De Slag om Bataan (7 januari - 9 april 1942) was de zwaarstbevochten episode van de invasie van de Filipijnen door het Japanse Keizerrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Bataan is een schiereiland aan de zuidkust van het eiland Luzon. Winst in de Slag om de Filipijnen was van vitaal belang voor de poging van Japan om het zuidwesten van de Stille Oceaan te beheersen, voor het veroveren van het grondstofrijke Nederlands-Indië en om de Zuidoost-Aziatische flank te beschermen. De capitulatie door de Amerikanen en Filipijnen die de Slag om Bataan afsloot was de grootste in hun militaire geschiedenis en het was de belangrijkste capitulatie voor de Verenigde Staten sinds de Amerikaanse Revolutie.

Slag om Bataan
Onderdeel van Tweede Wereldoorlog
Japanners vieren hun overwinning op de Slag om Bataan.
Japanners vieren hun overwinning op de Slag om Bataan.
Datum 7 januari - 9 april 1942
Locatie Bataan, Filipijnen
Resultaat Japanse overwinning
Strijdende partijen
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten
Gemenebest van de Filipijnen
Vlag van Japan (1870–1999) Japans Keizerrijk
Leiders en commandanten
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Douglas MacArthur
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Jonathan M. Wainwright
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) George M. Parker
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Edward P. King
Vicente Lim
Vlag van Japan (1870–1999) Masaharu Homma
Vlag van Japan (1870–1999) Susumu Morioka
Vlag van Japan (1870–1999) Kineo Kitajima
Vlag van Japan (1870–1999) Kameichiro Nagano
Troepensterkte
79.500 Amerikaanse en Filipijnse troepen 75.000 Japanse troepen
Verliezen
10.000 doden
20.000 gewonden
75.000 krijgsgevangenen
7.000 doden
12.000 gewonden
Amerikaanse en Filipijnse troepen geven zich over na de Slag on Bataan

Het verloop van de slag

bewerken

Toen in de ochtend van 7 december 1941 (8 december, Manilla-tijd), Japanse vliegtuigen de Amerikaanse vloot in de Stille Oceaan in hun thuishaven Pearl Harbor vernietigden, viel Japan tegelijkertijd de Amerikaanse vlooteenheden op Taiwan en in Cavite in de Filipijnen aan. Ook werden de belangrijke Amerikaanse luchtmachtbasissen Clark Field in Pampanga, Iba Field in Zambales en Nichols Field bij Manilla aangevallen.

Van 8 tot 10 december kon het verspreide verzet van Amerikaanse en Filipijnse grondtroepen en de resterende Amerikaanse lucht- en zeemacht niet voorkomen dat de Japanners landden op Batan Island, Aparri en Vigan City als deel van een offensief om de plaatselijke vliegvelden te veroveren. Army en Air Force B-17's, meestal geëscorteerd door jachtvliegtuigen, vielen Japanse schepen aan die afmeerden in Gonzaga en de Vigan. Onderzeeboten van de Aziatische vloot waren ook ingezet om het strijdverloop te keren.

In een van de laatste gecoördineerde daden van de Far East Air Force beschadigden Amerikaanse vliegtuigen twee Japanse transportschepen, het vlaggenschip Nagato, een torpedobootjager en brachten een mijnenveger tot zinken. Deze luchtaanvallen en maritieme aanvallen konden echter de Japanse aanval niet vertragen.

Deze op kleine schaal uitgevoerde landingen gingen vooraf aan het eigenlijke offensief op 22 december 1941 door het Japanse keizerlijke leger, geleid door luitenant-generaal Masaharu Homma, in de Golf van Lingayen in Pangasinan en Lamon Bay, Tayabas.

Door de Amerikaanse lucht- en zeemacht te neutraliseren en de Filipijnen in te nemen in de belangrijke eerste dagen van de oorlog, konden de Japanners versterkingen en herbevoorrading van de Filipijnen voorkomen, en kreeg het toegang tot twee vliegvelden dat het kon gebruiken voor het ondersteunen van de invasie en overname van Nederlands-Indië.

Zie ook

bewerken