(23 tussenliggende versies door 19 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1:
[[Afbeelding:Richard_August_Carl_Emil_Erlenmeyer-1.jpeg|thumb|Foto van Emil Erlenmeyer]]'''Richard August Carl Emil Erlenmeyer''' ([[Taunusstein]]-Wehen, [[28 juni]] [[1825]] –– [[Aschaffenburg (stad)|Aschaffenburg]], [[22 januari]] [[1909]]) was een [[Duitsland|Duitse]] [[chemicus]], doorgaans bekend als '''Emil Erlenmeyer'''.
Erlenmeyer studeerde in [[Gießen]] onder [[Justus von Liebig]] en in [[Heidelberg (Duitsland)|Heidelberg]] onder [[Friedrich Kekulé]]. ErlenmeyerHij was professor in de chemie aan de universiteit van [[München]] van [[1868]] tot [[1883]]. Zijn experimentele werk bevatte onder andere de ontdekking en synthese van diverse organische verbindingen, waaronder [[isoboterzuur]] ([[1865]]); in [[1861]] vond hij de [[Erlenmeyer|kegelvormige fles]] uit die zijn naam draagt. ErlenmeyerHij stelddestelde tevens de moderne [[naftaleen]]formule voor van twee [[benzeen]]ringen die twee koolstofatomen delen.
In [[1880]] formuleerde hij de ''Erlenmeyerregel'': alle [[alcoholAlcohol (scheikundestofklasse)|alcoholen]] waarin de [[hydroxylgroep]] gebonden is aan een dubbel[[koolstof]]-gebonden [[koolstof]]atoom-[[Dubbele binding (scheikunde)|dubbele binding]] worden spontaan omgezet in [[aldehyde]]n of [[keton]]en. Dit is het principe van [[keto-enoltautomerie]].
Erlenmeyer verliet zijn universiteit in 1883 vanwegeom gezondheidsredenen, maar bleef verbonden aan de universiteit als adviseur. Hij overleed in 1909 in [[Aschaffenburg (stad)|Aschaffenburg]].
