Beleg van Jeruzalem (1099): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
| (22 tussenliggende versies door 16 gebruikers niet weergegeven) | |||
Regel 1:
{{Infobox militair conflict
| conflict = [[Eerste Kruistocht]]
| afbeelding =
| onderschrift =
| partof =
Regel 20:
{{Zijbalk Eerste Kruistocht}}
{{Zijbalk kruisvaart-veldslagen in de Levant}}
[[Bestand:Gustave dore crusades the crusaders war machinery.jpg|
[[Bestand:21 capture of jerusalem.jpg|
[[Bestand:Gustave dore crusades the discovery of the true cross.jpg|
Het '''Beleg van Jeruzalem''' vond plaats tussen [[7 juni]] en [[15 juli]] [[1099]], tijdens de [[Eerste Kruistocht]]. Het was het hoofddoel van de Eerste Kruistocht
== Achtergrond ==
Na het behaalde succes tijdens het [[Beleg van Antiochië (1097-1098)|Beleg van Antiochië]] in juni van 1098, verbleven de kruisvaarders de rest van dat jaar in het gebied. De bisschop [[Adhemar van Monteil]] was pas overleden, en [[Bohemund I van Taranto]] had Antiochië voor zichzelf opgeëist. [[Boudewijn van Boulogne]] was in Edessa gebleven, dat al begin 1098 was veroverd. De overige leiders hadden wat onenigheid over wat de volgende stappen zouden worden. In de tussentijd besloot [[Raymond IV van Toulouse]] Antiochië te verlaten om het fort [[Beleg van Ma'arrat al-Numan|Ma'arrat al-Numan]] te veroveren. Tegen het einde van dat jaar werden de overige infanterieën ongeduldig en wilden optrekken naar Jeruzalem.
== Aanloop ==
Eind december 1098 en begin januari 1099 besloten [[Robert Curthose|Robert van Normandië]] en Bohemunds neef [[Tancred van Galilea|Tancred]] om vazallen te worden van Raymond IV van Toulouse, die rijk genoeg was om hen te betalen voor hun diensten. [[Godfried van Bouillon]] had een nieuwe geldstroom gevonden in Edessa, die weigerde om zich ook aan te sluiten bij Raymond. Op 5 januari ontmantelden de volgelingen van Raymond de muren van Ma'arrat, om vervolgens op 13 januari de kust zuidelijk af te zakken, de meesten gekleed als pelgrims. Vaak ondervonden ze weinig weerstand van de moslims, sommigen wilden zelfs vrede sluiten en zorgden voor de bevoorrading.
Ondertussen vertrokken (rond februari) de overige kruisvaarders vanuit [[Latakia (stad)|Latakia]] naar Jeruzalem, onder leiding van Godfried van Bouillon en [[Robrecht II van Vlaanderen]] die ook had geweigerd om bij Raymond in dienst te treden. Een korte tijd ging Bohemund van Taranto ook mee met deze stoet, maar om onduidelijke redenen brak hij dit weer af en ging weer terug naar Antiochië. Rond diezelfde tijd brak Tancred met Raymond, vanwege een onduidelijk meningsverschil, om vervolgens zich aan te sluiten bij Godfried.
Volgens geruchten volgde er nog een kruisvaardersleger naar het kamp van Godfried, die onder leiding stond van [[Gaston IV van Bearn]]. Onderweg sloegen de kruisvaarders het beleg voor [[Arqa
Na het
== Beleg van Jeruzalem ==
Op 7 juni bereikte het grootste gedeelte van de kruisvaarders de stad Jeruzalem. De stad werd omsingeld en de kruisvaarders wilden dit op
Godfried, Robrecht en Robert van Normandië, die nu ook bij Raymond vertrokken was, belegerden de stad vanuit het noorden richting de [[Phasaël (toren)|Toren van David]]. Aan de westkant was nu ook Raymond aangekomen, die op 13 juni een directe aanval op de muren
▲De stad werd omsingeld en de kruisvaarders wilden dit op de zelfde manier doen als bij [[Antiochië]], alleen zouden ze er nu zelf het meest onder lijden omdat water en voedsel gering was. De stad was redelijk voorbereid voor het beleg, en de Fatimide gouverneur Iftikhar ad-Daula had vele Christen bewoners al uit de stad verbannen. Van de circa 5000 ridders die deelnamen aan deze kruistocht, bleef alleen nog 1500 over, samen met nog 12,000 krijgsmannen (van de vermoedelijk 30,000 strijdkrachten) die aan deze lange reis hadden deelgenomen.
▲Godfried, Robrecht en Robert van Normandië, die nu ook bij Raymond vertrokken was belegerden de stad vanuit het noorden richting de [[Phasaël (toren)|Toren van David]]. Aan de westkant was nu ook Raymond aangekomen die op 13 juni een directe aanval op de muren lanceerde. Deze aanval mislukte. Zonder water en met uitputtingsverschijnselen was de tijd niet aan de zijde van de kruisvaarders. Uiteindelijk kwam er weer een stroom met nieuwe rekruten op gang door de poort van Jaffa. Vervolgens werd er hout vanuit Samara gehaald om belegeringstorens te bouwen. Voedsel en water was nog steeds schaars. Eind juni kwam er nieuws dat er een Fatimidisch leger vanuit Egypte op weg was naar Jeruzalem.
Het moreel van de troepen verbeterde door een visioen van de priester [[Peter Desiderius]]. Deze had een geest gezien van [[Adhemar van Monteil]], die hem vertelde dat de kruisvaarders drie dagen zouden moeten vasten en daarna in een barrevoetse processie rond de stadsmuren lopen,
▲=== Beervoet processie ===
▲Het moreel van de troepen verbeterde door een visioen van de priester [[Peter Desiderius]]. Deze had een geest gezien van [[Adhemar van Monteil]], die hem vertelde dat de kruisvaarders drie dagen zouden moeten vasten en daarna in een processie rond de stadsmuren lopen, waarna de stad na 9 dagen zou vallen (een herhaling van de processie door Jozua toen die de stad Jericho wilde veroveren). Ook al stierven de manschappen van de honger, de volgende dagen hielden zij allen aan het vasten. Vervolgens gingen ze over tot de processie, waarbij trompetgeluiden en psalmen werden ingezet. De processies werden voorgegaan door [[Peter de Kluizenaar]], [[Arnulf van Chocques]] en [[Raymond van Aguliers]].
Men ging weer over tot bestorming van de stadsmuren en op 15 juli bereikte de belegeringstoren van Godfried de noordoostelijke poort. Vervolgens sprongen de gebroeders Lethold en Engelbert van Doornik als eersten op de stadsmuur, gevolgd door Godfried, diens broer [[Eustaas III van Boulogne|Eustaas]], Tancred en hun mannen. Al gauw volgde Raymond aan de westzijde, waar de druk verminderd was omdat veel moslimsoldaten naar de noordelijke muur waren gegaan ter ondersteuning. De volgende ochtend droeg Iftak af-Daula symbolisch de sleutel van de Toren van David over aan Raymond van Toulouse.
== Nasleep ==
Op 12 augustus leidde Godfried een aanval bij de [[Slag bij Ashkelon]], met de Relikwieën van het Heilige Kruis in de voorste linies. De slag eindigde met een overwinning voor de kruisvaarders. Velen zagen dit als een vervulling van de gehele kruistocht en keerden weer terug naar huis, achterlatend een honderdtal kruisvaarders die het Koninkrijk Jeruzalem stabiliseerden.
{{Appendix|2=▼
* {{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|
▲{{Appendix
----
▲{{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|titel=en|name=Siege of Jerusalem (1099)|date=20141130}}
}}▼
* Hans E.Mayer - ''The Crusades'', Oxford 1965.
* Peter Tholzau - ''Die Kreuzzuge'', München 2005.
* Jonathan Riley-Smith - ''The Crusade and the idea of Crusades'', Philadelphia 1999.
▲}}
{{Commonscat|Siege of Jerusalem 1099}}
[[Categorie:
[[Categorie:Geschiedenis van Jeruzalem|Beleg 1099]]
[[Categorie:
[[Categorie:Veldslag in Israël|Jeruzalem 1099]]
[[Categorie:Belegering|Jeruzalem 1099]]
[[Categorie:1090-1099]]
| |||