.[5] Beide huwelijken bleven kinderloos.

Voorouders

Voorouders van Jan van Bedford
Overgrootouders Eduard III van Engeland (1312-1377)
∞ 1328
Filippa van Henegouwen (1314-1369)
Hendrik van Grosmont (1300-1361)
∞ 1334
Isabel van Beaumont (1315-ná 1356)
Willem de Bohun

?
?

?
Grootouders Jan van Gent (1340-1399)
∞ 1359
Blanche van Lancaster (1345-1369)
Humphrey de Bohun (1342-1373)

Johanna FitzAlan
'Ouders Hendrik IV van Engeland (1367-1413)
∞ 1380
Maria de Bohun (1369-1394)
Jan van Bedford (1389-1435)

Noten

  1. A. Palmer - V. Palmer, The Pimlico Chronology of British History; from 250.000 BC to the Present Day.
  2. E.B. Pryde - D.E. Greenway - S. Porter - I. Roy (edd.), Handbook of British Chronology, Cambridge - New York - e.a., 1986³ (= 1996 corr.), p. 467.
  3. a b E.B. Pryde - D.E. Greenway - S. Porter - I. Roy (edd.), Handbook of British Chronology, Cambridge - New York - e.a., 1986³ (= 1996 corr.), p. 40.
  4. a b E.B. Pryde - D.E. Greenway - S. Porter - I. Roy (edd.), Handbook of British Chronology, Cambridge - New York - e.a., 1986³ (= 1996 corr.), p. 41.
  5. T. Royle, The Wars of the Roses. England's First Civil War, Londen, 2009, p. 439.

Referenties