Florent Schmitt

Florent Schmitt
	Florent Schmitt omtrent 1900
Algemene informatie
Volledige naam	Florent Schmitt
Geboren	28 september 1870
Geboorteplaats	Blâmont
Overleden	17 augustus 1958
Overlijdensplaats	Neuilly-sur-Seine
Land	Frankrijk
Werk
Genre(s)	symfonische muziek
Beroep	componist, muziekpedagoog
	(en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Florent Schmitt (Blâmont, departement Meurthe-et-Moselle, 28 september 1870 – Neuilly-sur-Seine, 17 augustus 1958) was een Frans componist en muziekpedagoog.

Levensloop

Zijn eerste muzieklessen kreeg hij in Nancy. Daarna ging hij naar Parijs en studeerde de vakken harmonieleer, contrapunt, fuga en compositie aan het Conservatorium van Parijs bij Alexandre Jean Albert Lavignac, André Gedalge, Jules Massenet en Gabriel Fauré.

In 1900 werd hem de Prix de Rome voor zijn cantate Sémiramis toegekend. Tijdens zijn verblijf in de Villa Medici in Rome heeft hij veel en misschien zijn beste werken gecomponeerd. Aansluitend maakte hij concertreizen door Duitsland, Oostenrijk, Hongarije, Turkije en kwam daarna naar Parijs terug.

Hij was samen met Maurice Ravel, Gabriel Fauré, Émile Vuillermoz, Louis Aubert, Charles Koechlin en Jean Huré medeoprichter van de Société musicale indépendante. Hij was ook lid van de Société nationale de musique en van de kunstenaarsclub 'Les Apaches', waarvan ook Maurice Ravel, Édouard Benedictus, Manuel de Falla, Albert Roussel, Émile-Allain Séguy, Déodat de Séverac, Igor Stravinsky, André Caplet, Ricardo Viñes en Tristan Klingsor leden waren.

Van 1921 tot 1924 gaf hij les aan het conservatorium van Lyon en van 1929 tot 1939 was hij chroniqueur van de krant Le Temps.

In de jaren dertig toonde hij zich een antisemiet en een aanhanger van nazi-Duitsland. Toen in november 1933 in Parijs werk werd uitgevoerd van Kurt Weill, die zojuist Duitsland had moeten verlaten, leidde Schmitt een groep demonstranten die bij de concertzaal "Vive Hitler!" kwam schreeuwen. Vanwege zijn collaboratie met de Vichy-regering werd hij na de oorlog genegeerd en werd zijn werk nauwelijks meer uitgevoerd. Wel werden hem nog eerbewijzen verleend. In 1952 werd hij in het Franse Legioen van Eer opgenomen en in 1957 werd hij met de grote muziekprijs van de stad Parijs onderscheiden. Hij heeft tot op 87-jarige leeftijd gecomponeerd.

Composities

Danse des eclairs uit La Tragédie de Salomé

Zijn werken zijn kenmerkend complex en veeleisend, meestal vol stoutmoedige ritmes en vernuftig gebruik van het slagwerk.

Werken voor orkest

1894 En Été
1897-1904 Musiques de plein air
1898 Combat des Raksasas et Délivrance de Sitâ symfonisch gedicht voor orkest
1898 Rapsodie Parisienne
1899 Quatre Pièces
1900-1904 Le Palais hanté symfonische studie voor orkest, op. 49, naar Edgar Allan Poe
1903-1904 Trois Rapsodies voor orkest
1903-1913 Feuillets de Voyage voor orkest
1905 Reflets d' Allemagne voor orkest
1907 Pupazzi - huit pièces voor orkest
1911 La tragédie de Salomé suite d’orchestre en une mouvement, voor vrouwenkoor (zonder tekst) en orkest, op. 50
1912 Chant élégiaque voor cello en orkest, op. 24
1913-1915 Rêves, op. 65
1916 Chant d' Espérance des Bleus
1918 Légende voor altviool (of viool of altsaxofoon) en orkest, op. 66
1919-1920 Antoine et Cléopâtre, zes symfonische episodes naar William Shakespeare
1922 In Memoriam voor orkest
1923 Mirages voor orkest
1925 Danse d'Abisag op. 75
1926 Salammbô 6 épisodes symphoniques d’après Gustave Flaubert suite no. 1, op. 76 no. 1
1926 Salammbô 6 épisodes symphoniques d’après Gustave Flaubert suite no. 2, op. 76 no. 2
1926 Salammbô 6 épisodes symphoniques d’après Gustave Flaubert suite no. 3, op. 76 no. 3
1926 Kermesse-Valse tiré de l'éventail de Jeanne uit het ballet
1926 Final voor cello en orkest, op. 77
1927 Ronde burlesque
1927 Çançunik suite voor orkest
1932 Symphonie concertante voor piano en orkest
1934 Oriane la Sans-Égale suite voor orkest
1936 Chaîne Brisée
1937 Suite sans Esprit de Suite voor orkest
1941 Symphonie pour cordes - "Janiana" voor strijkorkest
1950 Scènes de la vie moyenne
1956-1958 Symphonie nº 2 op. 137
1. Assez anime
2. Lent - sans exces
3. Anime
Enfants voor klein orkest
Feuillets de voyage op.26
Introit, récit et congé en Scherzo vif voor cello en orkest, op. 113
Habeysee suite voor viool en orkest, op. 110
1. Anime - Un peu attarde - Anime
Soirs op. 5

Werken voor harmonieorkest

1900-1906 Sélamlik, Turks Divertissement voor harmonieorkest, op. 48
1913-1914 Dionysiaques, symfonisch gedicht, op. 62 No. 1^[1]
1916 Marche du 163ème regiment d’infanterie

Missen, cantates en geestelijke muziek

1900 Sémiramis cantate
1904 Psaume XLVII voor sopraan, gemengd koor, orkest en orgel, op. 38
Mis, voor vier zangstemmen en orgel
Le chant de nuit voor solisten, gemengd koor en orkest

Muziektheater

Balletten

Voltooid in	titel	aktes	première	libretto	choreografie
1907	La tragédie de Salomé, op. 50 (opgedragen aan Igor Stravinsky tot ere van Diaghilev)	2 aktes, 7 taferelen	12 juni 1913, Parijs, Théâtre des Champs-Elysees	Robert d’Humières	Loie Fuller
1923	Une semaine du petit elfe "Ferme-l'Oeil", op. 58			naar Hans Christian Andersen
1932	Reflets
1932-1933	Oriane et le prince d'amour, op. 83	2 aktes	7 januari 1938, Parijs, Opéra Garnier
1953	Jardin Secret

Toneelmuziek

1919-1920 Antoine et Cléopâtre, theatermuziek, op. 69

Koormuziek

1943 À contre-voix voor gemengd koor, op. 104
Six choeurs voor gemengd koor, op. 81
En bonnes voix, voor gemengd koor, op. 91

Vocale muziek met orkest of instrumenten

1920-1924 Kérob-Shal voor tenor en orkest
1937 Fête de la lumière voor sopraan, gemengd koor en orkest
Cinq Refrains op. 132
De vive voixop. 131
Quatre Chants sur des poèmes de Jean Richepin et Maurice Maeterlinck

Kamermuziek

1901-1908 Quintette avec piano voor piano en strijkkwartet, op. 51
1903 Chants élégiaques voor cello en piano
1927 Andantino, voor hobo en piano
1934 Suite en rocaille voor fluit, viool, altviool, cello en harp, op. 84
1935 Sonatine en trio voor fluit, klarinet en klavecimbel
1939 Hasards, petit concert en 4 parties pour quatuor (viool, altviool, cello) avec piano op. 96
1. Exorde. D'une allure rapide
2. Zélie au pied léger. Alerte
3. Demi soupir. Un peu lent
4. Bourrée bourrasque. Impéteux
1945-1948 Quatuor à cordes
1955 Chants alizés voor fluit, hobo, klarinet, hoorn en fagot
1918 Sonate libre «en deux parties enchaînées, ad modum clementis aquae» for violin and piano, op. 68
Chanson a bercer voor viool en piano
Kwartet voor vier fluiten
Chant et scherzo voor hoorn en blazeroctet, op. 54
Pour presque tous les temps voor fluit en piano trio
Quatuor pour saxophones op. 102
Sextuor voor zes klarinetten, op. 128
Strijkkwartet
Trio voor strijkers
Tour d'Anches voor hobo, klarinet, fagot en piano, op. 97

Werken voor piano

1905 Reflets de l’Allemagne huit valses pour piano à 4 mains, op. 28
1938 Suite sans esprit de suite
1. Andante Religioso
2. Fonctionnaires
3. Soirs
Chants Alizes voor blazerkwintet, op. 125
Deux mirages op. 70
Feuillets de voyage voor piano vierhandig, op. 26 no. 1 tot no. 5
Mirages op. 70 no. 1 und no. 2
Ombres op. 64
Retour à l'endroit familier
Trois Rhapsodies voor twee piano's
Trois valses nocturnes op. 31

Werken voor klavecimbel

1945 Clavecin obtempérant suite

Filmmuziek

1923-1924 Fonctionnaire MCMXII
1925 Salammbô
1943 Essais de Locomotives

Bibliografie

Michel Duchesneau: La musique française pendant la Guerre 1914-1918. Autour de la tentative de fusion de la Société Nationale de Musique et de la Société Musicale Indépendante, in: Revue de Musicologie, tome 82, no 1, 1996; pp. 123–153, ISSN 0035-1601
Susanne Rode-Breymann: Die Wiener Staatsoper in den Zwischenkriegsjahren - Ihr Beitrag zum zeitgenössischen Musiktheater, Tutzing: Hans Schneider Verlag, 1994, 485 p. ISBN 3-7952-0772-X
David J. Eccott: "Le Chant de la Nuit" and "Il pleure dans mon coeur", Delius Society Journal: N112:3-7 Autumn 1993
David J. Eccott: Florent Schmitt (1870-1958), Delius Society Journal: N111:3-15 Summer 1993
Benoît Duteurtre: L'été Florent Schmitt, Diapason-Harmonie (Currently Diapason (France)) N373:16 Jul-Aug 1991
Camille Bellaigue: La musique de Florent Schmitt pour le film de Pierre Marodon Salammbo (1925), Chigiana 42:83-96 N22 1990
Jerry Edwin Rife: A study of the early twentieth-century compositional style of Florent Schmitt based on an examination of "Psaume XLVII" and "La tragedie de Salome", Michigan State (East Lansing). 1986. dissertation.
Lloyd Rodney Maes: The Choral Style of Florent Schmitt - An Analysis, Stanford. Dissertation Abstracts International: 44-1967A, 1983. D.M.A. 143 p.
Yves Hucher: Florent Schmitt; l'homme et l'artiste - son époque et son œuvre, Paris. Ed. Le bon plaisir, 1983. 276 p., ISBN 2-7307-0206-7
Yves Hucher: Autour de Florent Schmitt, L'Education Musicale. 35 (1978/79), No. 257, S. 239-243.
Yves Hucher: L'oeuvre de Florent Schmitt, Durand. Paris. 1960. 91 p.
Jose Bruyr: Dans le souvenir de Florent Schmitt, Le Courrier Musical de France. 33 (1971), S. 2-8.
Fleuriot de Langle: Les annees d'apprentissage de Florent Schmitt, Annales Conferencia, 1963, No. 147, S. 43-53.
J. Rollin: Florent Schmitt : La Tragedie de Salome, L'Education musicale. 15 (1960), S. 188-189.
Madeleine Marceron: Florent Schmitt. Paris. Ventadour. 1959. 47 p.
Emmanuel Bondeville: Notice sur la vie et les travaux de Florent Schmitt (1870-1958), Paris 1959: Firmin Didot. 24 p.
P.O. Ferroud: Autour de Florent Schmitt (avec nomenclature complete de l'oeuvre de F. S.), Paris A. Durand, 1927. 123 p.
Catherine Lorent: L'inspiration orientale dans l'oeuvre de Florent Schmitt, thèse de Doctorat

Media

↑ Dionysiaques door de "Philips Harmonie" o.l.v. Matty Cilissen. Gearchiveerd op 21 juli 2021.

Externe link

(en) Overzicht

[1] Dionysiaques door de "Philips Harmonie" o.l.v. Matty Cilissen. Gearchiveerd op 21 juli 2021.

[1]