Manlio Brosio: verschil tussen versies
k robot defaultsort |
k Aan elkaar |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Manlio Giovanni Brosio''' ([[Turijn (stad)|Turijn]], [[10 juli]] [[1897]] - aldaar, [[14 maart]] [[1980]]) was een [[Italië|Italiaanse]] [[Advocaat (beroep)|advocaat]], [[diplomaat]] en [[politicus]]. Hij was de vierde [[secretaris-generaal van de NAVO]], van [[1964]] tot [[1970]]. |
'''Manlio Giovanni Brosio''' ([[Turijn (stad)|Turijn]], [[10 juli]] [[1897]] - aldaar, [[14 maart]] [[1980]]) was een [[Italië|Italiaanse]] [[Advocaat (beroep)|advocaat]], [[diplomaat]] en [[politicus]]. Hij was de vierde [[secretaris-generaal van de NAVO]], van [[1964]] tot [[1970]]. |
||
Brosio studeerde [[rechten]] op de [[universiteit van Turijn]]. Tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] diende hij als artillerie officier in het 'Alpen' [[regiment]]. Na de oorlog slaagde hij voor zijn studie en in [[1920]] ging hij de [[politiek]] in. Later moest hij |
Brosio studeerde [[rechten]] op de [[universiteit van Turijn]]. Tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] diende hij als artillerie officier in het 'Alpen' [[regiment]]. Na de oorlog slaagde hij voor zijn studie en in [[1920]] ging hij de [[politiek]] in. Later moest hij hiermee stoppen, omdat hij tegen het [[fascisme]] was. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]], na de landingen in Italië in [[1943]], ging Brosio ondergronds en werd hij lid van het [[Nationale Bevrijdings Comité (Italië)|Nationale Bevrijdings Comité]]. Na de oorlog ging hij weer de politiek in en werd hij viceminister-president en in [[1945]] minister van Defensie. |
||
In januari [[1947]] werd hij Italiaans [[ambassadeur]] in de [[Sovjet-Unie]], in [[1952]] werd hij ambassadeur in het [[Verenigd Koninkrijk]], in [[1955]] in de [[Verenigde Staten]] en van [[1961]] tot [[1964]] in [[Frankrijk]]. Op 12 mei 1964 koos de [[NAVO]] hem, als opvolger van [[Dirk Stikker]], als secretaris-generaal. Hij stopte hiermee op 3 september 1971. Op 29 september 1971 krijg hij de [[Medal of Freedom]] van de Verenigde Staten. In 1972 werd hij gekozen tot [[Senato della Repubblica|senator]] van Turijn. |
In januari [[1947]] werd hij Italiaans [[ambassadeur]] in de [[Sovjet-Unie]], in [[1952]] werd hij ambassadeur in het [[Verenigd Koninkrijk]], in [[1955]] in de [[Verenigde Staten]] en van [[1961]] tot [[1964]] in [[Frankrijk]]. Op 12 mei 1964 koos de [[NAVO]] hem, als opvolger van [[Dirk Stikker]], als secretaris-generaal. Hij stopte hiermee op 3 september 1971. Op 29 september 1971 krijg hij de [[Medal of Freedom]] van de Verenigde Staten. In 1972 werd hij gekozen tot [[Senato della Repubblica|senator]] van Turijn. |
||
Versie van 23 aug 2012 21:14
Manlio Giovanni Brosio (Turijn, 10 juli 1897 - aldaar, 14 maart 1980) was een Italiaanse advocaat, diplomaat en politicus. Hij was de vierde secretaris-generaal van de NAVO, van 1964 tot 1970.
Brosio studeerde rechten op de universiteit van Turijn. Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende hij als artillerie officier in het 'Alpen' regiment. Na de oorlog slaagde hij voor zijn studie en in 1920 ging hij de politiek in. Later moest hij hiermee stoppen, omdat hij tegen het fascisme was. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, na de landingen in Italië in 1943, ging Brosio ondergronds en werd hij lid van het Nationale Bevrijdings Comité. Na de oorlog ging hij weer de politiek in en werd hij viceminister-president en in 1945 minister van Defensie.
In januari 1947 werd hij Italiaans ambassadeur in de Sovjet-Unie, in 1952 werd hij ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk, in 1955 in de Verenigde Staten en van 1961 tot 1964 in Frankrijk. Op 12 mei 1964 koos de NAVO hem, als opvolger van Dirk Stikker, als secretaris-generaal. Hij stopte hiermee op 3 september 1971. Op 29 september 1971 krijg hij de Medal of Freedom van de Verenigde Staten. In 1972 werd hij gekozen tot senator van Turijn.
Tijdens Brosio zijn regeerperiode veranderde de strategie van de NAVO van 'massale vergelding' naar de strategie van het 'beperkte antwoord'. De verandering van strategie was de aanleiding voor het verplaatsen van het NAVO hoofdkwartier van Parijs naar Brussel.
Manlio Brosio overleed op 82-jarige leeftijd.
Externe link
| Voorganger: Dirk Stikker |
Secretaris-generaal van de NAVO 1964-1971 |
Opvolger: Joseph Luns |