Manlio Brosio

Manlio Giovanni Brosio (van 10 juli 1897 tot 14 maart 1980) was een uit Italië afkomstige advocaat,diplomaat en politicus. Hij was de vierde Secretaris-generaal van de NAVO van 1964 tot 1970.

Biografie

Brosio studeerde rechten op de universiteit van Turijn. Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende hij als artillerie officier in het 'Alpen' regiment. Na de oorlog slaagde hij voor zijn studie en in 1920 ging hij de politiek in. Later moest hij hier mee stoppen, omdat hij tegen het fascisme was. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, na de landingen in Italië in 1943, ging Brosio ondergronds en werd hij lid van het Nationale Bevrijdings Commitee. Na de oorlog ging hij weer de politiek in en werd hij vice-minister president en in 1945 minister van Defensie.

In januari 1947 werd hij Italiaans ambassadeur in de Sovjet Unie, in 1952 werd hij ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk, in 1955 in de Verenigde Staten en van 1961 tot 1964 in Frankrijk. Op 12 mei 1964 koos de NAVO hem, als opvolger van Dirk Stikker, als Secretaris-generaal. Hij stopte hiermee op 3 september 1971. Op 29 september 1971 krijg hij de Medal of Freedom van de Verenigde Staten. In 1972 werd hij gekozen tot senator van Turijn.

Tijdens Brosio zijn regeerperiode veranderde de strategie van de NAVO van 'massale vergelding' naar de strategie van het 'beperkte antwoord'. De verandering van strategie was de aanleiding voor het verplaatsen van het NAVO hoofdkwartier van Parijs naar Brussel.

Hij stierf in 1980 op 82-jarige leeftijd.

Voorganger: Dirk Stikker

Secretaris-generaal van de NAVO 1964-1971

Opvolger: Joseph Luns

Externe link

http://www.nato.int/docu/review/2005/issue1/dutch/history.html