Slachtofferbeschuldiging: verschil tussen versies

[[Bestand:SlutWalk NYC October 2011 Shankbone 23.JPG|thumb|ProtestVrouwenprotest tegen ''victim blaming''slachtoffer-beschuldiging tijdens een ''[[SlutWalk]]'' in [[New York (stad)|New York]] in 2011]]

'''Blaming-the-victimSlachtofferbeschuldiging''' of '''victim blamingschuldvraagomkering''' (het [[slachtoffer]] de schuld geven) - NederlandsEngels: '''slachtofferbeschuldiging'blaming-the-victim'' of ''victim blaming'schuldvraagomkering''' -) is een vorm van [[morele ontkoppeling]] waarbij een [[dader]] of omstandersomstander de schuld voor een vergrijp bij het [[slachtoffer]] leggenlegt. Door te stellen dat het slachtoffer het aan zichzelf te wijten heeft, kan een dader juist zichzelf als slachtoffer vanvoordoen deen omstandighedenzo afschilderenzijn tegenoverof zichzelfhaar engedrag anderenproberen te [[Legitimiteit (politiek)#Aanspraken|rechtvaardigen]],<ref>{{aut|Alan J. DaarmeeLambert|Lambert, isA.J.}}; deze{{aut|Katherine verontschuldigingRaichle|Raichle, K.}} (2000): 'The Role of Political Ideology in Mediating Judgments of Blame in Rape Victims and their Assailants: A Test of the Just World, Personal Responsibility, and Legitimization Hypotheses' in ''Personality and Social Psychology Bulletin'', Volume 26, Issue 7, p. 853-863</ref> wat voor het echte slachtoffer extra belastend is. Dit kan zo ver voeren dat het slachtoffer hierin gaat geloven, met [[zelfverachting]] tot gevolg., Ooken zorgtuit het verschijnsel ervoor dat het slachtofferschaamte minder snel de openbaarheid zoekt, uit schaamtegevoelens. De term is afkomstig van [[William Ryan (psycholoog)|William Ryan]] uit zijn gelijknamige boek ''Blaming the victim'' (uit 1970).

Het neerleggen van de schuld bij het slachtoffer is onder meer te zien bij [[aanranding]] en [[verkrachting]]. Gedrag of kledingswijzekledingwijze van het slachtoffer wordtworden dan wel aangevoerd als aanstootgevend en een teken dat het slachtoffer 'er zelf om vroeg'. Zo zijn er ook [[Pedofilie|pedoseksuelen]] die beweren dat de kinderlijke [[seksualiteit]] een uitlokking was.

Alledaagser is de verdediging van een [[Pesten (gedrag)|pester]] die zegt dat de gepeste persoon het zelf 'uitlokte'. Veel voorkomend is ook de verdediging van [[vreemdgaan]] met het argument dat de huwelijkspartner te weinig aandacht zou geven.

Een mogelijke verklaring voor blaming-the-victimslachtofferbeschuldiging is dat mensen zichzelf graag willen voorhouden dat wat iemand anders is overkomen henzelf ''niet'' zal overkomen. De gedachte dat het slachtoffer het er wel zelf naar gemaakt zal hebben, is immers makkelijker te verdragen dan de gedachte dat het iedereen zou kunnen overkomen. Ook het willen geloven in een rechtvaardige wereld kan een rol spelen bij het neerleggen van de schuld bij het slachtoffer.<ref>{{Citeer web|url=https://www.rtlnieuws.nl/magazine/moet-je-daar-maar-niet-in-je-eentje-lopen|titel='Moet je daar maar niet in je eentje lopen'|bezochtdatum=2017-09-19|werk=RTL Nieuws}}</ref> Ook kan de zaak makkelijker worden afgedaan door te stellen dat het de eigen schuld is van het slachtoffer,. deDe dader hoeft dan immers niet gestraft te worden.

== Zie ook ==

* [[InversietheorieSeksueel consent]]

* [[Projectie (psychologie)]]