Regeringsformatie België 2010-2011: verschil tussen versies

[[Vlaams Belang]] en [[Front National (België)|FN]] zitten in een [[Cordon sanitaire (politiek)|cordon sanitaire]] en zijn dus geen mogelijke coalitiepartners. Weinig partijen gunnen [[Libertair, Direct, Democratisch|Lijst Dedecker]] een regeringsdeelname en het verlies van de partij tot 1 zetel is deze partij door haar marginaliteit te verwaarlozen, net zoals de [[Personenpartij]]. De beide socialistische partijen pleiten voor een voortzetting van de regionale coalities.<ref>[http://www.deredactie.be/permalink/1.801038 Socialisten streven naar afspiegelingsregering]</ref>

Een dag later ontving De Wever de ministers-presidenten van de [[Deelstaat|deelstaten]]. Als eerste was Vlaams minister-president [[Kris Peeters (politicus)|Kris Peeters]] aan de beurt. Daarna kwam [[Rudy Demotte]], zowel minister-president van de [[Waalse regering]] als van de [[Franse Gemeenschapsregering]], langs. Ook [[Charles Picqué (minister)|Charles Picqué]], minister-president van de [[Brusselse Hoofdstedelijke Regering|Brusselse regering]], werd door De Wever uitgenodigd. Ten slotte was [[Karl-Heinz Lambertz]], minister-president van de [[Duitstalige Gemeenschap]], aan de beurt.<ref>De Standaard - [http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20100622_013&kanaalid=1597 De Wever sprak met Peeters, Demotte, Picqué en Lambertz]</ref>

Op 8 juli 2010 maakte De Wever zijn verslag over aan de koning en vroeg om uit zijn opdracht te worden ontheven, wat de koning inwilligde.<ref>belgium.be - [https://archive.istoday/20130630211319/http://www.belgium.be/nl/nieuws/2010/news_informateur_de_wever_missie_beeindigd.jsp Missie informateur De Wever beëindigd]</ref> Hij stelde dat hij overeenkomsten had gevonden tussen de verschillende partijen die in aanmerking kwamen voor een coalitie en vroeg de koning het initiatief te nemen om die overeenkomsten verder uit te diepen.<ref>[https://www.demorgen.be/nieuws/regeringsonderhandelingen-een-calvarie-van-545-dagen~bc147489/ Regeringsonderhandelingen: een calvarie van 545 dagen], [[De Morgen]], 10 december 2011.</ref>

Op 28 augustus legde Di Rupo een nieuw voorstel op tafel over Brussel en BHV, waarbij de herfinanciering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voor een deel aan de financieringswet werd gekoppeld. Sp.a wilde verder onderhandelen op basis van de afspraken die op tafel lagen, Groen! ging akkoord met de voorstellen van Di Rupo, evenals de Franstalige partijen, maar N-VA en CD&V gingen niet akkoord met de voorstellen van Di Rupo. Daarom bood hij op 29 augustus 2010 Elio Di Rupo zijn ontslag aan aan koning Albert aan, die het ontslagdit echter weigerde.

Na de sociale partners te hebben ontvangen en bilateraal overleg te hebben gepleegd met de zeven partijen rond de onderhandelingstafel, gaf Di Rupo op 3 september zijn ultieme voorstel af aan de onderhandelende partijen. Dat bleek echter een bijgewerkte versie te zijn van het voorstel dat hij op 28 augustus op tafel had gelegd. Hij kreeg opnieuw een "neen" van N-VA en van CD&V. Zij vonden dat het voorstel niet ver genoeg ging en ze vonden dat er te weinig garanties waren dat de financieringswet niet op de lange baan geschoven zou worden. Daarop vertrok Di Rupo meteen naar de koning om voor de tweede keer in bijna een week zijn ontslag aan te bieden. De koning hield het ontslag in beraad. Daarnaen begon de koning meteen aan nieuwe consultaties. Als eerste kwam [[CD&V]]-voorzitter Wouter Beke, daarna Joëlle Milquet ([[cdH]]), Jean-Michel Javaux ([[Ecolo]]), Caroline Gennez ([[sp.a]]), Wouter Van Besien ([[Groen!]]) en als laatste Bart De Wever ([[N-VA]]).

Na zijn consultaties met de partijvoorzitters kwamen Kamervoorzitter [[André Flahaut]] ([[Parti Socialiste (België)|PS]]) en Senaatsvoorzitter [[Danny Pieters]] ([[N-VA]]) op 4 september 2010 onverwachts aan op het paleis in Laken. Zij werden door de koning als bemiddelaars aangesteld. Zij moesten de ruziënde partijen verzoenen en het vertrouwen opnieuw herstellen. Vanaf dit moment was Elio Di Rupo ook officieel preformateur af. De onderhandelingen gingen echter wel onverminderd verder. Vanaf 7 september hielden de bemiddelaars overleg met de betrokken partijvoorzitters. Op 20 september kwamen de bemiddelaars met Elio Di Rupo en Bart De Wever overeen om een zogeheten ''high-levelwerkgroep'' over de financieringswet op te richten. Deze werkgroep, onder leiding van Waals PS-minister [[Jean-Claude Marcourt]] en N-VA-Kamerfractieleider [[Jan Jambon]], bracht op 1 oktober een tussentijds verslag uit aan de bemiddelaars. Op 3 oktober verklaarden de Franstalige partijen dat er onvoldoende elementen op tafel lagen om tot een compromis te komen en de dag nadien liet N-VA-voorzitter Bart De Wever weten dat hij de onderhandelingen van nul wilde laten herbeginnen. Flahaut en Pieters kwamen vervolgens tot de vaststelling dat de onderhandelingen niet heropgestart konden worden en de dag nadien werden ze door de koning van hun opdracht ontheven.

Het compromisvoorstel dat De Wever op 17 oktober aan de zeven partijen voorlegde, werd echter slecht onthaald en werd binnen een dag verworpen door de Franstalige partijen (PS, cdH & Ecolo). De dag nadien werd hij dan ook van zijn opdracht ontheven.

Op 11 januari 2011 werd dit ontslag door de koning niet aanvaard en werd Vande Lanotte gevraagd "elk nuttig initiatief" te nemen om tot een communautair akkoord te komen. Hij werd daar vanaf die datum expliciet in begeleid door De Wever en Di Rupo, die mee de aanpassingen aan de compromistekst dienden te begeleiden. De koning had één dag eerder ook aan ontslagnemend premier Yves Leterme gevraagd dat het ontslagnemend kabinet de begroting 2011 dusdanig voor zou bereidenvoorbereiden teneinde "het saldo van deze begroting beter zou zijn dan wat met de Europese overheden werd overeengekomen."

Op woensdag 26 januari zag Vande Lanotte echter geen uitweg meer en hij bood definitief zijn ontslag aan bij koning [[Albert II van België|Albert II]]. Deze willigde het verzoek van Vande Lanotte in en de koning begon weer met consultatierondes, waarbij voor het eerst sinds de verkiezingen ook de liberale partijen werden uitgenodigd.

Op 2 februari 2011 stelde de koning [[Didier Reynders]] aan als informateur. Hij kreeg als opdracht de mogelijkheden voor een communautair akkoord te verkennen en kreeg daar twee weken tijd voor. Op 16 februari werd de opdracht van de informateur met twee weken verlengd. Na vier weken verkennen en vertrouwen proberen smeden tussen de onderhandelende partijen, diende Reynders op 1 maart zijn eindverslag in bij de koning, zonder dichter bij een compromis te zijn geraakt. Reynders stelde voor om over te gaan naar een onderhandelingsfase met een formateur of, indien dit niet mogelijk was, een andere formule te kiezen.

Op 15 juli 2011 maakte CD&V duidelijk dat een aantal voorstellen van Di Rupo onaanvaardbaar waren, onder meer de tekst over de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Voorzitter Beke vroeg om terug te keren naar de voorstellen die hij uitgewerkt had toen hij onderhandelaar was.<ref>deredactie.be - [http://www.deredactie.be/permalink/1.1066743 Beke wil dat anderen zijn voorstellen overnemen]</ref> Dezelfde dag zaten de liberale, socialistische, groene en christendemocratische partijen samen om de eisen van CD&V te bespreken en de volgende dagen werden er informele contacten gehouden. Op 18 juli 2011 verklaarde MR-voorzitter Charles Michel dat de eisen van de CD&V onaanvaardbaar waren.<ref>deredactie.be - [http://www.deredactie.be/permalink/1.1069032 "Enkel nota van Di Rupo kan als basis dienen"]</ref> Formateur Di Rupo stelde ondertussen een ultimatum aan CD&V om uiterlijk op 21 juli te antwoorden op zijn voorstel om de vier compensaties voor de Franstaligen (de federale kieskring, de tweetalige lijsten in Brussel, de versoepeling van de taalwetgeving in Brussel en het goedkeuren van het minderhedenverdrag) in ruil voor de splitsing van BHV voorlopig buiten de onderhandelingen te houden. Al op 20 juli liet Beke weten dat CD&V onder die voorwaarden voort wilde onderhandelen.<ref>[http://www.deredactie.be/permalink/1.1071131 CD&V wil deelnemen aan de onderhandelingen]</ref> Diezelfde dag deed de koning in zijn toespraak naar aanleiding van de [[nationale feestdag van België]] nog een emotionele oproep om snel een regering te vormen. Hij waarschuwde eveneens voor het onbegrip van de bevolking dat in [[poujadisme]] zou kunnen ontsporen.<ref>{{Citeer web|url=http://standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20110720_061|titel=Koning ongezien scherp in 21 julitoespraak|uitgever=De Standaard|datum=20 juli 2011|bezochtdatum=22 juli 2011}}</ref>

[[Categorie:Belgische regeringsformatie naar jaar|2010-2011]]