Naar inhoud springen

Oleksij Mychajlytsjenko

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Dennis1989 (overleg | bijdragen) op 13 sep 2019 om 14:27. (Erelijst)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Oleksij Mychajlytsjenko
Oleksij Mychajlytsjenko
Persoonlijke informatie
Volledige naam Oleksij Oleksandrovitsj Mychajlytsjenko
Geboortedatum 30 maart 1963
Geboorteplaats Kiev, Oekraïne
Lengte 186 cm
Positie Aanvallende middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 1996
Jeugd
1973–1981 Vlag van Sovjet-Unie Dynamo Kiev
Senioren
Seizoen Club W (G)
1981–1990
1990–1991
1991–1996
Totaal
Vlag van Sovjet-Unie Dynamo Kiev
Vlag van Italië Sampdoria
Vlag van Schotland Glasgow Rangers
137 (39)
24 (3)
134 (24)
295 (66)
Interlands
1987–1991
1992
1992–1994
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie
Vlag van Gemenebest van Onafhankelijke Staten GOS
Vlag van Oekraïne Oekraïne
36 (9)
5 (0)
2 (0)
Getrainde teams
2002–2004
2004–2008
2008–2009
Vlag van Oekraïne Dynamo Kiev
Vlag van Oekraïne Oekraïne –21
Vlag van Oekraïne Oekraïne
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Oleksij Mychajlytsjenko (Oekraïens: Олексій Олександрович Михайличенко, Russisch: Алексей Александрович Михайличенко, Alexei Alexandrovitsj Michailitsjenko) (Kiev, 30 maart 1963) is een voormalig Sovjets Oekraïens profvoetballer. Na zijn actieve carrière werd hij voetbaltrainer. Ten tijde van de Sovjet-Unie werd zijn naam steevast in het Russisch geschreven als Aleksej Aleksandrovitsj Michajlitsjenko.

Clubcarrière

Michailitsjenko begon zijn carrière in de jeugd van Dynamo Kiev in 1971. Hij debuteerde tien jaar later in de hoofdmacht van de club tijdens het seizoen 1981. Met Kiev werd Michailitsjenko viermaal landskampioen en won hij drie nationale bekers. Driemaal eindigde de club op het tweede plaats van de ranglijst. Het grootste succes kende Michailitsjenko toen hij in 1986 met Dynamo Kiev de Europacup II won ten koste van Atlético Madrid. In 1988 werd de aanvallende middenvelder verkozen tot beste voetballer van de Sovjet-Unie, in 1987 en 1988 werd hij tweemaal verkozen tot de beste speler van Oekraïne.

In 1990 vertrok Michailitsjenko naar de Serie A om te gaan spelen voor de Italiaanse kampioen Sampdoria. Met de club prolongeerde de middenvelder in 1991 de landstitel. Ook scoorde Michailitsjenko voor zijn club tijdens de Europese Supercup, dit bleek echter niet genoeg want tijdens de return tekenden Rijkaard en Gullit voor de winst van AC Milan. Na één seizoen vertrok Michailitsjenko naar Schotland om te gaan spelen voor Glasgow Rangers. Daar won de middenvelder nog eens vijf landstitels gedurende zijn verblijf. Zijn eerste seizoen was het meest succesvol, toen hij tien doelpunten maakte tijdens 27 competitieoptredens. Aan het einde van het seizoen won hij met de Rangers zowel de Schotse FA Cup als de landstitel. De komst van Brian Laudrup in 1994 leidde het einde van de carrière van Michailitsjenko in. De middenvelder kwam minder aan spelen toe en besloot uiteindelijk in 1996 zijn loopbaan te beëindigen met 33-jarige leeftijd. De middenvelder probeerde in de herfst van zijn carrière nog een contract te bemachtigen bij FC Groningen, maar daar werd hij in september 1996 afgetest.[1]

Nationale elftal

Michailitsjenko speelde in totaal 36 keer voor het nationale elftal van de Sovjet-Unie. Hij was lid van het team dat in 1988 op de Olympische Spelen een gouden medaille in de wacht sleepte. Ook bereikte hij die zomer de finale van het EK 1988, waarin werd verloren van het Nederlands elftal. In 1992 nam Michailitsjenko ook deel aan het EK 1992 met het Gemenebest van Onafhankelijke Staten. Daarnaast kwam de middenvelder nog tweemaal in actie voor het nationale elftal van Oekraïne.

Trainerscarrière

Na zijn actieve carrière keerde Michailitsjenko terug naar Oekraïne om daar in 1997 assistent-trainer te worden van Dynamo Kiev onder leiding van Valeri Lobanovsky. Toen Lobanovsky in 2002 overleed, nam Michailitsjenko tijdelijk de leiding over. Tijdens het seizoen 2002/03 werd hij definitief aangesteld als nieuwe trainer.[2] Michailitsjenko leidde zijn elftal naar twee landstitels en winst van de nationale beker. In 2004 werd hij echter ontslagen na enkele teleurstellende resultaten.[3] Michailitsjenko werd daarna aangesteld als trainer van Jong Oekraïne. Dit elftal leidde hij in 2006 naar de finale van het EK onder 21 jaar in Portugal waar het verloor van Jong Oranje. In 2008 volgde Michailitsjenko Oleh Blochin op als bondscoach van Oekraïne[4] Hij stapte begin 2010 echter op, nadat hij zijn doelstelling om het WK 2010 te bereiken niet had weten te bereiken.[5]

Interlands Oekraïne onder leiding van Oleksij Mychajlytsjenko
Datum Locatie Wedstrijd Uitslag Competitie
1 06.02.2008 Nicosia, Cyprus Vlag van Cyprus CyprusOekraïne Vlag van Oekraïne 1 – 1 Oefeninterland
2 26.03.2008 Kiev, Oekraïne Vlag van Oekraïne OekraïneServië Vlag van Servië 2 – 0 Oefeninterland
3 24.05.2008 Rotterdam, Nederland Vlag van Nederland NederlandOekraïne Vlag van Oekraïne 3 – 0 Oefeninterland
4 01.06.2008 Stockholm, Zweden Vlag van Nederland NederlandOekraïne Vlag van Oekraïne 0 – 1 Oefeninterland
5 20.08.2008 Lviv, Oekraïne Vlag van Oekraïne OekraïnePolen Vlag van Polen 1 – 0 Oefeninterland
6 06.09.2008 Lviv, Oekraïne Vlag van Oekraïne OekraïneWit-Rusland Vlag van Wit-Rusland 1 – 0 WK-kwalificatie
7 10.09.2008 Almaty, Kazachstan Vlag van Kazachstan KazachstanOekraïne Vlag van Oekraïne 1 – 3 WK-kwalificatie
8 11.10.2008 Kharkov, Oekraïne Vlag van Oekraïne OekraïneKroatië Vlag van Kroatië 0 – 0 WK-kwalificatie
9 19.11.2008 Dnipropetrovsk, Oekraïne Vlag van Oekraïne OekraïneNoorwegen Vlag van Noorwegen 1 – 0 Oefeninterland
10 10.02.2009 Limassol, Cyprus Vlag van Slowakije SlowakijeOekraïne Vlag van Oekraïne 2 – 3 Oefeninterland
11 11.02.2009 Nicosia, Cyprus Vlag van Servië ServiëOekraïne Vlag van Oekraïne 0 – 1 Oefeninterland
12 01.04.2009 Londen, Engeland Vlag van Engeland EngelandOekraïne Vlag van Oekraïne 2 – 1 WK-kwalificatie
13 06.06.2009 Zagreb, Kroatië Vlag van Kroatië KroatiëOekraïne Vlag van Oekraïne 2 – 2 WK-kwalificatie
14 10.06.2009 Kiev, Oekraïne Vlag van Oekraïne OekraïneKazachstan Vlag van Kazachstan 2 – 1 WK-kwalificatie
15 12.08.2009 Kiev, Oekraïne Vlag van Oekraïne OekraïneTurkije Vlag van Turkije 0 – 3 Oefeninterland
16 05.09.2009 Kiev, Oekraïne Vlag van Oekraïne OekraïneAndorra Vlag van Andorra 5 – 0 WK-kwalificatie
17 09.09.2009 Minsk, Wit-Rusland Vlag van Wit-Rusland Wit-RuslandOekraïne Vlag van Oekraïne 0 – 0 WK-kwalificatie
18 10.10.2009 Dnipropetrovsk, Oekraïne Vlag van Oekraïne OekraïneEngeland Vlag van Engeland 1 – 0 WK-kwalificatie
19 14.10.2009 Andorra la Vella, Andorra Vlag van Andorra AndorraOekraïne Vlag van Oekraïne 0 – 6 WK-kwalificatie
20 14.11.2009 Athene, Griekenland Vlag van Griekenland GriekenlandOekraïne Vlag van Oekraïne 0 – 0 WK-kwalificatie
21 18.11.2009 Donetsk, Oekraïne Vlag van Oekraïne OekraïneGriekenland Vlag van Griekenland 0 – 1 WK-kwalificatie

Erelijst

Als speler

Vlag van Sovjet-Unie Dynamo Kiev
Vlag van Italië Sampdoria
Vlag van Schotland Glasgow Rangers
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie

Als trainer

Vlag van Oekraïne Dynamo Kiev

Individueel

Zie ook