Religie in Turkije: verschil tussen versies

In het verleden is iedere poging van de alevieten om een eigen politieke partij op te richten mislukt. Het alevitische electoraat verzet zich van oudsher tegen het idee van partijen gebaseerd op geloofsovertuiging. De alevieten of alevi’s vormen een sub-stroming binnen de islam, die gekenmerkt wordt door een liberale heterodoxe benadering van het geloof.

 

Alevieten vasten niet volgens de ramadan, bidden niet vijf keer per dag en zien ook een [[Hadj|bedevaart naar Mekka]] niet als een religieuze plicht. Zij bidden niet in een moskee, maar komen samen in een eigen gebedshuis, de cem, waar ceremonieën worden gehouden die gepaard gaan met zang en dans. De alevitische rituelen vinden meestal niet in het Arabisch plaats, maar vaak in het Turks of Koerdisch (alhoewel de Koran soms wel in het Arabisch wordt gereciteerd door [[Dede (religie)|Dede's]] die dat kunnen). Alevieten spelen van oudsher een marginale rol in de Turkse samenleving. Zij leefden in eigen gesegregeerde dorpen op het platteland van Centraal-Anatolië. De oostelijke provincie [[Tunceli (provincie)|Tunceli]] is de enige provincie die in meerderheid alevitisch is. Door de soennitische (Hanafitische) Turkse meerderheid is altijd neergekeken op de alevieten, die als losbandig worden beschouwd en van afgoderij worden beschuldigd. Deze vooroordelen spelen ook vandaag de dag nog een rol.