Naar inhoud springen

Station London King's Cross

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door EmausBot (overleg | bijdragen) op 21 mei 2012 om 21:05. (r2.7.2+) (Robot: toegevoegd: uk:Кінгс-Кросс)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

London King's Cross
Station London King's Cross
Algemeen
Beheerd door Network Rail
Belangrijke data Opening 1852
Spoorwegen
Stationscode KGX
Opening 1852
Perrons 11
Treinvervoer
Periode In-/uitstappers
2004 - 2005
2005 - 2006
2006 - 2007
2007 - 2008
2008 - 2009
20,806 miljoen *
20,302 miljoen *
22,504 miljoen *
23,945 miljoen *
28,296 miljoen *
* Jaarlijks gebruik op basis van kaartverkoop in het vermelde jaar op London King's Cross volgens Office of Rail Regulation.
Website Vertrektijden
Faciliteiten en plattegrond
Spoorlijn(en)
LijnRichtingVolgend station

London King's CrossEindpunt
Edinburgh WaverleyFinsbury Park

Voorstadsdienst(en)
Zone 1
Underground
Zone 1
Ligging
Coördinaten 51° 32' NB, 0° 7' WL
District (borough) Camden
Station London King's Cross (metro van Londen)
Station London King's Cross
Lijst van spoorwegstations in het Verenigd Koninkrijk
A · B · C · D · E · F · G · H · I · J · K · L · M
N · O · P · Q · R · S · T · U · V · W · X · Y · Z
Transport for London - Lijst metrostations
Portaal  Portaalicoon   Openbaar vervoer
Londen

King's Cross is een spoorwegstation in Londen, in de wijk Kings Cross. Het station werd eind 19de eeuw door de toenmalige spoorwegmaatschappij London and North Eastern Railway (LNER) gebouwd. Deze prestigieuze spoorwegonderneming onderhield tot 1948 treindiensten tussen Londen en het noordoosten van het Verenigd Koninkrijk: York, Newcastle en Edinburgh via de East Coast Main Line. De expresstrein die op dit traject reed, was de Flying Scotsman.

Het ontwerp, zowel van het stationsgebouw als van de perronoverkappingen, is van de hand van Lewis Cubitt[1]. In de voorgevel van het station is de vorm van de overkappingen duidelijk zichtbaar: een voor die tijd opmerkelijke mate van functionalisme.

Het station werd gebouwd naast het station Saint Pancras, dat toebehoorde aan de grootste concurrent van de LNER, de London, Midland and Scottish Railway (LMS). Ook dit treinbedrijf reed tussen London en Edinburgh, maar dan via het westen van Engeland. In een tijd van ongebreidelde concurrentie zorgde dit meer dan eens voor problemen. Elke maatschappij probeerde de goedkoopste, de snelste, de beste te zijn. "Bookmakers" gingen zelf dagelijkse weddenschappen aan, met als inzet de vraag welke trein die dag als eerste de bestemming zou bereiken. De machinisten van de maatschappijen beschouwden het als een eer om eerder op de bestemming te arriveren dan de concurrent. Op een gegeven ogenblik kondigde de Britse regering snelheidsbeperkingen af, omdat de snelheidslust volledig uit de hand liep.

Brand

Zie brand op King's Cross voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1987 vond een grote brand plaats die bekend staat als "de brand in King's Cross". In werkelijkheid vond de brand plaats in het nabijgelegen metrostation, King's Cross St. Pancras. 31 mensen kwamen hierbij om het leven. De brand was de aanleiding om de houten roltrappen in de Londense metro door metalen roltrappen te vervangen.

Harry Potter

King's Cross speelt een rol in de serie boeken rond Harry Potter van de Engelse schrijfster J. K. Rowling. Vanaf hier vertrekt de Zweinsteinexpres, die de leerlingen naar hun school vervoert. De trein vertrekt vanaf het geheime perron 9 3/4, gelegen tussen de perrons 9 en 10. Rowling vergiste zich echter, want de perrons 9 en 10 liggen niet direct naast elkaar. Voor de verfilming van de boeken werden dan ook de perrons 4 en 5 gebruikt.

Boudicca

Volgens een legende zou het graf van Boudicca, de Britse koningin die tegen de Romeinen streed, zich onder perron 9 of 10 bevinden. Hiervoor is geen enkel bewijs, aangezien er geen enkele aanwijzing is waar Boudicca's graf zich zou bevinden. Desondanks blijft het verhaal populair.

King's Cross
Perron 9¾
  1. Jones, E., The Penguin Guide to the Railways of Britain, London 1981, p. 157 - 158