Wikipedia

Slachtofferbeschuldiging: verschil tussen versies

Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerking
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
→‎Zie ook: Kopjes Literatuur en Noten gelijke opmaak, of het een of het ander
caption
 
(5 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1:
[[Bestand:SlutWalk NYC October 2011 Shankbone 23.JPG|thumb|ProtestVrouwenprotest tegen slachtofferbeschuldigingslachtoffer-beschuldiging tijdens een ''[[SlutWalk]]'' in [[New York (stad)|New York]] in 2011]]
'''Slachtofferbeschuldiging''' of '''schuldvraagomkering''' (Engels: ''blaming-the-victim'' of ''victim blaming'') is een vorm van [[morele ontkoppeling]] waarbij een [[dader]] of omstandersomstander de schuld voor een vergrijp bij het [[slachtoffer]] legt. Door te stellen dat het slachtoffer het aan zichzelf te wijten heeft, kan een dader juist zichzelf als slachtoffer vanvoordoen deen omstandighedenzo afschilderenzijn tegenoverof zichzelfhaar engedrag anderenproberen en daarmee een informelete [[Legitimiteit (politiek)#Aanspraken|legitimatierechtvaardigen]],<ref>{{aut|Alan proberenJ. teLambert|Lambert, verkrijgenA.J.}}; Daarmee{{aut|Katherine isRaichle|Raichle, K.}} (2000): 'The Role of Political Ideology in Mediating Judgments of Blame in Rape Victims and their Assailants: A Test of the Just World, Personal Responsibility, and Legitimization Hypotheses' in ''Personality and Social Psychology Bulletin'', Volume 26, Issue 7, p. deze853-863</ref> verontschuldigingwat voor het echte slachtoffer extra belastend is. Dit kan zo ver voeren dat het slachtoffer hierin gaat geloven, met [[zelfverachting]] tot gevolg., Ook zorgt het verschijnsel ervoor dat het slachtofferen uit schaamtegevoelensschaamte minder snel de openbaarheid zoekt. De term is afkomstig van [[William Ryan (psycholoog)|William Ryan]] uit zijn gelijknamige boek ''Blaming the victim'' uit 1970.
 
Het neerleggen van de schuld bij het slachtoffer is onder meer te zien bij [[aanranding]] en [[verkrachting]]. Gedrag of kledingswijzekledingwijze van het slachtoffer wordtworden dan wel aangevoerd als aanstootgevend en een teken dat het slachtoffer er zelf om vroeg. Zo zijn er ook [[Pedofilie|pedoseksuelen]] die beweren dat de kinderlijke [[seksualiteit]] een uitlokking was.
 
Alledaagser is de verdediging van een [[Pesten (gedrag)|pester]] die zegt dat de gepeste persoon het zelf uitlokte. Veel voorkomend is ook de verdediging van [[vreemdgaan]] met het argument dat de huwelijkspartner te weinig aandacht zou geven.
 
Een mogelijke verklaring voor slachtofferbeschuldiging is dat mensen zichzelf graag willen voorhouden dat wat iemand anders is overkomen henzelf niet zal overkomen. De gedachte dat het slachtoffer het er wel zelf naar gemaakt zal hebben, is immers makkelijker te verdragen dan de gedachte dat het iedereen zou kunnen overkomen. Ook kan de zaak makkelijker worden afgedaan door te stellen dat het de eigen schuld is van het slachtoffer,. deDe dader hoeft dan immers niet gestraft te worden.
 
== Rechtvaardige wereld ==
Regel 14:
 
== Alternatieve geneeswijzen ==
Victim blaming in alternatieve geneeswijzen manifesteert zich door het idee te benadrukken dat individuen persoonlijk verantwoordelijk zijn voor hun gezondheid en ziekten. In deze benadering wordt vaak gesuggereerd dat ziekten direct voortkomen uit persoonlijke acties, gedachten, emoties of onopgeloste conflicten, wat de patiëntpatiënten onterecht de schuld geeft van hun aandoening. Bovendien wordt er beweerd dat genezing kan worden bereikt door innerlijke veranderingen, zoals het aanpassen van gedachtenpatronen of emoties. Hoewel zelfreflectie en positieve veranderingen voordelen kunnen bieden, wordt het problematisch als dit de primaire aanpak is voor ernstige of chronische ziekten.
 
Daarnaast ontmoedigen sommige alternatieve geneeswijzen het gebruik van conventionele medische behandelingen, watwaardoor patiënten kankunnen doengaan geloven dat hunzij falen om teniet genezen het gevolgomdat isze vanzich niet volledig toewijdenwijden aan alternatieve methoden. Deze nadruk op persoonlijke verantwoordelijkheid kan ook leiden tot sociale en psychologische druk, waarbij patiënten zich gedwongen voelen om te bewijzen dat ze hun best doen om te genezen. Dit kan resulteren in schuldgevoelens en zelfverwijt als de gezondheid niet verbetert.
 
Deze praktijken van victim blaming in alternatieve geneeswijzen zijn schadelijk omdat ze de complexe realiteit van ziekten, waaronder genetische, omgevings- en levensstijlfactoren, negeren en patiënten onterecht de schuld geven van hun ziekten. Dit kan leiden tot verhoogde angst, stress en een gevoel van falen bij patiënten, wat hun algemene welzijn kan schaden.<ref>{{Citeer tijdschrift |achternaam=McClean |voornaam=Stuart |titel=‘The illness is part of the person’: discourses of blame, individual responsibility and individuation at a centre for spiritual healing in the North of England |url=https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1467-9566.2005.00459.x |jaargang=27 |tijdschrift=Sociology of Health & Illness |datum=2005-07 |taal=en |nummer=5 |doi=10.1111/j.1467-9566.2005.00459.x |issn=0141-9889 |pagina's=628–648}}</ref>
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/wiki/Slachtofferbeschuldiging"