Silvestre Antonio Guzmán Fernández

Silvestre Antonio Guzmán Fernández (12 februari 1911 - 4 juli 1982) was een agronoom, Dominicaans zakenman en politicus, in de periode 1978-1982 de 46ste president van de Dominicaanse Republiek. 43 dagen voor het einde van zijn ambtstermijn pleegde Guzman zelfmoord.

Zijn vroege leven en zakenleven

Silvester Antonio Guzmán Fernández, werd geboren op 12 februari 1911 in La Vega. Zoon van Sylvester en Jimena Guzmán Fernández de Castro.

In zijn geboortestad voltooide hij zijn basis-, voortgezet en hoger onderwijs. Latere zelf-studies in de praktijk van agronomie deed hij in Florida en Californië in de Verenigde Staten.

Door zijn verantwoordelijkheid en gerechtigheid werd hij, op de leeftijd van 17 jaar, opgenomen in het bestuur van de "Curaçao Trading Company" in de stad van Salcedo, een functie die hij in de vestigingen van Moca, La Vega, Barahona, San Francisco de Macorís en Santiago uitoefende.

Hij trouwde in 1939 met Renee Klang de Guzmán en werd vader van drie kinderen.

Op de leeftijd van 31 had hij een succesvolle onderneming in de export van fruit. Behalve dat was hij een van de pioniers, in de productie van rijst op grote schaal, in de noordwestelijke regio van de Dominicaanse Republiek.

Op zijn 37ste werd hij industrieel met de oprichting van "C. por A. Dominicaanse Producten" een groep verschillende rijst producenten, en koffie en cacao exportfirma's.

Politieke carrière

De Constitutionele Regering van 1963, benoemde hem tot staatssecretaris van Landbouw, als erkenning voor zijn verdiensten in de Dominicaanse Revolutionaire Partij, PRD, in 1961. Hiermee begon zijn werk in de Dominicaanse politieke.

In 1964, na de omverwerping van Juan Bosch op 25 september 1963, formeerde hij een deel van de twee belangrijkste organen van de PRD: het Nationaal Uitvoerend Comité en de Politiek Commissie.

Zijn inbreng kreeg een enorme erkenning in het jaar 1965, in wat genoemd werd "De formule Guzman", waarin middelen stonden beschreven om een einde te maken aan de vijandigheden na de revolutie van april 1965, wat leidde tot vrije verkiezingen. Hij werd gevraagd als voorlopig voorzitter van de Republiek, wat hij heeft afgewezen. Hij heeft wel deelgenomen aan de Comisión Mediadora met als hoogtepunt de inhuldiging van Hector Garcia Godoy als voorlopig president.

Sindsdien zijn, politieke activiteiten, de belangrijkste bezigheden van zijn leven.

In 1974 nomineerde een coalitie van oppositiepartijen, genoemd "Acuerdo de Santiago", hem als presidentskandidaat voor de verkiezingen van dat jaar. Echter, de politieke omstandigheden, de verdenking van fraude en onwetendheid over de resultaten door toedoen van de toenmalige president Joaquín Balaguer, leidde tot de intrekking van de coalitie voor de verkiezingen.

Presidentschap

In 1977, koos de PRD hem als kandidaat voor het voorzitterschap, met als resultaat een grote overwinning bij de verkiezingen van mei 1978.

Met sterke steun van de Ambassade van de Verenigde Staten, de werkgevers die zagen dat de sponsoring van de regering Balaguer onhoudbaar was, en met een meerderheid van stemmen van de Dominicaanse bevolking, had Guzman de steun en voldoende legitimiteit om het ambt op 16 augustus 1978 te aanvaarden. Hij werkte, aan veranderingen in de bureaucratisch militaire orde, tegen corruptie die kenmerkend was voor de vorige regeringen, ging door met de ordening van de Dominicaanse staat en het verwijderen van ondemocratische militaire overnames, door ontbering van een democratische proces, tijdens vorige verkiezingen.

Hij begon ook met een proces van "depolitisering" van de krijgsmacht en de Nationale Politie, die door Balaguer was omgebouwd tot instrumenten van onderdrukking, machtsstrijd, criminele intimidatie en politiek, gebaseerd op een gehechtheid aan president Balaguer en Partido Reformista.

Belangrijke Presidentiële Actie

Nadat hij 60 dagen aan de macht was, stelde hij een amnestiewet in, gaf de vrijheid aan honderden politieke gevangenen die door Balaguer's repressie mechanisme waren vastgezet, en keerde tientallen politieke ballingen uit het vorige regime terug.

Schrapte een reeks administratieve maatregelen die het genot van de individuele vrijheden aantastten, wat leidde tot de ontwikkeling van een democratisch klimaat in het land.

Een toespraak op 22 januari 1979, beschreef zijn economische beleid, dat gericht was op prikkels voor: de ontwikkeling van de landbouw en agribusiness als de belangrijkste bron van werkgelegenheid op het platteland, bescherming voor kleine en middelgrote industrie, het beperken van luxe invoer, nieuwe stimuleringsmaatregelen voor de export, en de uitbreiding van de elektriciteitsproductie.

Dood

Zondagochtend 04 juli 1982 na 12 's nachts, overweldigd door ernstige aanwijzingen van corruptie, pleegde hij zelfmoord in het Nationaal Paleis.