Arthur Wint: verschil tussen versies

Arthur Wint
Volledige naam	Arthur Stanley Wint
Bijnaam	Gentle Giant
Geboortedatum	25 mei 1920
Geboorteplaats	Plowden
Overlijdensdatum	19 oktober 1992
Overlijdensplaats	Linstead
Sportieve informatie
Discipline	sprint, middellange afstand, hordelopen
Eerste titel	Olympisch kampioen 400 m 1948
OS	1948, 1952
Portaal	Atletiek

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 15 jul 2012 13:55

Arthur Stanley Wint (Plowden, 25 mei 1920 – Linstead, 19 oktober 1992), bijgenaamd Gentle Giant, was de eerste Jamaicaanse atleet, die gespecialiseerd was in de sprint en de middellange afstand. Hij won Jamaica's eerste olympische medaille door zijn winst op de Olympische Spelen van 1948 op de 400 m.

Biografie

Arthur Wint werd in 1937 verkozen tot Jamaicaans jeugd atleet van het jaar. Zijn eerste medaille op een internationale wedstrijd won hij in 1938 op de Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen op de 800 meter (atletiek)800 m. In 1942 ging hij bij de Royal Air Force en verbeterde daar het 400 m record. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij naar Groot-Brittannië gestuurd om daar te dienen als piloot. Hij verliet de Royal Air Force in 1947 om als medisch student te dienen bij het St Bartholomew's Hospital.

In 1948 maakte hij zijn olympische debuut op de Spelen van Londen. Hierbij nam hij deel aan de 400 m, 800 m en de 4 x 400 m estafette. Op de 400 m won hij een gouden medaille door met een tijd van 46,2 zijn landgenoot Herb McKenley (zilver; 46,4) en de Amerikaan Mal Whitfield (brons; 46,9) te verslaan. Op de 800 m won hij een zilveren medaille. Met een tijd van 1.49,5 eindigde hij achter de Amerikaan Mal Whitfield en voor de Fransman Marcel Hansenne, die met het brons naar huis ging. Bij het estafettelopen nam hij deel met zijn teamgenoten George Rhoden, Leslie Laing en Herb McKenley, maar won hierbij geen medaille.

Vier jaar later op de Olympische Spelen van Helsinki moest hij op de 800 m opnieuw genoegen nemen met een zilveren plak achter Mal Whitfield. Op de 4 x 400 m estafette won hij met zijn teamgenoten Leslie Laing, Herb McKenley en George Rhoden een gouden medaille met een verbetering van het wereldrecord tot 3.03,9. De estafetteploegen uit de Verenigde Staten en Duitsland wonnen respectievelijk het zilver (3.04,0) en brons (3.06,6).

Zijn laatste wedstrijd liep hij in 1953 in het Wembley Stadion. Hij ronde zijn stage af en studeerde af als arts en werd het volgende jaar benoemd tot Order of the British Empire (MBE) door Koningin Elizabeth II. In 1955 keerde hij terug naar Jamaica en vestigde zich uiteindelijk in Hanover als enige huisarts van dit parish. Hij werd opgenomen in diverse Hall of Fame's. Hij stierf op 72-jarige leeftijd in Linstead.

Titels

Olympisch kampioen 400 m - 1948
Olympisch kampioen 4 x 400 m - 1952
Black Athlete’s Hall of Fame in the US - 1977
Jamaica Sports Hall of Fame - 1989
Central American & Caribbean Athletic Confederation Hall of Fame - 2003

Wereldrecord

4 x 400 m estafette - 3.03,9 (Helsinki, 27 juni 1952)

Palmares

400 m

1946: 1 Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen - 48,0 s
1948: 1 OS - 46,2 s
1952: 5e OS - 47,0 s

800 m

1938: 1 Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen - 1.56,3
1946: 1 Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen - 1.54,8
1948: 2 OS - 1.49,5
1952: 2 OS - 1.49,63

400 m horden

1948: 3 Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen

4 x 400 m estafette

1948: DNF OS
1952: 1 OS - 3.03,9 (WR)

Externe link

(en) Arthur Wint: A Jamaican Hero

@@ Regel 21: / Regel 21: @@
 Arthur Wint werd in 1937 verkozen tot Jamaicaans jeugd atleet van het jaar. Zijn eerste medaille op een internationale wedstrijd won hij in 1938 op de Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen op de [[800 meter (atletiek)800 m]]. In 1942 ging hij bij de [[Royal Air Force]] en verbeterde daar het 400 m record. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] werd hij naar [[Groot-Brittannië]] gestuurd om daar te dienen als piloot. Hij verliet de Royal Air Force in 1947 om als medisch student te dienen bij het [[St Bartholomew's Hospital]].
-In [[1948]] maakte hij zijn olympische debuut op de Spelen van Londen. Hierbij nam hij deel aan de 400 m, 800 m en de [[4 x 400 meter estafette|4 x 400 m estafette]]. Op de 400 m won hij een gouden medaille met een tijd van 46,2 zijn landgenoot [[Herb McKenley]] (zilver; 46,4) en de [[Verenigde Staten|Amerikaan]] [[Mal Whitfield]] (brons; 46,9) te verslaan. Op de [[800 meter (atletiek)|800 m]] won hij een zilveren medaille. Met een tijd van 1.49,5 eindigde hij achter de Amerikaan Mal Whitfield en voor de [[Frankrijk|Fransman]] [[Marcel Hansenne]], die met het brons naar huis ging. Bij het estafettelopen nam hij deel met zijn teamgenoten [[George Rhoden]], [[Leslie Laing]] en Herb McKenley, maar won hierbij geen medaille.
+In [[1948]] maakte hij zijn olympische debuut op de Spelen van Londen. Hierbij nam hij deel aan de 400 m, 800 m en de [[4 x 400 meter estafette|4 x 400 m estafette]]. Op de 400 m won hij een gouden medaille door met een tijd van 46,2 zijn landgenoot [[Herb McKenley]] (zilver; 46,4) en de [[Verenigde Staten|Amerikaan]] [[Mal Whitfield]] (brons; 46,9) te verslaan. Op de [[800 meter (atletiek)|800 m]] won hij een zilveren medaille. Met een tijd van 1.49,5 eindigde hij achter de Amerikaan Mal Whitfield en voor de [[Frankrijk|Fransman]] [[Marcel Hansenne]], die met het brons naar huis ging. Bij het estafettelopen nam hij deel met zijn teamgenoten [[George Rhoden]], [[Leslie Laing]] en Herb McKenley, maar won hierbij geen medaille.
 Vier jaar later op de [[Olympische Zomerspelen 1952|Olympische Spelen van Helsinki]] moest hij op de 800 m opnieuw genoegen nemen met een zilveren plak achter Mal Whitfield. Op de 4 x 400 m estafette won hij met zijn teamgenoten Leslie Laing, Herb McKenley en George Rhoden een gouden medaille met een verbetering van het wereldrecord tot 3.03,9. De estafetteploegen uit de Verenigde Staten en Duitsland wonnen respectievelijk het zilver (3.04,0) en brons (3.06,6).