Naar inhoud springen

Soechoj Soe-33: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
k Ombouw ISBN naar sjabloon ivm uitschakeling magische link
 
(17 tussenliggende versies door 16 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{Infobox gevechtsvliegtuig
{{Infobox gevechtsvliegtuig
| Naam= Sukhoi Su-33
| Naam= Soechoj Soe-33
| Plaatje= Su27K (Su33) DD-SD-99-06153.jpg
| Plaatje= Su27K (Su33) DD-SD-99-06153.jpg
| Rol= Multirol
| Rol= Multirol
Regel 15: Regel 15:
| Maxgewicht= 33.000
| Maxgewicht= 33.000
| Motor= 2× Saturn AL-31F3
| Motor= 2× Saturn AL-31F3
| Stuwkracht= 2× 75 kN, naverbrander: 123
| Stuwkracht= 2× 75 [[Newton (eenheid)|kN]], met [[naverbrander]]: 123
| Topsnelheid= [[Machgetal|Mach]] 2,35
| Topsnelheid= [[Machgetal|Mach]] 2,35
| Bereik= 3.000
| Bereik= 3.000
| Dienstplafond= 17.000
| Dienstplafond= 17.000
| Boordgeschut= GSh-301 30 mm, 150 kogels
| Boordgeschut= 1 × 30 mm [[snelvuurkanon]] [[Grjazev-Sjipoenov GSj-30-1]] met 150 granaten
| Ophangpunten= 12
| Ophangpunten= 12
| Raketten= [[R-27]], [[R-73]], [[R-60]] en [[Kh-41]]
| Raketten= [[R-27]], [[R-73]], [[R-60]] en [[Kh-41]]
}}
}}
De '''Sukhoi Su-33'''<ref>{{Soechoj transliteratie}}</ref> ([[Russisch]]: Су-33) ([[NAVO-codenaam]]: '''Flanker-D'''<ref>{{en}} Gordon, Yefim & Davidson, Peter. 2006. "Sukhoi Su-27 Flanker", p. 60. Warbird Tech Series, vol. 42. ISBN: [[Speciaal:BoekBronnen/978-1-58007-091-1|978-1-58007-091-1]].</ref>) is een [[multi-role]] [[straaljager]] van de [[Russische marine]]. Het toestel is een doorontwikkeling van de [[Su-27]] en is ontwikkeld door Sukhoi en gebouwd door [[KnAAPO]]. Er zijn slechts 24 productiemodellen gebouwd die allemaal dienen aan boord van de [[Admiraal Koeznetsov (schip)|Admiraal Koeznetsov]]. De Su-33's zijn uit operationele dienst.
De '''Soechoj Soe-33'''<ref>{{Soechoj transliteratie}}</ref> ([[Russisch]]: Су-33) ([[NAVO-codenaam]]: '''Flanker-D'''<ref>{{en}} Gordon, Yefim & Davidson, Peter. 2006. "Sukhoi Su-27 Flanker", p. 60. Warbird Tech Series, vol. 42. {{ISBN|978-1-58007-091-1}}.</ref>) is een [[multi-role]] [[straaljager]] van de [[Russische marine]]. Het toestel is een doorontwikkeling van de [[Soe-27]] en is ontwikkeld door [[Soechoj]] en gebouwd door [[KnAAPO]]. Er zijn 24 productiemodellen gebouwd die allemaal dienden aan boord van de ''[[Admiraal Koeznetsov (schip)|Admiral Koeznetsov]]''. De Soe-33's zijn uit operationele dienst.


==Beschrijving==
==Beschrijving==
Het toestel is in veel opzichten gelijk aan de Su-27. De meeste veranderingen zijn doorgevoerd om het toestel geschikt te maken voor gebruik op [[vliegdekschip|vliegkampschepen]]. Zo is het landingsgestel verstevigd en heeft het neuswiel een tweede wiel. Ook zijn de vleugels en stabilo's opklapbaar om plaats te besparen in de scheeps[[hangar]]. Ook is het toestel uitgerust met een haak om vangkabels op te pikken en heeft het [[voorvleugel]]s gekregen om extra stabiliteit te bieden bij het opstijgen vanaf de schans aan boord van de Admiraal Koeznetsov. Ook heeft het toestel geavanceerde avionica aan boord die het in staat stelt automatisch te landen.
Het toestel is in veel opzichten gelijk aan de Soe-27. De meeste veranderingen zijn doorgevoerd om het toestel geschikt te maken voor gebruik op het [[vliegdekschip]]. Zo is het landingsgestel verstevigd en heeft het neuswiel een tweede wiel. Ook zijn de vleugels en [[stabilo]]'s opklapbaar om plaats te besparen in de scheeps[[hangar]]. Het toestel is tevens uitgerust met een haak om vangkabels op te vangen en heeft het [[Canard (luchtvaart)|voorvleugels]] gekregen om extra stabiliteit te bieden bij het opstijgen vanaf de schans aan boord van de ''Admiral Koeznetsov''. Daarnaast heeft het toestel geavanceerde [[avionica]] aan boord die het in staat stelt automatisch te landen.


Verder is bij de Su-33 de mogelijkheid geïntroduceerd om bij te tanken in de lucht, zowel vanaf een [[tankvliegtuig]] als van een andere Su-33 middels de UPAZ-1A pod.
Verder is bij de Soe-33 de mogelijkheid geïntroduceerd tot [[bijtanken in de lucht]], zowel vanaf een [[tankvliegtuig]] als van een andere Soe-33 middels de UPAZ-1A pod.


===Rol===
===Rol===
Aan boord van de Admiraal Koeznetsov vervult de Su-33 veel rollen. Het toestel is verantwoordelijk voor vlootverdediging en [[Militaire verkenning|verkenning]], maar ook voor het opsporen en leggen van [[zeemijn]]en, aanvallen van oppervlakteschepen en het bieden van luchtsteun bij landingen.<ref name="knaapo" >KnAAPO. [http://www.knaapo.ru/eng/products/military/su33.wbp "The Su-33 single-seat carrier-based fighter"].</ref>
Aan boord van de ''Admiral Koeznetsov'' vervult de Soe-33 veel rollen. Het toestel is verantwoordelijk voor vlootverdediging en [[Militaire verkenning|verkenning]], maar ook voor het opsporen en leggen van [[zeemijn]]en, aanvallen van oppervlakteschepen en het bieden van [[luchtsteun]] bij landingen.<ref name="knaapo">KnAAPO. [https://web.archive.org/web/20110716144852/http://www.knaapo.ru/eng/products/military/su33.wbp "The Su-33 single-seat carrier-based fighter"].</ref>


==Ontwikkeling==
==Ontwikkeling==
Reeds in 1971, nog voordat de ontwikkeling van de Su-27 goed en wel begonnen was, werd er in de [[Sovjet-Unie]] over nagedacht om een maritieme versie ervan om te gebruiken aan boord van de in ontwikkeling zijnde vliegkampschepen van de types [[Orjolklasse|Project 1153]] en [[Project 1160]]. In 1982, toen de marine de beslissing had gemaakt om de vliegtuigdragende [[kruiser]]s van het type [[Project 1143.5]] in productie te nemen, werd ook begonnen aan de ontwikkeling van de Soe-27K (toen nog T10-K). Het Soe-27 prototype T10-3 werd aangepast voor tests aan land op de vliegbasis [[Saky]].<ref>{{en}} Gordon, Yefim & Davidson, Peter. 2006. "Sukhoi Su-27 Flanker", p. 54. Warbird Tech Series, vol. 42. ISBN: [[Speciaal:BoekBronnen/978-1-58007-091-1|978-1-58007-091-1]].</ref> Niet alleen werd het toestel verstevigd en werd de [[remparachute]] vervangen door een haak om [[vangkabel]]s mee op te pikken, ook werd het uitgerust voor [[tanken in de lucht]]. Latere prototypes kregen opklapbare stabilo's en vleugels.
Reeds in 1971, nog voordat de ontwikkeling van de Soe-27 goed en wel begonnen was, werd er in de [[Sovjet-Unie]] over nagedacht om een maritieme versie ervan om te gebruiken aan boord van de in ontwikkeling zijnde vliegkampschepen van de types [[Orjolklasse|Project 1153]] en [[Project 1160]]. In 1982, toen de marine de beslissing had gemaakt om de vliegtuigdragende [[kruiser]]s van het type [[Project 1143.5]] in productie te nemen, werd ook begonnen aan de ontwikkeling van de Soe-27K (toen nog T10-K). Het Soe-27 prototype T10-3 werd aangepast voor tests aan land op de [[vliegbasis Saky]].<ref>{{en}} {{Aut|Gordon, Yefim en Davidson, Peter}} ''Sukhoi Su-27 Flanker'' (2006) Warbird Tech Series, vol. 42, p.54 {{ISBN|978-1-58007-091-1}}</ref> Niet alleen werd het toestel verstevigd en werd de [[remparachute]] vervangen door een haak om [[vangkabel]]s mee op te pikken, ook werd het uitgerust voor [[tanken in de lucht]]. Latere prototypes kregen opklapbare stabilo's en vleugels.


In 1984 begon de bouw van het eerste prototype genaamd T-10K-1. In de lente van 1987 was dit toestel af en op 17 augustus 1987 maakte het de eerste vlucht. Dit prototype stortte echter neer tijdens tests. Het tweede prototype overleefde de tests echter wel en maakte op 1 november 1989 om 13:46 uur lokale tijd de eerste landing aan boord van de [[Tblisi (schip)|Tblisi]] zoals de Admiraal Koeznetsov toen nog heette. Pas op 4 oktober 1990 kreeg het schip haar uiteindelijke naam. Op 18 augustus 1991 werd het toestel aan het publiek gepresenteerd, waarna het in 1992 in productie ging. Vanaf toen ging Soechoj het toestel Soe-33 noemen.
In 1984 begon de bouw van het eerste prototype genaamd T-10K-1. In de lente van 1987 was dit toestel af en op 17 augustus 1987 maakte het de eerste vlucht. Dit prototype stortte echter neer tijdens tests. Het tweede prototype overleefde de tests echter wel en maakte op 1 november 1989 om 13:46 lokale tijd de eerste landing aan boord van de ''Tbilisi'' zoals de ''[[Admiraal Koeznetsov (schip)|Admiral Koeznetsov]]'' toen nog heette. Pas op 4 oktober 1990 kreeg het schip haar uiteindelijke naam. Op 18 augustus 1991 werd het toestel aan het publiek gepresenteerd, waarna het in 1992 in productie ging. Vanaf toen ging Soechoj het toestel Soe-33 noemen.


===Su-33UB===
===Soe-33UB===
Voor het trainen van marinevliegers werd in eerste instantie de [[Su-25UTG]] gebruikt, hoewel de vliegeigenschappen van dit toestel zodanig verschilden van de Su-33 dat een beter trainingstoestel wenselijk was. De ontwikkeling van de Su-33UB tweezitter begon in 1996, nadat in de jaren 1980 eerdere pogingen afgebroken waren wegens geldgebrek. Het toestel moest in navolging van de [[Su-30]] als trainer en in gevechtssituaties ingezet kunnen worden. De twee piloten zaten naast elkaar zoals bij de [[Su-34]] omdat achter elkaar problemen op zou kunnen leveren bij het landen op vliegdekschepen. Op 29 april 1999 maakte het toestel haar eerste vlucht en aan het eind van dat jaar vloog het voor het eerst vanaf de Admiraal Koeznetsov.
Voor het trainen van marinevliegers werd in eerste instantie de [[Soe-25UTG]] gebruikt, hoewel de vliegeigenschappen van dit toestel zodanig verschilden van de Soe-33 dat een beter trainingstoestel wenselijk was. De ontwikkeling van de Soe-33UB tweezitter begon in 1996, nadat in de jaren 80 eerdere pogingen afgebroken waren wegens geldgebrek. Het toestel moest in navolging van de [[Soe-30]] als trainer en in gevechtssituaties ingezet kunnen worden. De twee piloten zaten naast elkaar zoals bij de [[Soe-34]] omdat achter elkaar problemen op zou kunnen leveren bij het landen op vliegdekschepen. Op 29 april 1999 maakte het toestel zijn eerste vlucht en aan het eind van dat jaar vloog het voor het eerst vanaf de ''Admiral Koeznetsov''.


{{Appendix|1=noot|2=
{{Appendix|1=noot|2=
* KnAAPO. [http://www.knaapo.ru/eng/products/military/su33.wbp "The Su-33 single-seat carrier-based fighter"].
* KnAAPO. [https://web.archive.org/web/20110716144852/http://www.knaapo.ru/eng/products/military/su33.wbp "The Su-33 single-seat carrier-based fighter"].
* {{en}} Sukhoi Company (JSC). [http://www.sukhoi.org/eng/planes/military/su33/history/ "Su-33: Historical background"].
* {{en}} Sukhoi Company (JSC). [https://web.archive.org/web/20110513212625/http://www.sukhoi.org/eng/planes/military/su33/history/ "Su-33: Historical background"].
* {{en}} Gordon, Yefim & Davidson, Peter. 2006. "Sukhoi Su-27 Flanker", p. 57, 61, 95. Warbird Tech Series, vol. 42. ISBN 978-1-58007-091-1.
* {{en}} {{Aut|Gordon, Yefim en Davidson, Peter}} ''Sukhoi Su-27 Flanker'' (2006) Warbird Tech Series, vol. 42. pp.57, 61 en 95 {{ISBN|978-1-58007-091-1}}
----
----
{{References}}
{{References}}
Regel 50: Regel 50:
{{Commonscat|Sukhoi Su-33}}
{{Commonscat|Sukhoi Su-33}}


{{DEFAULTSORT:SoechojSu-33}}
{{DEFAULTSORT:SoechojSoe-33}}
[[Categorie:Straaljager]]
[[Categorie:Straaljager]]
{{Link GA|en}}

[[af:Su-33]]
[[bg:Су-33]]
[[cs:Suchoj Su-33]]
[[de:Suchoi Su-33]]
[[en:Sukhoi Su-33]]
[[es:Sukhoi Su-33]]
[[fi:Suhoi Su-33]]
[[fr:Soukhoï Su-33]]
[[hu:Szu–33]]
[[id:Sukhoi Su-33]]
[[it:Sukhoi Su-33]]
[[ja:Su-33 (航空機)]]
[[ka:სუ-33]]
[[ko:수호이 Su-33]]
[[ms:Sukhoi Su-33]]
[[no:Sukhoj Su-33]]
[[pl:Su-33]]
[[pt:Sukhoi Su-33]]
[[ro:Suhoi Su-33]]
[[ru:Су-33]]
[[sk:Suchoj Su-33]]
[[sr:Сухој Су-33]]
[[sv:Suchoj Su-33]]
[[tr:Sukhoi Su-33]]
[[uk:Су-33]]
[[vi:Sukhoi Su-33]]
[[zh:Su-33戰鬥機]]

Huidige versie van 25 mrt 2024 om 12:40

Soechoj Soe-33
Soechoj Soe-33
Algemeen
Rol Multirol
Bemanning 1
Status
Eerste vlucht 17 augustus 1987
Aantal gebouwd 24
Gebruik Russische marine
Afmetingen
Lengte 21,19 m
Hoogte 5,90 m
Spanwijdte 14,70 m
Idem, ingeklapt 7,40 m
Gewicht
Brandstofgewicht: 9.400 kg
Wapenlast 6.500 kg
Max. gewicht 33.000 kg
Krachtbron
Motor(en) 2× Saturn AL-31F3
Stuwkracht 2× 75 kN, met naverbrander: 123 kN
Prestaties
Topsnelheid Mach 2,35
Vliegbereik 3.000 km
Dienstplafond 17.000 m
Bewapening
Boordgeschut 1 × 30 mm snelvuurkanon Grjazev-Sjipoenov GSj-30-1 met 150 granaten
Ophangpunten 12
Raketten R-27, R-73, R-60 en Kh-41
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart

De Soechoj Soe-33[1] (Russisch: Су-33) (NAVO-codenaam: Flanker-D[2]) is een multi-role straaljager van de Russische marine. Het toestel is een doorontwikkeling van de Soe-27 en is ontwikkeld door Soechoj en gebouwd door KnAAPO. Er zijn 24 productiemodellen gebouwd die allemaal dienden aan boord van de Admiral Koeznetsov. De Soe-33's zijn uit operationele dienst.

Het toestel is in veel opzichten gelijk aan de Soe-27. De meeste veranderingen zijn doorgevoerd om het toestel geschikt te maken voor gebruik op het vliegdekschip. Zo is het landingsgestel verstevigd en heeft het neuswiel een tweede wiel. Ook zijn de vleugels en stabilo's opklapbaar om plaats te besparen in de scheepshangar. Het toestel is tevens uitgerust met een haak om vangkabels op te vangen en heeft het voorvleugels gekregen om extra stabiliteit te bieden bij het opstijgen vanaf de schans aan boord van de Admiral Koeznetsov. Daarnaast heeft het toestel geavanceerde avionica aan boord die het in staat stelt automatisch te landen.

Verder is bij de Soe-33 de mogelijkheid geïntroduceerd tot bijtanken in de lucht, zowel vanaf een tankvliegtuig als van een andere Soe-33 middels de UPAZ-1A pod.

Aan boord van de Admiral Koeznetsov vervult de Soe-33 veel rollen. Het toestel is verantwoordelijk voor vlootverdediging en verkenning, maar ook voor het opsporen en leggen van zeemijnen, aanvallen van oppervlakteschepen en het bieden van luchtsteun bij landingen.[3]

Reeds in 1971, nog voordat de ontwikkeling van de Soe-27 goed en wel begonnen was, werd er in de Sovjet-Unie over nagedacht om een maritieme versie ervan om te gebruiken aan boord van de in ontwikkeling zijnde vliegkampschepen van de types Project 1153 en Project 1160. In 1982, toen de marine de beslissing had gemaakt om de vliegtuigdragende kruisers van het type Project 1143.5 in productie te nemen, werd ook begonnen aan de ontwikkeling van de Soe-27K (toen nog T10-K). Het Soe-27 prototype T10-3 werd aangepast voor tests aan land op de vliegbasis Saky.[4] Niet alleen werd het toestel verstevigd en werd de remparachute vervangen door een haak om vangkabels mee op te pikken, ook werd het uitgerust voor tanken in de lucht. Latere prototypes kregen opklapbare stabilo's en vleugels.

In 1984 begon de bouw van het eerste prototype genaamd T-10K-1. In de lente van 1987 was dit toestel af en op 17 augustus 1987 maakte het de eerste vlucht. Dit prototype stortte echter neer tijdens tests. Het tweede prototype overleefde de tests echter wel en maakte op 1 november 1989 om 13:46 lokale tijd de eerste landing aan boord van de Tbilisi zoals de Admiral Koeznetsov toen nog heette. Pas op 4 oktober 1990 kreeg het schip haar uiteindelijke naam. Op 18 augustus 1991 werd het toestel aan het publiek gepresenteerd, waarna het in 1992 in productie ging. Vanaf toen ging Soechoj het toestel Soe-33 noemen.

Voor het trainen van marinevliegers werd in eerste instantie de Soe-25UTG gebruikt, hoewel de vliegeigenschappen van dit toestel zodanig verschilden van de Soe-33 dat een beter trainingstoestel wenselijk was. De ontwikkeling van de Soe-33UB tweezitter begon in 1996, nadat in de jaren 80 eerdere pogingen afgebroken waren wegens geldgebrek. Het toestel moest in navolging van de Soe-30 als trainer en in gevechtssituaties ingezet kunnen worden. De twee piloten zaten naast elkaar zoals bij de Soe-34 omdat achter elkaar problemen op zou kunnen leveren bij het landen op vliegdekschepen. Op 29 april 1999 maakte het toestel zijn eerste vlucht en aan het eind van dat jaar vloog het voor het eerst vanaf de Admiral Koeznetsov.

Zie de categorie Sukhoi Su-33 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.