The Animals: verschil tussen versies

The Animals
	Publiciteitsfoto van The Animals (1964). Van links naar rechts Eric Burdon (zang), Alan Price (keyboards), Chas Chandler (bas), Hilton Valentine (gitaar) en John Steel (drums)
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1962–1969; 1977; 1983–1984
Oorsprong	Newcastle-upon-Tyne
Genre(s)	Rock; Rhythm-and-blues; Blues
	Officiële website
	(en) Allmusic-profiel
	(en) Last.fm-profiel
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 16 feb 2023 11:59

The Animals was de naam van een Engelse groep, die deel uitmaakte van de Britse beat-explosie van begin jaren zestig.

Ontstaan

De blikvanger van The Animals was zanger Eric Burdon, klein van postuur maar met een gigantische stem, echter het muzikale genie achter de groep was onmiskenbaar Alan Price. Price vormde in 1961 in Newcastle, samen met bassist Chas Chandler, drummer John Steel en gitarist Hilton Valentine The Alan Price Rhythm and Blues Combo. De leden kenden elkaar van school of uit het kleine jazz- en bluescircuit van Newcastle. Toen een jaar later Eric Burdon er als zanger bij kwam, veranderde men de naam in The Animals. De uitzonderlijke stem van Burdon plaatste hem al snel op de voorgrond.

Hits

The Animals beschouwden zichzelf als rhythm-and-bluesgroep. Hun eerste single, Baby let me take you home, was echter een middle-of-the road popnummer, dat de band nooit live heeft willen spelen. Het nummer kwam op 16 april 1964 uit, maar kwam in Engeland niet verder dan de 21ste plaats. Twee maanden later volgde hun bewerking van de traditional House of the rising sun en daarmee stootten ze direct door naar de eerste plaats, ook in de Verenigde Staten, waar het nummer echter, zonder medeweten van de band, in een sterk bekorte versie werd uitgebracht. Het nummer viel op door het karakteristieke gitaarintro en door het feit dat het zes minuten duurde, hoewel daar in de VS ruim de helft af ging. De opvolgers I'm crying, het Nina Simone-nummer Don't let me be misunderstood, Boom Boom en Sam Cookes Bring it on home to me, deden het iets minder goed, maar de groep had wel zijn naam definitief gevestigd. Het succes eiste ook zijn tol. De band werd door het management in een strak schema de weg op gestuurd en toerde door het Verenigd Koninkrijk, de rest van Europa en de Verenigde Staten. Als zanger kwam Burdon steeds meer in het centrum te staan. Muzikale meningsverschillen, maar ook een vliegangst deden Price in de zomer van 1965 besluiten de groep te verlaten. Met zijn nieuwe formatie, 'The Alan Price Set' ging hij een heel andere weg in en scoorde hij grote hits als I Put a Spell on You (1966), het Randy Newman-nummer Simon Smith & His Amazing Dancing Bear (1967) en Don't Stop The Carnival (1968).

Menigeen dacht dat met het vertrek van Price een einde zou aan komen de successen van The Animals. Nadat korte tijd Mickey Gallagher achter de toetsen had plaatsgenomen en Zoot Money werd afgewezen, werd Dave Rowberry het nieuwe lid van de band. Ook met hem bleven de hits komen: We've gotta get out of this place en It's my life stonden wekenlang in de top tien.

Eric Burdon and the Animals

Eric Burdon & The Animals (in *Fanclub*, 1967)

In 1966 stapte ook drummer John Steel uit de band. Zijn opvolger werd Barry Jenkins, die bij The Nashville Teens had gedrumd. Het waren de laatste maanden voor the Animals. Tijdens een televisieoptreden in de Verenigde Staten stortten zowel Burdon als Chandler in. In mei 1966 brachten The Animals nog Don't bring me down uit, dat de laatste hit voor de band werd. In september gingen de vijf uiteen. Burdon besloot zijn succes in Amerika uit te buiten en vertrok naar de VS. Zijn nieuwe band, met Jenkins nog steeds op drums, kreeg uit marketingoverwegingen een verwijzing naar the Animals. Aanvankelijk als Eric Burdon and The Animals, in 1968 als The New Animals. Barry Jenkins bleef de band, waarin ook onder meer John Weider, Danny McCullough, Zoot Money en Andy Summers speelden, tot het einde trouw. Burdon ging vanaf 1969 samenwerken met de Amerikaanse band War als Eric Burdon and War. When I was young (juni 1967) was in deze periode een wereldhit en ook de opvolgers Good Times, San Franciscan nights, Sky Pilot, Monterey en Ring of fire haalden de charts, maar echte knallers kwamen er nooit meer voor Burdon. Hij was onmiskenbaar een fenomenale zanger, maar in zijn eentje miste hij blijkbaar dat "iets" dat hem met The Animals wel in het centrum van de aandacht bracht.

Reünies

In 1975 kwamen de vijf oorspronkelijke Animals toch weer bijeen om, in de studio's van Chas Chandler, intussen een succesvol manager en producer, een nieuw album op te nemen. Dit Before we were so rudely interrupted kwam pas in 1977 uit en bevatte twaalf nummers die naadloos aansloten bij het geluid dat de groep tien jaar eerder kenmerkte. Hoewel het album door de pers goed werd ontvangen, reageerde het publiek lauw. Dat was anders toen in 1983 het album Ark verscheen, waarop deze zelfde Animals een wat moderner geluid aansloegen. Het nummer The Night was goed voor een bescheiden hitnotering en de band ging, voor het eerst in zeventien jaar, op tournee. Naar aanleiding van die tournee verscheen in 1984 een live-album.

Hoeveel Animals?

Daarna kwam er niets meer van een reünie. De vijf Animals kregen in 1994 een plaatsje op de Rock 'n Roll Hall of Fame. In de jaren negentig trad Danny McCullough met een band op, die hij the Animals noemde en deze groep bracht zelfs een aantal cd's uit. Op de golven van de nostalgie meeliftend begonnen ook Valentine, Steel en Rowberry weer samen op te treden en deze groep had, met een nieuwe zanger en bassist, de meeste aanspraken op de naam the Animals. Nadat Valentine zich had teruggetrokken, bleven Rowberry en Steel met hun band optreden als Animals and Friends. Intussen had ook Burdon belangstelling voor de oude bandnaam. Hij hernoemde zijn oude begeleidingsband in The Animals en kreeg prompt een conflict met Steel, die zich als rechthebbende op die naam opwierp. De zaak kwam uiteindelijk voor de Engelse rechter, die Steel in 2008 in het gelijk stelde, mede omdat Burdon al in 1967 de bandnaam had laten vallen. In het Verenigd Koninkrijk was Steel tot medio 2013 de enige die een band The Animals mocht noemen. Op 9 september 2013 stelde een hogere rechter Eric Burdon in het gelijk. Burdon mag ook in Groot-Brittannië de naam "The Animals" voeren.^[1]

Burdon toert intussen de wereld rond als Eric Burdon and the Animals en trad in die hoedanigheid in september 2011 in Tivoli op en in november 2013 in Paard Van Troje.

Discografie

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen^[2]
The Animals	21-09-1964	-	-	-
The Animals on tour	02-1965	-	-	-
Animal tracks	19-05-1965	-	-	-
Animalisms	17-06-1966	-	-	-
Animalization	01-07-1966	-	-	-
Animalism	21-11-1966	-	-	-
Eric is here	03-1967	-	-	-	Eric Burdon & The Animals
Winds of change	27-09-1967	-	-	-	Eric Burdon & The Animals
The twain shall meet	03-1968	-	-	-	Eric Burdon & The Animals
Every one of us	27-09-1967	-	-	-	Eric Burdon & The Animals
Love is	06-12-1968	-	-	-	Eric Burdon & The Animals
Before we were so rudely interrupted	26-08-1977	17-9-1977	20	2	The Original Animals
Ark	09-08-1983	-	-	-

Singles

Single met hitnotering(en) in oude hitlijsten	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal maanden	Opmerkingen	Bron
The house of the rising sun		25-7-1964	3	20		Hitwezen Top 50
I'm crying		12-12-1964	44	2		Hitwezen Top 50

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken
Don't let me be misunderstood	27-3-1965	26	8
Bring it on home to me	15-5-1965	3	15
We gotta get out of this place	28-8-1965	12	8
It's my life	27-11-1965	17	10
Inside looking out	26-3-1966	24	6
Don't bring me down	18-6-1966	17	7
Eric Burdon & The Animals
When I was young	3-6-1967	7	12
San Franciscan nights	9-9-1967	6	10
Monterey	2-3-1968	35	1
Ring of fire	15-2-1969	4	9
Eric Burdon & War
Spill the wine	29-8-1970	15	5
Paint it black	15-5-1971	31	3
War
The world is a ghetto	17-3-1973	tip
The cisco kid	2-6-1973	22	5
Gypsy man	25-8-1973	tip
Galaxy	11-2-1978	21	6
You got the power	3-4-1982	tip
Eric Burdon
Bird on the Beach	1982	tip
Sixteen Tons	1990	tip
Kingsize jones	2006	tip

Radio 2 Top 2000

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22
Bring it on home to me	837	460	531	481	620	542	678	741	551	607	1141	991	1289	1552	1585	1851	-	-	-	-	-	-	-	-
The House of the rising sun	13	12	6	6	7	8	8	12	7	7	29	18	25	51	55	78	84	71	77	86	103	124	122	138
It's my life	1207	1139	1188	1554	1699	1359	1521	1739	1667	1591	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Ring of fire*	-	-	-	1666	1886	1512	1670	1898	1777	1744	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
San Franciscan nights*	1782	1470	877	1002	1328	1099	1216	1440	1268	1250	-	1742	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
We gotta get out of this place	993	903	915	984	1049	725	958	1082	919	929	1622	1268	1552	1963	1533	1808	-	-	-	-	-	-	-	-
When I was young*	1465	-	1111	605	886	966	1014	1089	1084	1009	1805	1435	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-

* als Animals & Eric Burdon

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

↑ "You can't Steel this name: Burdon of proof satisfied", met een link naar het vonnis.
↑ Dutch Charts - The Animals. dutchcharts.nl. Geraadpleegd op 20 februari 2020.
↑ Top 40 - The Animals. top40.nl. Geraadpleegd op 20 februari 2020.

[1] "You can't Steel this name: Burdon of proof satisfied", met een link naar het vonnis.

[2] Dutch Charts - The Animals. dutchcharts.nl. Geraadpleegd op 20 februari 2020.

[3] Top 40 - The Animals. top40.nl. Geraadpleegd op 20 februari 2020.

[1]

[2]

[3]

@@ Regel 28: / Regel 28: @@
 [[Bestand:Fanclub1967Animals2.jpg|thumb|Eric Burdon & The Animals (in ''[[Fenklup|Fanclub]]'', 1967)]]
 In 1966 stapte ook drummer John Steel uit de band. Zijn opvolger werd [[Barry Jenkins (drummer)|Barry Jenkins]], die bij [[The Nashville Teens]] had gedrumd. Het waren de laatste maanden voor the Animals. Tijdens een televisieoptreden in de Verenigde Staten stortten zowel Burdon als Chandler in. In mei 1966 brachten The Animals nog ''Don't bring me down'' uit, dat de laatste hit voor de band werd. In september gingen de vijf uiteen. Burdon besloot zijn succes in Amerika uit te buiten en vertrok naar de VS. Zijn nieuwe band, met Jenkins nog steeds op drums, kreeg uit marketingoverwegingen een verwijzing naar the Animals. Aanvankelijk als ''Eric Burdon and The Animals'', in 1968 als ''The New Animals''. Barry Jenkins bleef de band, waarin ook onder meer [[John Weider]], [[Danny McCullough]], [[Zoot Money]] en [[Andy Summers]] speelden, tot het einde trouw. Burdon ging vanaf 1969 samenwerken met de Amerikaanse band [[War (band)|War]] als ''Eric Burdon and War''.
-''When I was young'' (juni 1967) was in deze periode een wereldhit en ook de opvolgers ''Good Times'', ''San Franciscan nights'', ''Sky Pilot'', ''Monterey'' en ''[[Ring of Fire (nummer)|Ring of fire]]'' haalden de charts, maar echte knallers kwamen er nooit meer voor Burdon. Hij was onmiskenbaar een fenomenale zanger, maar in zijn eentje miste hij blijkbaar dat "iets" dat hem met The Animals wel in het centrum van de aandacht bracht.
+''[[When I Was Young|When I was young]]'' (juni 1967) was in deze periode een wereldhit en ook de opvolgers ''Good Times'', ''San Franciscan nights'', ''Sky Pilot'', ''Monterey'' en ''[[Ring of Fire (nummer)|Ring of fire]]'' haalden de charts, maar echte knallers kwamen er nooit meer voor Burdon. Hij was onmiskenbaar een fenomenale zanger, maar in zijn eentje miste hij blijkbaar dat "iets" dat hem met The Animals wel in het centrum van de aandacht bracht.
 == Reünies ==
@@ Regel 96: / Regel 96: @@
 |align="left"|'''Eric Burdon & The Animals'''||||||||||
 |-
-|align="left"|''When I was young''||||3-6-1967||7||12||
+|align="left"|''[[When I Was Young|When I was young]]''||||3-6-1967||7||12||
 |-
 |align="left"|''San Franciscan nights''||||9-9-1967||6||10||