Brontekst bekijken van Charles Scott Sherrington

{{Infobox Nobelprijswinnaar
| naam                = Charles Scott Sherrington
| periode             = [[27 november]] [[1857]] – [[4 maart]] [[1952]]
| afbeelding          = Roy Sherrington 1893 01.jpg
| onderschrift        = Charles Smart Roy en Charles Scott Sherrington (rechts), bij de deur van het Old Pathological Laboratory in Cambridge (1893)
| land                = [[Verenigd Koninkrijk]]
| geboorteplaats      = [[Islington]] ([[Londen]])
| plaatsvanoverlijden = [[Eastbourne]]
| typeprijs           = [[Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde|Fysiologie of Geneeskunde]]
| jaar                = 1932
| reden               = Voor onderzoek naar de functie van [[neuron]]en, inclusief het feit dat sterkere [[stimulus|stimuli]] leiden tot een hogere frequentie van zenuwimpulsen.
| met                 = [[Edgar Douglas Adrian]]
| voor                = [[Otto Heinrich Warburg]]
| op                  = [[Thomas Hunt Morgan]]
| portaal             = Geneeskunde
}}
'''Charles Scott Sherrington''' ([[Islington]] ([[Londen]]), [[27 november]] [[1857]] – [[Eastbourne]] ([[Sussex (graafschap)|Sussex]]), [[4 maart]] [[1952]]) was een [[Verenigd Koninkrijk|Brits]] [[Neurofysiologie|neurofysioloog]]. In 1932 won hij samen met collega [[Edgar Douglas Adrian]] de [[Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde]] voor zijn onderzoek naar de functie van [[zenuwcel]]len.

== Biografie ==
Charles was de zoon van James Sherrington, die echter overleed toen Charles nog kind was. Charles' moeder Anne Brookes Thurtell hertrouwde met een [[archeoloog]], Caleb Rose Jr. In [[Ipswich (Engeland)|Ipswich]] bezocht hij de Queen Elizabeth's School. In 1878 studeerde hij aan het St. Thomas Hospital alwaar hij aan zijn studie medicijnen begon. Charles kreeg zijn graad in de [[geneeskunde|medicijnen]] aan de [[Universiteit van Cambridge]] in 1885 onder [[Michael Foster]].

In [[Spanje]] onderzocht Sherrington een [[cholera]]-uitbraak. Ook in [[Berlijn]] verbleef Sherrington een jaar om cholera te onderzoeken. Hier werkte hij samen met [[Rudolf Virchow]], [[Robert Koch]] en [[Friedrich Goltz]]. Daarna ging hij weer naar Londen voor fysiologisch en pathologisch onderzoek. Van 1891 tot 1895 was hij hoogleraar aan [[King's College London|King's College]] van de [[Universiteit van Londen]], in 1895 werd hij hoogleraar [[fysiologie]] in [[Liverpool]].

== Werk ==
Geïnspireerd door het werk van [[Santiago Ramón y Cajal]] besloot Sherrington onderzoek te doen naar het zenuwstelsel en de werking ervan. In zijn onderzoeken in Liverpool prikkelde hij zenuwen met lichte elektrische schokken en onderzocht hij de reactie. Hierbij kwam hij tot de conclusie, dat er samengewerkt werd tussen meerdere neuronen. Hij kwam ook tot de ontdekking dat de communicatie tussen neuronen anders verliep dan de signaaloverdracht binnen neuronen. Het bewijs kwam van de ''tijdelijke optelling''. Bij dit onderzoek concludeerde hij dat er meerdere impulsen na elkaar onder de drempelwaarde nodig waren om een reactie op te roepen.
<!-- Hier kan ik geen chokola van maken: Dit kwam door de synapsen. Door een bepaalde vloeistof werd deze gestimuleerd neuronen te prikkelen. Het volgende bewijs komt van de '''ruimtelijke optelling'''. Als er bij 2 punten gestimuleerd wordt komt er een reflex tot stand die normaal met 1 impuls geen reactie zou ontstaan. Daarom is er 1 centraal punt waar neuronen in uitkomen, door Sherrington genaamd de laatste gezamenlijke weg. -->
Ook verwijderde hij delen van de hersenen van levende katten, honden en apen en kon hierdoor aantonen dat zenuwcellen onderling met elkaar verbonden zijn via contactpunten, die door Sherrington [[synaps]]en werden genoemd.

In 1906 schreef hij zijn eerste boek "''The Integrative Action of the Nervous System''". Scherrington werd in 1913 hoogleraar fysiologie op [[Oxford (Verenigd Koninkrijk)|Oxford]] en bleef dat tot zijn pensioen. Hij kreeg in 1932 samen met [[Edgar Douglas Adrian]] de [[Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde]]. Eerder (1922) was hij al geridderd en in 1905 onderscheiden met de [[Royal Medal]] en in 1927 met de [[Copley Medal]]. Van 1920 tot 1925 was hij president van de [[Royal Society]].

Sherrington stond bekend om zijn vriendelijkheid. Hij wilde anderen zo veel mogelijk advies geven. Hij was ook geïnteresseerd in [[poëzie]].

In 1952 stierf hij aan een [[hartstilstand]].

== Zie ook ==
* [[Proprioceptie]]
* [[Reciproque inhibitie]], een begrip dat door Sherrington werd geïntroduceerd

== Externe links ==
* {{en}}[https://www.nobelprize.org/prizes/medicine/1932/sherrington/biographical/ Sir Charles Sherrington – Biographical]. NobelPrize.org. Nobel Media AB 2018.
* {{en}}[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/540150/Sir-Charles-Scott-Sherrington Informatie over Sherrington]
* {{en}}[https://web.archive.org/web/20040628132139/http://www.magd.ox.ac.uk/history/nobel_sherrington.shtml Nog meer informatie]

{{Navigatie winnaars van de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde}}

{{DEFAULTSORT:Sherrington, Charles Scott}}
[[Categorie:Brits medicus]]
[[Categorie:Winnaar van de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde]]
[[Categorie:Neurowetenschapper]]
[[Categorie:19e-eeuws medicus]]