T.H. White

Brits schrijver

Terence Hanbury (Tim) White (29 mei 190617 januari 1964) was een Brits auteur, afkomstig uit Indië.

T.H. White
T.H. White
Algemene informatie
Volledige naam Terence Hanbury (Tim) White
Geboren 29 mei 1906
Geboorte­plaats Mumbai[1]
Overleden 17 januari 1964
Overlijdensplaats Piraeus
Land Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Beroep schrijver
Werk
Genre fantasy
Bekende werken The Once and Future King
(en) IMDb-profiel
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Biografie

bewerken

White studeerde in Cheltenham en Cambridge. Hij is vooral bekend door zijn verhalenepos rond koning Arthur, The Once and Future King, waarvan het laatste deel in 1958 verscheen en dat gebaseerd is op het 15e-eeuwse werk Le Morte d'Arthur van Thomas Malory. Het is in het Nederlands vertaald door Max Schuchart onder de titel Arthur, Koning voor eens en altijd.

Een ander boek van White is The Goshawk (1951), een roman over het temmen en africhten van een havik voor de jacht in samenwerking met een Ierse setter, gebaseerd op echte gebeurtenissen. Volgens de Britse auteur Gilbert Leighton-Boyce (Irish Setters, Londen, 1973) wilde White de setter trainen "zoals mijn voorouders dat deden" uit ergernis over veranderingen van dit jachthondenras als gevolg van schoonheidswedstrijden.

Volgens de Britse auteur van de Harry Potter-serie, J.K. Rowling, leverde White inspiratie voor haar pennevruchten. Ze beschreef Whites werk als "Harry's spirituele voorouder".

Bibliografie

bewerken
  • The Once and Future King (Arthur, Koning voor eens en altijd)
    • The Sword in the Stone (1938) (Het zwaard in de steen)
    • The Queen of Air and Darkness (1939, Oorspronkelijke titel: The Witch in the Wood) (De koningin van lucht en duisternis)
    • The Ill-Made Knight (1940) (De afzichtelijke ridder)
    • The Candle in the Wind (1958) (De kaars in de wind)
  • The Goshawk (1951) (De vlucht van de havik)
  • The Book of Merlyn (1977 - teruggevonden in de nalatenschap - vervolg op The Once and Future King) (Het Boek Merlijn)
  1. Gemeinsame Normdatei; geraadpleegd op: 15 december 2014.