Neue Wache: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
taal |
||
Regel 1: | Regel 1: | ||
{{wrapper}} |
{{wrapper}} |
||
|[[Bestand:Neue Wache 2007.jpg|rechts|thumb|300px|De |
|[[Bestand:Neue Wache 2007.jpg|rechts|thumb|300px|De classicistische façade met Dorische elementen van de Neue Wache]] |
||
|- |
|- |
||
|[[Bestand:B Neue Wache interior 1b.jpg|rechts|thumb|300px|Interieur van de Neue Wache met het standbeeld van [[Käthe Kollwitz]] en de oculus, waardoor het standbeeld aan de elementen blootstaat.]] |
|[[Bestand:B Neue Wache interior 1b.jpg|rechts|thumb|300px|Interieur van de Neue Wache met het standbeeld van [[Käthe Kollwitz]] en de oculus, waardoor het standbeeld aan de elementen blootstaat.]] |
||
Regel 11: | Regel 11: | ||
[[Frederik Willem III van Pruisen|Frederik Willem III]] gaf opdracht voor de bouw van de Neue Wache als een wachthuis voor het nabijgelegen [[Kronprinzenpalais]]. Het diende daarmee als vervanging van het oude artillerie wachthuis. Hij stelde Schinkel aan om het ontwerp te leveren, waarmee het Schinkels eerste grote opdracht in Berlijn was. Later zouden er nog meer volgen, zoals het [[Altes Museum]] en het [[Konzerthaus Berlin|Schauspielhaus]]. |
[[Frederik Willem III van Pruisen|Frederik Willem III]] gaf opdracht voor de bouw van de Neue Wache als een wachthuis voor het nabijgelegen [[Kronprinzenpalais]]. Het diende daarmee als vervanging van het oude artillerie wachthuis. Hij stelde Schinkel aan om het ontwerp te leveren, waarmee het Schinkels eerste grote opdracht in Berlijn was. Later zouden er nog meer volgen, zoals het [[Altes Museum]] en het [[Konzerthaus Berlin|Schauspielhaus]]. |
||
Het gebouw heeft een [[porticus]] met [[ |
Het gebouw heeft een [[porticus]] met [[Dorische orde|Dorische]] zuilen. Schinkel schreef over zijn ontwerp: "De plattegrond van dit volledig vrijstaande gebouw komt ongeveer overeen met de vorm van een Romeins [[castrum]], vandaar de vier robuuste hoektorens en de binnenplaats." De beeldengroep in het [[Fronton (bouwkunde)|fronton]] zijn bedoeld als gedenkteken voor de rol van Pruisen in de [[Napoleontische oorlogen]]. Het laat [[Nike (godin)|Nike]] (de godin van de overwinning) zien die een veldslag beslist. |
||
== Monument == |
== Monument == |
||
Tot aan het eind van de [[Eerste Wereldoorlog]] en de val van het [[Duitse Keizerrijk]] diende de Neue Wache als wachthuis. In 1931 werd de architect [[Heinrich Tessenow]] aangesteld door de overheid van Pruisen om het gebouw om te vormen tot een monument voor de Duitse oorlogsslachtoffers. Hij verbouwde het interieur tot een gedenkzaal met een [[oculus]] in het plafond. Van toen af heette de Neue Wache 'Monument voor de gevallenen van de oorlog'. Gedurende de laatste maanden van de [[Tweede Wereldoorlog]] werd het ernstig beschadigd door bombardementen en artilleriebeschietingen. |
Tot aan het eind van de [[Eerste Wereldoorlog]] en de val van het [[Duitse Keizerrijk]] diende de Neue Wache als wachthuis. In 1931 werd de architect [[Heinrich Tessenow]] aangesteld door de overheid van Pruisen om het gebouw om te vormen tot een monument voor de Duitse oorlogsslachtoffers. Hij verbouwde het interieur tot een gedenkzaal met een [[oculus]] in het plafond. Van toen af heette de Neue Wache 'Monument voor de gevallenen van de oorlog'. Gedurende de laatste maanden van de [[Tweede Wereldoorlog]] werd het ernstig beschadigd door bombardementen en artilleriebeschietingen. |
||
Vanaf 1945 bevond Unter den Linden zich in de [[Sovjet-bezettingszone in Duitsland| |
Vanaf 1945 bevond Unter den Linden zich in de [[Sovjet-bezettingszone in Duitsland|Sovjet-bezettingszone]] van Berlijn, die in 1949 overging in de [[Duitse Democratische Republiek]]. In 1960 werd de herstelde Neue Wache heropend als 'Monument voor de slachtoffers van fascisme en militarisme'. In 1969, ter gelegenheid van de 20e verjaardag van de DDR, werd er een glazen sculptuur met een eeuwige vlam in het midden van de zaal geplaatst. Het stoffelijk overschot van een onbekende Duitse soldaat en een onbekend [[concentratiekamp]]slachtoffer werden in het gebouw bijgezet. |
||
Na de [[Duitse hereniging|Duitse eenwording]] in 1991 werd de Neue Wache in 1993 opnieuw ingericht. Ditmaal werd het gebouw opgedragen als 'Centrale gedenkplaats van de Bondsrepubliek Duitsland voor de slachtoffers van oorlog en tirannie'. De sculptuur uit de DDR-tijd werd daarbij verwijderd. Op initiatief van [[Bondskanselier (Duitsland)|bondskanselier]] [[Helmut Kohl]] werd er een vergrote kopie van een beeld van de Duitse kunstenares [[Käthe Kollwitz]] geplaatst, ''Moeder met haar dode zoon'', ook wel bekend als ''[[Piëta]]'', dat Kollwitz maakte naar aanleiding van het sneuvelen van haar zoon Peter tijdens de Eerste Wereldoorlog. |
Na de [[Duitse hereniging|Duitse eenwording]] in 1991 werd de Neue Wache in 1993 opnieuw ingericht. Ditmaal werd het gebouw opgedragen als 'Centrale gedenkplaats van de Bondsrepubliek Duitsland voor de slachtoffers van oorlog en tirannie'. De sculptuur uit de DDR-tijd werd daarbij verwijderd. Op initiatief van [[Bondskanselier (Duitsland)|bondskanselier]] [[Helmut Kohl]] werd er een vergrote kopie van een beeld van de Duitse kunstenares [[Käthe Kollwitz]] geplaatst, ''Moeder met haar dode zoon'', ook wel bekend als ''[[Piëta]]'', dat Kollwitz maakte naar aanleiding van het sneuvelen van haar zoon Peter tijdens de Eerste Wereldoorlog. |
Versie van 4 jun 2010 13:03
De Neue Wache (de Nieuwe Wacht) is een gebouw in de Duitse hoofdstad Berlijn aan Unter den Linden. Het is in 1816 gebouwd volgens een classicistisch ontwerp van de architect Karl Friedrich Schinkel. Oorspronkelijk is het gebouwd als wachthuis voor de troepen van de kroonprins van Pruisen, maar sinds 1931 is het in gebruik als oorlogsmonument.
Wachthuis
Frederik Willem III gaf opdracht voor de bouw van de Neue Wache als een wachthuis voor het nabijgelegen Kronprinzenpalais. Het diende daarmee als vervanging van het oude artillerie wachthuis. Hij stelde Schinkel aan om het ontwerp te leveren, waarmee het Schinkels eerste grote opdracht in Berlijn was. Later zouden er nog meer volgen, zoals het Altes Museum en het Schauspielhaus.
Het gebouw heeft een porticus met Dorische zuilen. Schinkel schreef over zijn ontwerp: "De plattegrond van dit volledig vrijstaande gebouw komt ongeveer overeen met de vorm van een Romeins castrum, vandaar de vier robuuste hoektorens en de binnenplaats." De beeldengroep in het fronton zijn bedoeld als gedenkteken voor de rol van Pruisen in de Napoleontische oorlogen. Het laat Nike (de godin van de overwinning) zien die een veldslag beslist.
Monument
Tot aan het eind van de Eerste Wereldoorlog en de val van het Duitse Keizerrijk diende de Neue Wache als wachthuis. In 1931 werd de architect Heinrich Tessenow aangesteld door de overheid van Pruisen om het gebouw om te vormen tot een monument voor de Duitse oorlogsslachtoffers. Hij verbouwde het interieur tot een gedenkzaal met een oculus in het plafond. Van toen af heette de Neue Wache 'Monument voor de gevallenen van de oorlog'. Gedurende de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog werd het ernstig beschadigd door bombardementen en artilleriebeschietingen.
Vanaf 1945 bevond Unter den Linden zich in de Sovjet-bezettingszone van Berlijn, die in 1949 overging in de Duitse Democratische Republiek. In 1960 werd de herstelde Neue Wache heropend als 'Monument voor de slachtoffers van fascisme en militarisme'. In 1969, ter gelegenheid van de 20e verjaardag van de DDR, werd er een glazen sculptuur met een eeuwige vlam in het midden van de zaal geplaatst. Het stoffelijk overschot van een onbekende Duitse soldaat en een onbekend concentratiekampslachtoffer werden in het gebouw bijgezet.
Na de Duitse eenwording in 1991 werd de Neue Wache in 1993 opnieuw ingericht. Ditmaal werd het gebouw opgedragen als 'Centrale gedenkplaats van de Bondsrepubliek Duitsland voor de slachtoffers van oorlog en tirannie'. De sculptuur uit de DDR-tijd werd daarbij verwijderd. Op initiatief van bondskanselier Helmut Kohl werd er een vergrote kopie van een beeld van de Duitse kunstenares Käthe Kollwitz geplaatst, Moeder met haar dode zoon, ook wel bekend als Piëta, dat Kollwitz maakte naar aanleiding van het sneuvelen van haar zoon Peter tijdens de Eerste Wereldoorlog.