Wikipedia

Jo-Wilfried Tsonga

Frans tennisser

Jo-Wilfried Tsonga (Le Mans, 17 april 1985) is een voormalig tennisspeler uit Frankrijk die zijn laatste professionele wedstrijd speelde (en verloor) tegen de Noor Casper Ruud op Roland Garros 2022. Zijn beste prestaties zijn het bereiken van de finale van het Australian Open in 2008 en het winnen van het ATP-toernooi van Parijs 2008.

Jo-Wilfried Tsonga
Jo-Wilfried Tsonga
Persoonlijke informatie
Bijnaam Jo
Nationaliteit Vlag van Frankrijk Franse
Geboorteplaats Le Mans, Frankrijk
Geboortedatum 17 april 1985
Woonplaats Gingins, Zwitserland
Lengte 1,88 m
Gewicht 91 kg
Profdebuut 2004
Met pensioen 25 mei 2022
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 22.452.049 US dollar
Coach Thierry Ascione
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 467–236
Titels 18
Hoogste positie 5e (27 februari 2012)
ATP Finals finale (2011)
Olympische Spelen kwartfinale (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open finale (2008)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (2013, 2015)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon halve finale (2011, 2012)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (2011)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 83–67
Titels 4
Hoogste positie 33e (26 oktober 2009)
Olympische Spelen Zilver zilver (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2008)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2002, 2003, 2009)
Laatst bijgewerkt op: 22 september 2019
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Hij is geboren als zoon van een Franse moeder en een Congolese vader. Zijn hoogste ranking tot nu toe bereikte hij na het winnen van het ATP-toernooi van Parijs 2008 met een 6e plaats en op 27 februari 2012 een 5e plaats op de wereldranglijst.

De spelers van het ATP-circuit gaven hem de bijnaam "The Muhammad Ali of Tennis" omdat hij nogal lijkt op Muhammad Ali, die een van zijn helden was.[1]

Carrière

bewerken

Junioren

bewerken

Als jeugdspeler was hij al succesvol. Hij won het US Open bij de junioren in 2003. In de finale versloeg hij de Cyprioot Marcos Baghdatis. Ook bereikte hij in drie andere grandslamtoernooien de halve finale.

2007

bewerken

Zijn eerste opmerkelijke prestatie was op het Australian Open 2007 waar hij in zijn tweede grandslam­optreden werd toegelaten met een wildcard. Hij was nummer 212 op de wereldranglijst en speelde tegen de als zesde geplaatste Andy Roddick. In de langste tiebreak ooit op het Australian Open won hij de eerste set met 20-18. In de tweede set was ook een tie-break nodig, maar die verloor hij, net als de volgende twee sets. Hij was toen 21 jaar.

In 2007 won hij vier Challenger-titels: in Tallahassee, Mexico-Stad, Lanzarote en Surbiton. Hij kwalificeerde zich voor het Queens waar hij speelde tegen de als nummer zes geplaatste titelverdediger Lleyton Hewitt, de nummer 16 van de wereldranglijst. Met twee tie-breaks won hij deze wedstrijd.

Op Wimbledon werd hij opnieuw toegelaten met een wildcard. Hij bereikte de vierde ronde door achtereen­volgens Julien Benneteau, Nicolás Lapentti en Feliciano López te verslaan. In die vierde ronde was zijn landgenoot Richard Gasquet, de nummer 14 van de wereldranglijst in drie sets te sterk. Met deze prestatie steeg hij naar de 75e plaats op de wereldranglijst en kwam voor het eerst de top 100 binnen.

Op het US Open versloeg hij in de eerste ronde Óscar Hernández en in de volgende Tim Henman. Het was Henmans laatste grandslamwedstrijd. In de derde ronde was Rafael Nadal te sterk met 7-6, 6-2 en 6-1. In het volgende grandslamtoernooi zou hij dit rechtzetten.

Op het ATP-toernooi van Lyon won hij voor het eerst een dubbelspeltitel. Dit deed hij samen met zijn landgenoot Sébastien Grosjean.

2008

bewerken

In Adelaide was hij als zesde geplaatst. Hij bereikte daar de halve finale waarin hij verloor van Jarkko Nieminen.

Op het toernooi van Sydney won hij samen met Richard Gasquet het dubbelspeltoernooi. In de finale versloegen ze verrassend het beste dubbelteam van de wereld van dat moment; het duo Bob en Mike Bryan nadat ze twee wedstrijdpunten tegen hadden gekregen.

Tsonga startte het Australian Open met een zware loting tegen de als negende geplaatste Andy Murray. De Schot werd in vier sets verslagen. In de tweede ronde won hij eenvoudig van de Amerikaanse kwalificant Sam Warburg. Een zege op de Spanjaard Guillermo García López bracht hem in de vierde ronde. Zijn landgenoot Richard Gasquet werd in de volgende ronde in vier sets opzij gezet. In de kwartfinale versloeg hij tot ieders verrassing de sterke Michail Joezjny in drie sets met 7-5, 6-0, 7-6. De sensatie was compleet toen hij in de halve finale in drie sets te sterk was voor de nummer twee van de wereld, de Spanjaard Rafael Nadal. Nadal had tot dat moment nog geen set verloren. In de finale tegen Novak Djokovic won hij de eerste set. Đoković had tot dat moment ook nog geen set verloren, maar in de drie sets daarna was Đoković hem te sterk.

2009

bewerken

Tsonga reikte tijdens het Australian Open niet verder dan de kwartfinale, waar hij de Spanjaard Fernando Verdasco ontmoette. Hij werd in 4 sets verslagen. Het grandslamtoernooi in zijn thuisland, waar hij voor het eerst sinds 2006 aan mee deed, verliep goed. Hij verloor in de vierde ronde in een viersetter van Juan Martín del Potro, dat is zijn beste resultaat op het gravel van Roland Garros tot nu toe. Op Wimbledon werd Tsonga in de derde ronde verslagen door Ivo Karlović. Op het US Open kwam hij tot de vierde ronde, waar Fernando González te sterk bleek.

2010

bewerken

Op het Australian Open speelde Tsonga voor het eerst tijdens een ATP-toernooi een vijfsetter, dat deed hij in de vierde ronde tegen Nicolás Almagro. In de kwartfinale won hij weer een vijfsetter, ditmaal van Novak Djokovic. Roger Federer wist in de halve finale van Tsonga te winnen in drie sets. Aan het begin van het gravelseizoen was Tsonga geblesseerd. Op zijn tweede graveltoernooi, het toernooi van Barcelona, kwam de Fransman tot de kwartfinale, waar hij verrassend uitgeschakeld werd door Thiemo de Bakker. Op het ATP-toernooi van Rome werd hij wederom in de kwartfinale uitgeschakeld, de nummer 13 David Ferrer won met 4-6 en 1-6. Op Roland Garros won Tsonga in de eerste ronde met een vijfsetter tegen de Duitser Daniel Brands. In de volgende ronde versloeg hij landgenoot Josselin Ouanna, in de derde ronde Thiemo De Bakker,in de vierde ronde gaf hij op tegen Michail Joezjny na de eerste set verloren te hebben.

2022

bewerken

In april 2022 kondigde Tsonga op 37-jarige leeftijd zijn tennispensioen aan. Hij zou zijn carrière afsluiten op zijn 15de deelname aan Roland Garros in datzelfde jaar.

Op 24 mei 2022 speelde Tsonga zijn laatste professionele ATP wedstrijd op Roland Garros 2022. Hij verloor in de eerste ronde in vier sets tegen de Noor Casper Ruud. Na afloop kreeg Tsonga een staande ovatie van het Franse publiek gevolgd door een afscheidceremonie op Court Philippe-Chatrier.[bron?]

Palmares

bewerken
Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel

bewerken
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score
gewonnen finales
1. 22 september 2008   ATP Bangkok Hardcourt (i)   Novak Djokovic 7-6, 6-4 details
2. 2 november 2008   ATP Parijs Hardcourt (i)   David Nalbandian 6-3, 4-6, 6-4 details
3. 2 februari 2009   ATP Johannesburg Hardcourt   Jérémy Chardy 6-4, 7-6 details
4. 16 februari 2009   ATP Marseille Hardcourt (i)   Michaël Llodra 7-5, 7-6 details
5. 11 oktober 2009   ATP Tokio Hardcourt   Michail Joezjny 6-3, 6-3 details
6. 25 september 2011   ATP Metz Hardcourt (i)   Ivan Ljubičić 6-3, 6-7(4), 6-3 details
7. 30 oktober 2011   ATP Wenen Hardcourt (i)   Juan Martín del Potro 6-7(5), 6-3, 6-4 details
8. 7 januari 2012   ATP Doha Hardcourt   Gaël Monfils 7-5, 6–3 details
9. 23 september 2012   ATP Metz Hardcourt (i)   Andreas Seppi 6-1, 6-2 details
10. 24 februari 2013   ATP Marseille Hardcourt (i)   Tomáš Berdych 3-6, 7-6(6), 6-4 details
11. 10 augustus 2014   ATP Toronto Hardcourt   Roger Federer 7-5, 7-6(3) details
12. 27 september 2015   ATP Metz Hardcourt (i)   Gilles Simon 7-6(5), 1-6, 6-2 details
13. 19 februari 2017   ATP Rotterdam Hardcourt (i)   David Goffin 4-6, 6-4, 6-1 details
14. 26 februari 2017   ATP Marseille Hardcourt (i)   Lucas Pouille 6-4, 6-4 details
15. 27 mei 2017   ATP Lyon Gravel   Tomáš Berdych 7-6(2), 7-5 details
16. 22 oktober 2017   ATP Antwerpen Hardcourt (i)   Diego Schwartzman 6-3, 7-5 details
17. 10 februari 2019   ATP Montpellier Hardcourt (i)   Pierre-Hugues Herbert 6-4, 6-2 details
18. 22 september 2019   ATP Metz Hardcourt (i)   Aljaž Bedene 6-7(4), 7-6(4), 6-3 details
verloren finales
1. 14 januari 2008   Australian Open Hardcourt   Novak Djokovic 6-4, 4-6, 3-6, 6-7(2) details
2. 13 februari 2011   ATP Rotterdam Hardcourt (i)   Robin Söderling 3-6, 6-3, 3-6 details
3. 13 juni 2011   ATP Londen Gras   Andy Murray 6-3, 6-7, 4-6 details
4. 13 november 2011   ATP Parijs Hardcourt (i)   Roger Federer 1-6, 6-7(3) details
5. 27 november 2011   ATP World Tour Finals Hardcourt (i)   Roger Federer 3-6, 7-6(6), 3-6 details
6. 7 oktober 2012   ATP Peking Hardcourt   Novak Djokovic 6-7(5), 2-6 details
7. 21 oktober 2012   ATP Stockholm Hardcourt (i)   Tomáš Berdych 6-4, 4-6, 4-6 details
8. 22 september 2013   ATP Metz Hardcourt (i)   Gilles Simon 4-6, 3-6 details
9. 23 februari 2014   ATP Marseille Hardcourt (i)   Ernests Gulbis 6-7(5), 4-6 details
10. 18 oktober 2015   ATP Shanghai Hardcourt   Novak Djokovic 2-6, 4-6 details
11. 30 oktober 2016   ATP Wenen Hardcourt (i)   Andy Murray 3-6, 6-7(6) details
12. 29 oktober 2017   ATP Wenen Hardcourt (i)   Lucas Pouille 1-6, 4-6 details
gewonnen challengers
1. 5 juli 2004   Nottingham Gras   Alex Bogdanovic 6-3, 6-4
2. 26 juli 2004   Togliatti Hardcourt   Ladislav Svarc 6-3, 7-6
3. 28 maart 2005   León Hardcourt   Glenn Weiner 7-5, 7-5
4. 9 oktober 2006   Rennes Hardcourt   Tobias Summerer 1-6, 7-5, 7-5
5. 2 april 2007   Tallahassee Hardcourt   Rik De Voest 6-1, 6-4
6. 9 april 2007   Mexico-Stad Hardcourt   Bruno Echagaray 6-4, 2-6, 6-1
7. 30 april 2007   Lanzarote Hardcourt   Paul Baccanello 6-2, 6-2
8. 4 juni 2007   Surbiton Gras   Ivo Karlović 6-3, 7-6

Dubbelspel

bewerken
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score
gewonnen finales mannendubbel
1. 29 oktober 2007   ATP Lyon Tapijt   Sébastien Grosjean   Łukasz Kubot
  Lovro Zovko 		6-4, 6-3 details
2. 13 januari 2008   ATP Sydney Hardcourt   Richard Gasquet   Bob Bryan
  Mike Bryan 		4-6, 6-4, [11-9] details
3. 5 januari 2009   ATP Brisbane Hardcourt   Marc Gicquel   Fernando Verdasco
  Mischa Zverev 		6-4, 6-3 details
4. 18 oktober 2009   ATP Shanghai Hardcourt   Julien Benneteau   Mariusz Fyrstenberg
  Marcin Matkowski 		6-3, 6-4 details
verloren finales mannendubbel
1. 20 februari 2011   ATP Marseille Hardcourt (i)   Julien Benneteau   Robin Haase
  Ken Skupski 		3-6, 7-6(4), [11-13] details
2. 26 februari 2012   ATP Marseille Hardcourt (i)   Dustin Brown   Nicolas Mahut
  Édouard Roger-Vasselin 		6-3, 3-6, [6-10] details
3. 4 augustus 2012   Olympische Spelen Gras   Michaël Llodra   Bob Bryan
  Mike Bryan 		6-7(4), 2-6 details
4. 16 september 2013   ATP Metz Hardcourt (i)   Nicolas Mahut   Johan Brunström
  Raven Klaasen 		4-6, 6-7(5) details

Resultaten grote toernooien

bewerken
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel

bewerken
toernooi 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
grandslamtoernooien
Australian Open – – 1R F KF HF 3R 4R KF 4R – 4R KF 3R 2R 1R –
Roland Garros 1R – – – 4R 4R 3R KF HF 4R HF 3R 1R – 2R – 1R 1R
Wimbledon – – 4R – 3R KF HF HF 2R 4R 3R KF 3R – 3R g.t. 1R
US Open – – 3R 3R 4R – KF 2R – 4R KF KF 2R – 1R – –
ATP Finals
ATP Finals – – – G – – F – – – – – – – – – –
ATP Masters 1000
Indian Wells – – – 4R 3R 4R 2R 4R KF 2R – KF 2R – – g.t.
Miami – – – 3R KF KF 3R KF 4R 4R 3R 3R – – – g.t. –
Monte Carlo – – – – – 3R 2R KF HF KF 3R HF 2R – 1R g.t. –
Madrid l.c. 2R 2R 3R 3R KF 2R 3R 3R 2R – – g.t. –
Rome – – – 1R 1R KF 2R KF 2R 3R 2R – – – 1R – –
Montreal/Toronto – – – – HF – HF 2R – W KF – 2R – 1R g.t. –
Cincinnati – – – – 2R – 2R – – 1R 1R 3R 2R – – – –
Shanghai l.c. 3R KF 2R KF HF – F KF – – – g.t.
Parijs – – 2R W KF – F KF 2R 2R 3R KF 2R 1R KF –
statistieken
titels per jaar 0 0 0 2 3 0 2 2 1 1 1 0 4 0 2 0 0
eindejaarsranking 338 212 43 6 10 13 6 8 10 12 10 12 15 239 29 62

Dubbelspel

bewerken
toernooi 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021
grandslamtoernooien
Australian Open – – – – – – 2R – – – – – – – – – – – – –
Roland Garros 1R 1R – – – – – 1R – – – – – – – – – – – 2R
Wimbledon – – – – – – – – – – – – – – – – – – g.t. –
US Open – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
ATP Masters 1000
Indian Wells – – – – – – 1R – 2R – KF – KF – – – – – g.t. –
Miami – – – – – – KF KF KF – – – – 1R – – – – g.t. –
Monte Carlo – – – – – – – – 2R 2R 1R – – 2R 1R – – – g.t. –
Madrid l.c. – – 2R 1R – – 1R – – – – g.t. –
Rome – – – – – – – 2R 1R 1R – – – – – – – – – –
Montreal/Toronto – – – – – – – 1R – KF – – KF 2R – 2R – – g.t. –
Cincinnati – – – – – – – KF – – – – – 1R 2R – – – – –
Shanghai l.c. W 1R – 2R – – – KF – – – g.t.
Parijs – – – – – 2R 1R 2R – – – – 1R – 2R – – – – –
olympisch
Olympische Spelen g.t. – g.t. – g.t. F g.t. 1R g.t. –
statistieken
titels per jaar 0 0 0 0 0 1 1 3 0 0 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 933 645 782 1651 — 111 130 34 242 115 198 412 156 376 168 — — 711 774 383
bewerken
Commons heeft media­bestanden in de categorie Jo-Wilfried Tsonga.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jo-Wilfried_Tsonga&oldid=65929765"