Gewone vinvis
| Gewone vinvis IUCN-status: Bedreigd[1] (2008) | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Balaenoptera physalus (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Gewone vinvis op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De gewone vinvis (Balaenoptera physalus) is een in zee levend zoogdier dat tot de suborde van baleinwalvissen behoort.
Kenmerken
Met een lengte van maximaal 27 meter is het de op een na grootste walvisachtige en daarmee ook de op een na grootste diersoort die op aarde leeft en tevens een van de snelste. Alleen de blauwe vinvis is groter. De vinvis heeft een donkergrijze rug, inclusief de borst- en staartvinnen. De rugvin staat ver naar achteren, op tweederde van de rug en heeft een holle achterrand. Het dier heeft 55 tot 100 keelgroeven.
Het is een lange en slanke walvis met een opvallende rugvin die zichtbaar wordt vlak nadat het dier aan de oppervlakte is gekomen om te ademen. De ademwolk bestaat uit een enkele vijf meter hoge kolom. Tijdens het duiken komt de staartvin niet boven het water uit.
Voedsel
De vinvis voedt zich met vis, inktvis en plankton dat uit het water wordt gefilterd met behulp van baleinen. Dat zijn in de bek hangende zeefachtige structuren. Vinvissen storten zich met hoge snelheid in een school vis of krill, waarbij ze enorme hoeveelheden water inzwelgen, om dit daarna weer naar buiten te persen. De vangst blijft dan in de baleinen hangen. Wanneer het dier zich voedt, draait het zich op zijn rechterzijde. Dat is misschien de oorzaak van het asymmetrische aanzicht van de kop, die aan de rechterzijde een grote witte vlek vertoont.
Verspreiding
De vinvis komt in alle wereldzeeën voor. Rond Europa is hij te vinden in de Golf van Biskaje.
Voortplanting
Na een draagtijd van 11 maanden wordt één jong geboren met een lengte van 6,6 meter, dat 9 tot 10 maanden wordt gezoogd. Een vrouwtje kan slechts eens per twee jaar een jong werpen, waardoor populaties zich erg langzaam herstellen.
Communicatie
Naast neuriënde en hoog jankende geluiden produceert dit dier een vreselijk hard en diep gebrul, dat hoorbaar is op honderden kilometers afstand.
Strandingen
In de twintigste eeuw waren er 11 strandingen van gewone vinvissen aan de Nederlandse kust. Ook in deze eeuw zijn er al strandingen, bijvoorbeeld op 26 augustus 2004 strandde een dode vinvis in Noordwijk, hetgeen veel bekijks trok. Volgens ooggetuigen was het maar een matig genoegen vanwege de enorme stank die het dode dier verspreidde. Op 15 januari 2012 spoelde bij Vlissingen weer een gewone vinvis aan. Dit was de zesde stranding in deze eeuw aan de Nederlandse kust.[2][3]
Afbeeldingen
Externe links
- Gewone vinvis
- Kaarten met waarnemingen: