Lihat sumber bagi Orhan I

{{short description|Sultan ke-2 Empayar Uthmaniyyah dari 1323/4 hingga 1362}}
{{Infobox royalty
| name         = Orhan
| title        = [[Bey]]<br>[[Ghazi (pahlawan)|Gazi]]
| titletext    = 
| more         = 
| image        = Orhan I.jpg
| type         = 
| caption      = Potret Orhan Gazi abad ke-16 
| succession   = [[Senarai sultan Empayar Uthmaniyyah|Sultan Empayar Uthmaniyyah]] ([[Padishah]])
| moretext     = 
| reign        = 1323/4–1362
| coronation   = 
| cor-type     = 
| predecessor  = [[Uthman I]]
| regent       = 
| reg-type     = 
| successor    = [[Murad I]]
| spouse       = [[Asporça Hatun]]<br>[[Nilüfer Hatun]]<br>[[Theodora Kantakouzene, isteri Orhan|Theodora Hatun]]<br>[[#Consorts|Others]]
| spouse-type  = Suri damping
| issue        = [[Süleyman Pasha (putera Orhan)|Süleyman Pasha]]<br/>[[Murad I]]<br/>[[Şehzade Halil|Halil Bey]]
| issue-link   = #Putera
| issue-pipe   = Antara lain
| house        = [[Dinasti Uthmaniyyah|Uthmaniyyah]]
| house-type   = Dinasti 
| father       = [[Uthman I]]
| mother       = [[Malhun Hatun]] (kemungkinan)<ref>{{TDV İslâm Ansiklopedisi|title=Mal Hatun|author=Feridun Emecen|url=https://islamansiklopedisi.org.tr/mal-hatun}}</ref>
| birth_date   = Tidak diketahui
| death_date   = Mac 1362
| death_place  = [[Bursa]], [[Empayar Uthmaniyyah|Beylik Uthmaniyyah]]
| burial_date  = 
| burial_place = [[Osmangazi]], Bursa, Turki
| signature_type = [[Tughra]]
| signature    = Tughra of Orhan.svg
| religion     = [[Islam]]
}}
{{Contains special characters|Turki Uthmaniyyah}}
'''Orhan I''' ([[bahasa Turki Uthmaniyyah|Uthmaniyyah]]: اورخان غازی, [[bahasa Turki|Turki]]: ''Orhan Gazi'' atau ''Orhan Bey'')  (1281 di [[Sogut]] – Mac 1362 di [[Bursa]]) merupakan putera [[Bey]] [[Uthman I]]. Orhan I telah menakluki [[Nikaia]] pada tahun [[1331]] dan [[Nicomedia]] tahun [[1337]] dan mendirikan ibu kota di [[Bursa]]. Ketika saat pemerintahannya, Sultan Orhan I telah merombak struktur pemerintahan, memodenkan pasukan ketenteraan negaranya, dan memperkenalkan mata wang baharu bagi negaranya.

Pada peringkat awal pemerintahannya, Orhan menumpukan tenaganya untuk menakluki sebahagian besar barat laut [[Anatolia]]. Majoriti kawasan ini berada di bawah pemerintahan [[Empayar Byzantine|Byzantine]] dan baginda memenangi pertempuran pertamanya di [[Pertempuran Pelekanon|Pelekanon]] menentang [[senarai maharaja Byzantine|Maharaja Byzantine]] [[Andronikos III Palaiologos]]. Orhan juga menduduki tanah [[Karasid]] [[Balıkesir]] dan [[Ahis]] [[Ankara]].

Baginda telah menikahi [[Theodora]], puteri kepada Putera [[Byzantine]] [[John VI Cantacuzenus]]. Pada tahun [[1346]], Orhan secara terbuka telah mendukung John VI dalam usahanya menggulingkan Maharaja [[John V Palaeologus]]. Ketika John VI menjadi raja ([[1347]]-[[1354]]), beliau telah mengizinkan Orhan untuk menyerang semenanjung [[Gallipoli]] yang kemudiannya mandat pemerintahan telah diberikan kepada Kesultanan Uthmaniyah sebagai suatu simbol untuk membentuk benteng pertahanan pertama di Eropah.

Satu siri perang saudara mengelilingi kenaikan maharaja Byzantine yang berusia sembilan tahun [[John V Palaiologos]] banyak memanfaatkan Orhan. Dalam [[perang saudara Byzantine 1341–1347]], pemangku raja [[John VI Kantakouzenos]] mengahwinkan anak perempuannya [[Theodora Kantakouzene (isteri Orhan)|Theodora]] dengan Orhan dan mengupah pahlawan Uthmaniyyah melawan pasukan saingan [[Anna dari Savoy|maharani balu]], membenarkan mereka menjarah [[Thrace Byzantine|Thrace]]. Dalam [[perang saudara Byzantine 1352–1357]], Kantakouzenos menggunakan tentera Uthmaniyyah menentang [[John V Palaiologos|John V]], memberikan mereka penggunaan kubu Eropah di [[Çimpe]] sekitar 1352.<ref name="Nicolle">Nicolle, David and Hook, Adam. '' Ottoman Fortifications 1300–1710''. Osprey Publishing, 2010. [https://books.google.com/books?id=C9UVaLyo4UEC&pg=PA8 page 8] Retrieved 3 Sep 2011.</ref><ref>Goffman, Daniel. '' The Ottoman Empire and Early Modern Europe.'' Cambridge University Press, 2002. [https://books.google.com/books?id=3uJzjatjTL4C&pg=PA42 page 42] Retrieved 3 September 2011.</ref> Gempa bumi besar telah memusnahkan [[Gallipoli]] (moden [[Gelibolu]]) dua tahun kemudian, selepas itu putera Orhan, [[Süleyman Pasha (anak Orhan)|Süleyman Pasha]], [[kejatuhan Gallipoli|menduduki bandar itu]] atas keizinan John VI, memberikan Uthmaniyyah jambatan yang kukuh ke tanah besar Eropah dan kemudiannya mandat pemerintahan telah diberikan kepada Kesultanan Uthmaniyah sebagai suatu simbol untuk membentuk benteng pertahanan pertama di Eropah. 

Menurut cendekiawan Muslim [[Ibn Battuta]], Orhan adalah "yang terhebat di antara raja [[Turkoman (etnonim)|Turkoman]] dan terkaya dari segi harta, tanah, dan angkatan tentera".<ref>{{cite book|author=Henry Glassie|year=1991|title=Turkish Traditional Art Today|page=370}}</ref>

==Peralihan kuasa==
Uthman Gazi mangkat sama ada pada 1323 atau 1324,<ref>{{Cite book |last=Kafadar |first=Cemal |title=Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State |date=1995 |page=16 }}</ref> dan Orhan menggantikannya. Menurut tradisi Uthmaniyyah, apabila Orhan menggantikan ayahandanya, baginda menawarkan kepada kakandanya, [[Alaeddin Pasha|Alaeddin]], supaya mereka berkongsi empayar yang baru muncul. Alaeddin menolak dengan alasan bahawa ayahanda mereka telah menetapkan Orhan sebagai pengganti tunggal, dan empayar itu tidak boleh dibahagikan. Alaeddin hanya menerima sebagai bahagiannya sebarang hasil dari sebuah kampung berhampiran [[Bursa, Turki|Bursa]].

==Kerajaan==
Menurut beberapa sumber sahih, pada zaman Alaeddin, dan dengan nasihatnya, Uthmaniyyah berhenti bertindak seperti orang bawahan kepada pemerintah [[Kesultanan Rom|Saljuk]]: mereka tidak lagi menempa wang dengan imej mereka atau menyebut nama mereka dalam khutbah dan doa. Perubahan ini dikaitkan kepada Uthman sendiri, tetapi sebahagian besar penulis oriental bersetuju dalam mengaitkan Alaeddin dengan pengenalan undang-undang yang menghormati adat pelbagai rakyat empayar tersebut, dan penciptaan dan pembiayaan tentera tetap. Atas nasihat beliau dan seorang negarawan Turki kontemporari, kor terkenal [[Janissari]] telah dibentuk, sebuah institusi yang secara tersilap diperbaiki oleh penulis Eropah di kemudian hari, dan menganggapnya penciptaan [[Murad I]].<ref name="KisslingSpuler1997">{{cite book |author1=H. J. Kissling |url=https://books.google.com/books?id=-AznJs58wtkC&pg=PA6 |title=The Last Great Muslim Empires |author2=Bertold Spuler |author3=N. Barbour |author4=J. S. Trimingham |author5=H. Braun |author6=H. Hartel |date=1 August 1997 |publisher=BRILL |isbn=978-90-04-02104-4 |page=6}}</ref>

===Janissari===
{{Main|Janissari}}
Alaeddin, dengan perundangan ketenteraannya, mungkin benar-benar dikatakan telah mengatur kemenangan untuk dinasti Uthmaniyyah. Beliau menyusun sebuah tentera tetap yang bergaji tetap dan berdisiplin infantri dan kuda untuk Beylik Uthmaniyyah, satu abad penuh sebelum [[Charles VII dari Perancis]] menubuhkan lima belas kompeni tetap tenteranya, yang secara amnya dianggap sebagai angkatan tentera darat tetap moden pertama.<ref>Edward S. Creasy, History of the Ottoman Turks. (Beirut: Khayats, 1961), 13</ref>

Pendahulu Orhan, [[Ertuğrul]] dan [[Uthman I]], telah berperang di ketua vasal bersenjata dan sukarelawan. Tentera ini menunggang kuda mengikuti panji putera mereka apabila dipanggil untuk setiap ekspedisi, dan dibubarkan sebaik sahaja kempen tamat. Alaeddin bertekad untuk memastikan kejayaan masa depan dengan membentuk kor infantri bergaji, yang akan disimpan dalam kesediaan berterusan untuk perkhidmatan. Pasukan ini dipanggil [[Yaya (tentera)|Yaya]], atau piyade.<ref>{{Cite book |last1=DeVries |first1=Kelly |url=https://books.google.com/books?id=jdcrsCOB-VcC |title=Medieval Weapons: An Illustrated History of Their Impact |last2=Smith |first2=Robert D. |date=2007-04-20 |publisher=Bloomsbury Academic |isbn=978-1-85109-526-1 |pages=206 |language=en}}</ref> Mereka dibahagikan kepada puluhan, ratusan, dan ribuan sepasukan dengan komander mereka. Gaji mereka tinggi,<ref name="KisslingSpuler1997" /> dan kebanggan mereka tidak lama kemudian menyebabkan sedikit kebimbangan ke atas kedaulatan Uthmaniyyah. Orhan ingin memberikan semak imbang kepada mereka, dan baginda berunding dengan abangnya Alaeddin dan [[Çandarlı Kara Halil Hayreddin Pasha|Kara Khalil Çandarlı]] (dari Kerabat Candar) untuk tujuan ini, yang mempunyai hubungan dengan keluarga diraja melalui perkahwinan. Çandarlı membentangkan projek kepada tuannya dan wazir yang lain. Daripada ini timbul kor terkenal Janissari, yang dianggap sebagai bencana buat Balkan dan Eropah Tengah untuk masa yang lama, sehingga ia dimansuhkan oleh Sultan [[Mahmud II]] pada tahun 1826.<ref>{{Cite journal |last=Quataert |first=Donald |date=1997 |title=Clothing Laws, State, and Society in the Ottoman Empire, 1720-1829 |url=https://www.jstor.org/stable/164587 |journal=International Journal of Middle East Studies |volume=29 |issue=3 |pages=403–425 |doi=10.1017/S0020743800064837 |jstor=164587 |issn=0020-7438 |access-date=29 February 2024}}</ref>

Çandarlı mencadangkan kepada Orhan untuk mewujudkan kor [[Janissari]], sebuah tentera yang sepenuhnya terdiri daripada anak-anak tempat yang ditakluki. Çandarlı berhujah bahawa:

{{bquote|Orang yang ditaklukkan adalah tanggungjawab penakluk, yang merupakan penguasa yang sah bagi mereka, tanah mereka, harta benda mereka, isteri mereka, dan anak-anak mereka. Kami mempunyai hak untuk melakukan, sama seperti apa yang kami lakukan dengan kami sendiri; dan layanan yang saya cadangkan bukan sahaja halal, tetapi baik hati. Dengan menguatkuasakan pendaftaran mereka dalam barisan tentera, kami merujuk kedua-dua kepentingan jangka masa pendek dan panjang mereka, kerana mereka akan dididik dan diberikan keadaan hidup yang lebih baik.}}

Beliau juga mendakwa bahawa menggabungkan anak-anak yang ditakluki akan mendorong orang lain untuk mendaftar: rakan dan saudara mereka, yang akan datang sebagai sukarelawan untuk menyertai barisan tentera Uthmaniyyah. Bertindak atas nasihat ini, Orhan memilih seribu anak lelaki terbaik daripada keluarga Kristian yang ditakluki. Para rekrut telah dilatih mengikut kebolehan masing-masing, dan diambil bekerja dalam jawatan dari askar profesional hingga [[Wazir Besar]]. Amalan ini berterusan selama berabad-abad, sehingga pemerintahan Sultan [[Mehmed IV]].

==Politik==
===Peluasan awal===
[[File:Orhan I area map.png|thumb|300px|Beylik Uthmaniyyah sekitar 1355, semasa pemerintahan Orhan.]]
Orhan menyerang wilayah [[Empayar Byzantine|Byzantine]] di barat laut Anatolia. Pertama, pada tahun 1321, Orhan menawan [[Mudanya]], pelabuhan yang menghubungkan bandar [[Bursa]] ke pantai [[Laut Marmara]]. Baginda kemudian menghantar jajaran askar di bawah [[Konur Alp]] ke arah pantai barat Laut Hitam; satu lagi jajaran askar di bawah [[Akça Koca]] untuk menangkap [[Sanjak dari Kocaeli|Kocaeli]], dan akhirnya satu jajaran askar di bawah [[Abdurrahman Gazi|Abdurrahman Ghazi]] untuk menawan pantai tenggara Laut Marmara. Kemudian, baginda [[Pengepungan Bursa|menawan Bursa]] dengan memujuk komander Byzantinenya untuk berpaling tadah. Komander itu, sebagai [[Evrenos Bey]], menjadi komander pasukan berkuda ringan, dan beliau bersama anak-anak serta cucu-cucunya mengetuai tentera Uthmaniyyah di Balkan. Setelah Bursa ditawan, Orhan menghantar pasukan berkuda ke arah Bosphorus, menawan bandar-bandar Byzantine di pantai Marmara. Malah terdapat penampakan pasukan berkuda ringan Uthmaniyyah di sepanjang pantai Bosphorus, dan tentera Uthmaniyyah [[Pengepungan Nicaea (1331)|mengepung Nicaea]] (kedua selepas [[Kostantiniyah]] dalam Empayar Byzantine).

Pada tahun 1329, Maharaja Byzantine [[Andronikos III Palaiologos|Andronikos III]] mengetuai tentera upahan untuk membebaskan Nicaea dan mendapatkan semula Kocaeli. Dalam [[pertempuran Pelekanon]] berikutnya (berhampiran Nicomedia, Bithynia;
kini Maltepe, Turki), pada 10 atau 15 Jun, tentera berdisiplin Orhan mengalahkan Byzantine. Selepas itu Andronikos meninggalkan cadangan untuk mendapatkan semula Kocaeli dan tidak pernah lagi melakukan pertempuran lapangan melawan tentera Uthmaniyyah.

[[İznik|Nicaea]] menyerah kalah kepada Orhan selepas [[Pengepungan Nicaea (1331)|tiga tahun pengepungan]] yang berakhir pada 1331. Orhan [[Pengepungan Nicomedia|menawan Nicomedia pada 1337]]. Orhan memberikan pemerintahan Nicomedia kepada putera sulungnya, Suleyman Pasha, yang telah mengarahkan operasi pengepungan tersebut.

Pada tahun 1338, Orhan menawan Scutari; kini sebahagian besar barat laut Anatolia berada di tangan Uthmaniyyah. Orang Byzantine masih mengawal jalur pantai dari [[Şile]] di Laut Hitam ke Scutari dan kota Amastris (kini [[Amasra]]) di Paphlagonia, tetapi kawasan-kawasan ini begitu berselerak dan terpencil sehingga tidak menjadi ancaman kepada Uthmaniyyah.

Pada tahun 1345, terdapat perubahan strategi. Daripada bertujuan untuk mendapatkan tanah daripada orang bukan Islam, Orhan mengambil alih tampuk kerajaan utama Turki, Karesi (sekarang [[Balıkesir]] dan sekitarnya). Menurut falsafah perang Islam, kawasan di bawah pemerintahan Islam adalah "daerah keamanan" dan kawasan lain "daerah perang". Menjalankan perang di ''daerah perang'' dianggap satu perbuatan yang baik. Kerajaan Karesi pula ialah sebuah negeri yang ditadbir oleh seorang [[emir]] Turki dan penduduk utamanya adalah orang Turki. Jadi, ia adalah sebuah 'daerah yang aman'. Uthmaniyyah perlu mempunyai justifikasi khusus untuk menakluki sesama kerajaan Turki yang beragama Islam.

Dalam kes Karesi, pemerintah telah meninggal dunia dan telah meninggalkan dua anak lelaki yang menuntut jawatan emir yang sama-sama sah. Maka berlakulah pergaduhan antara penyokong bersenjata dua putera yang menuntut itu. Alasan Orhan untuk pencerobohan ialah baginda bertindak sebagai pembawa keamanan. Pada penghujung pencerobohan oleh tentera Uthmaniyyah, dua beradik itu telah disingkir ke istana ibu kota mereka Pergamum (sekarang [[Bergama]]). Seorang terbunuh dan seorang lagi ditangkap. Wilayah sekitar Pergamum dan Palaeocastro ([[Balıkesir]]) telah diilhakkan kepada wilayah takluk Orhan. Penaklukan ini amat penting kerana ia membawa wilayah Orhan ke [[Çanakkale]], sebelah Anatolia [[Dardanelles|Selat Dardanelles]].

Dengan penaklukan Karesi, hampir seluruh barat laut Anatolia termasuk dalam Beylik Uthmaniyyah, dan empat bandar Bursa, Nicomedia, Nicea, dan Pergamum telah menjadi kubu kuat kekuasaannya. Pada peringkat penaklukannya ini, Kerajaan Uthmaniyyah Orhan mempunyai empat wilayah:<ref>Shaw, Stanford J. (1976) ''History of the Empire and Modern Turkey. Vol. 1: Empire of Ghazis''. Cambridge University Press. pp. 15–16</ref>
# Kawasan tanah kurnia asal Söğüt dan Eskişehir;
#''Hüdavendigar'' (Domain Sultan) kawasan Bursa dan İznik;
#''Koca Eli'' kawasan semenanjung sekitar İzmit;
# bekas kerajaan Karesi di sekitar Balıkesir dan Bergama.

===Tempoh penyatuan===
[[File:Orhan Coin.jpg|thumb|alt=Silver coin from Orhan's period-Iznik/Bursa Turkish-Islamic Art Museum|Syiling perak Orhan]]
Tempoh damai telah berlaku selama dua puluh tahun selepas pemerolehan Karesi. Pada masa ini, pemerintah Uthmaniyyah itu secara aktif menyempurnakan institusi awam dan ketenteraan yang telah diperkenalkan oleh saudaranya, dalam memastikan ketenteraman dalaman, dalam mengasaskan dan mewakafkan masjid dan sekolah, dan dalam pembinaan bangunan awam yang luas, yang kebanyakannya masih berdiri. Orhan tidak meneruskan mana-mana penaklukan lain di Anatolia kecuali mengambil alih [[Ankara]] daripada persatuan persaudaraan agama-komersial Ahis.

Penyebaran penduduk Turki ke atas Anatolia, sebelum zaman Osman, sebahagian besarnya adalah dorongan daripada penaklukan Mongol di Asia Tengah, Iran dan kemudian Anatolia Timur. Orang-orang Turki telah mengasaskan beberapa kerajaan selepas kematian [[Kesultanan Rom]] Anatolia, selepas kekalahannya oleh [[Ilkhanat]] Mongol. Walaupun mereka semua baka Turki, mereka semua adalah saingan untuk status yang dominan di Anatolia.

Selepas kekalahan Byzantine dalam [[Pertempuran Pelekanon]], Orhan membina hubungan mesra dengan [[Andronicus III Palaeologus]], dan mengekalkan hubungan dengan beberapa penggantinya. Oleh itu, kuasa Uthmaniyyah mengalami tempoh rehat umum selama dua puluh tahun.

Walau bagaimanapun, ketika [[perang saudara Byzantine 1341–1347]] menghilangkan sumber kekuatan terakhir Empayar Byzantine, tentera bantuan Emir kerajaan Turki sering dipanggil dan digunakan di Eropah. Pada tahun 1346, Maharaja [[John VI Cantacuzene]] mengiktiraf Orhan sebagai pemerintah Turki yang paling berkuasa. John VI bercita-cita untuk menyatukan pasukan Uthmaniyyah secara kekal untuk kepentingannya, dan berharap untuk mencapainya dengan memberikan anak perempuan keduanya, [[Theodora Kantakouzene, isteri Orhan|Theodora]], untuk dikahwinkan dengan pemerintah mereka, walaupun terdapat perbezaan fahaman pendapat dan perbezaan umur. Walau bagaimanapun, dalam Byzantine dan dalam sejarah Eropah Barat, perkahwinan dinasti adalah perkara biasa dan terdapat banyak contoh yang lebih pelik.<ref>J.J.Norwich (1996) ''Byzantium: the Decline and Fall'', Penguin, London Chp.18</ref>

Kemegahan perkahwinan antara Orhan dan Theodora di Selymbria ([[Silivri]]) digambarkan dengan terperinci oleh penulis Byzantine. Pada tahun berikutnya, Orhan dan Theodora melawat bapa mertuanya di [[Üsküdar]], (kemudian Chrysopolis) pinggir bandar Kustantiniyah di sebelah Asia Bosporus tempat terdapatnya paparan kemegahan perayaan. Walau bagaimanapun, hubungan rapat ini memburuk apabila Byzantine mengalami perompakan oleh kumpulan pendatang [[Turkoman (etnonim)|Turkoman]] yang telah menyeberangi Laut Marmara dan Dardanelles serta menjarah beberapa bandar di Thrace. Selepas beberapa siri serbuan sedemikian, Byzantine terpaksa menggunakan kuasa yang lebih tinggi untuk menangani mereka.

[[Ibn Battuta]] memberikan kisah berikut tentang Orhan semasa pemerintahannya:{{Cquote
| quote = Yang terhebat di antara raja-raja Turkoman dan terkaya dalam harta, tanah dan angkatan tentera. Dari kubu-kubu itu dia memiliki hampir seratus buah, dan untuk sebahagian besar masa baginda sentiasa terlibat memeriksa mereka, tinggal di setiap kubu selama beberapa hari untuk menyusunnya dengan baik dan memeriksa keadaannya. Dikatakan bahawa baginda tidak pernah tinggal selama sebulan di satu-satu bandar. Baginda juga berperang dengan orang-orang kafir secara berterusan dan mengepung mereka.<ref>
{{ cite book 
| title = [[A Social History of Ottoman Istanbul]]
| author1 = Ebru Boyar
| author2 =Kate Fleet
| date = 15 April 2010
| publisher = [[Cambridge University Press]]
| page = [https://books.google.com/books?id=hHd2OizxNCcC&pg=PA21 21]
| isbn = 9781139484442
}}</ref>

| author = Ibn Battuta
}}

===Kemerosotan Empayar Byzantine===
Semasa pemerintahan Orhan sebagai emir Uthmaniyyah, Empayar Byzantine merosot&nbsp;– sebahagiannya bukan sahaja disebabkan oleh cita-cita negara maritim Itali dan pencerobohan Turkoman dan bandar Turki lain, tetapi juga disebabkan oleh perang saudara dalam empayar.

Pada tahun-tahun ini, Empayar Byzantine menjadi sangat lemah sehingga ketuanan komersial di laut sekelilingnya menjadi tulang pertengkaran bagi negara kota komersial maritim Itali. [[Republik Genoa]] memiliki [[Galata]], sebuah bandar Genoa yang berasingan merentasi [[Tanduk Emas]] dari Kostantiniyah sendiri. Orang Genoa telah [[Perang Byzantine–Genoese (1348–1349)|bertempur dengan Byzantine lebih awal pada tahun 1348]] apabila Byzantine telah menurunkan tarif kastam mereka untuk menarik perdagangan ke bahagian Tanduk Emas Byzantine. Pada tahun 1352, persaingan untuk perdagangan membawa kepada perang antara Genoa dan [[Republik Venice|Venice]]. Orang Genoa, dalam menentang armada Venice yang menyerang kapal mereka di Tanduk Emas, mengebom dinding laut Kostantiniyah dan menolak Byzantine untuk bersekutu dengan orang Venice. Orang Venice mengumpulkan pasukan tentera laut yang besar, termasuk armada upahan dari [[Peter IV dari Aragon]] dan [[John VI Cantacuzene]] dari Empayar Byzantine. Pertempuran laut antara armada Venice di bawah pimpinan [[Niccolo Pisani]] dan armada Genoa di bawah [[Paganino Doria]] menyebabkan kekalahan Venice dan sekutu Byzantine mereka.<ref>Norwich, J. J. (1996) ''Byzantium: the Decline and Fall''. Penguin, London. Chp.19</ref> Orhan menentang orang Venice, yang armada dan serbuan lanunnya telah mengganggu wilayah ke arah laut Orhan, dan yang telah memenuhi tawaran diplomatiknya dengan penghinaan. Orang Venice adalah sekutu John VI, jadi Orhan menghantar pasukan bantuan menyeberangi selat ke Galata, yang di sana bekerjasama dengan Genoa.

Di tengah-tengah kesusahan dan kekeliruan yang dialami oleh Empayar Byzantine kini, putera sulung Orhan, Suleyman Pasha, menawan Istana [[Tzympe]] (Cinbi) dengan langkah berani yang memberikan orang Turki bertapak kekal di Selat Dardanelles di sebelah Eropah. Beliau juga mula menempatkan orang Turkoman yang berhijrah dan orang Turki yang tinggal di bandar ke bandar strategik dan istana [[Gelibolu]] ([[Gallipoli]]), yang telah musnah akibat gempa bumi yang teruk dan dikosongkan penduduknya. Suleyman menolak pelbagai dorongan kewangan yang ditawarkan oleh John VI untuk mengosongkan istana dan bandar tersebut. Maharaja merayu kepada menantunya Orhan untuk bertemu secara peribadi dan membincangkan perkara itu, tetapi permintaan itu sama ada ditolak atau tidak dapat dilaksanakan kerana usia Orhan yang lanjut dan kegeringan baginda.<ref>Norwich, p.320</ref>

Keadaan ketenteraan ini masih tidak dapat diselesaikan, sebahagiannya kerana meletusnya permusuhan antara John VI dengan maharaja bersama yang juga menantunya, John V Palaeologus. John V telah dipecat daripada jawatan empayarnya dan dibuang ke [[Tenedos Purba|Tenedos]]; putera Cantacuzene [[Matthew Cantacuzene|Matthew]] telah dinobatkan sebagai maharaja bersama. Tetapi tidak lama kemudian John V kembali dari buangan dengan bantuan orang Venice dan melakukan rampasan kuasa, mengambil alih kerajaan Kostantiniyah. Walaupun kedua-dua lelaki itu mencapai persetujuan untuk berkongsi kuasa, John VI meletak jawatan daripada jawatan empayarnya dan menjadi seorang paderi. Setiap satu daripada dua pesaing untuk mendapatkan kuasa ini sentiasa meminta bantuan Orhan terhadap yang lain, dan Orhan menyokong mana-mana pihak yang akan menguntungkan Uthmaniyyah.<ref>Norwich, pp. 321–322</ref>

===Tahun-tahun terakhir===
[[File:Türbe of Orhan Gazi, Bursa.jpg|thumb|300px|[[Türbe]] Orhan Gazi di Bursa]]
[[File:Sultan thomb Bursa Turkey 2013 1.jpg|thumb|300px|Pandangan luar [[türbe]] baginda di [[Bursa]].]]
Orhan ialah Sultan Uthmaniyyah yang paling lama hidup dan salah satu yang paling lama memerintah Sultan Uthmaniyyah. Pada tahun-tahun terakhirnya, baginda telah menyerahkan sebahagian besar kuasa negara di tangan anak lelaki keduanya [[Murad I|Murad]] dan menjalani kehidupan terpencil di Bursa.

Pada tahun 1356, putera kepada Orhan dan [[Theodora Kantakouzene (isteri Orhan)|Theodora]] iaitu [[Halil Bey (anak Orhan)|Halil]], telah diculik di suatu tempat di Teluk Izmit. Seorang kapten bot komersial Genoa, yang melakukan tindakan lanun di samping aktiviti komersial, dapat menangkap putera muda itu dan membawanya ke [[Phocaea]] di Laut Aegean, yang berada di bawah pemerintahan Genoa. Orhan sangat kecewa dengan penculikan ini dan mengadakan perbincangan dengan kakanda iparnya dan kini Maharaja Byzantine tunggal iaitu John V Palaeologos. Mengenai perjanjian itu, John V dengan armada tentera laut Byzantine pergi ke Phocaea, membayar wang tebusan yang dituntut sebanyak 100,000 ''[[hyperpyron|hyperpyra]]'', dan membawa Halil kembali ke wilayah Uthmaniyyah.

Pada tahun 1357, anak lelaki sulung Orhan yang paling berpengalaman dan mungkin waris, Suleyman Pasha, mangkat selepas kecederaan yang dialami akibat terjatuh dari kuda berhampiran Bolayir di pantai laut Marmara. Kuda yang jatuh dari Suleyman telah dikebumikan di sebelahnya dan makam mereka masih boleh dilihat hari ini. Orhan dikatakan sangat terkesan dengan kemangkatan puteranya.

Orhan mangkat tidak lama kemudian, mungkin kerana sebab semula jadi. Walau bagaimanapun, jelas kemangkatan puteranya telah menjejaskan kesihatannya. Orhan mangkat pada tahun 1362, di [[Bursa]], pada usia lapan puluh tahun, selepas memerintah selama tiga puluh enam tahun. Baginda dikebumikan di [[türbe]] (makam) bersama suri dan putera-puterinya, dipanggil ''Gümüşlü Kumbet'' di Bursa. Orhan mewariskan takhta kesultanannya yang berkembang pesat kepada puteranya [[Murad I]].

== Lihat juga ==

* [[Masjid Orhan Gazi]]

==Rujukan==
{{reflist}}
* Incorporates text from "History of Ottoman Turks" (1878)

==Pautan luar ==
{{Commons category|Orhan}}
*[http://freepages.genealogy.rootsweb.com/~byzantium/RoyalData2.txt A listing of descendants of Ertuğrul, alongside other royalty]

{{s-start}}
{{s-hou|[[Dinasti Uthmaniyah|Wangsa Uthman]]|||1362}}
{{s-reg|}}
{{s-bef|before=[[Uthman I|Osman I]]}}
{{s-ttl|title=[[Senarai sultan Empayar Uthmaniyyah|Sultan Uthmaniyah]] ([[Bey]])|years=1323/4 – 1362}}
{{s-aft|after=[[Murad I]]}}
{{s-end}}


{{Sultan Empayar Uthmaniyyah}}

{{Kehidupan|1281|1362}}
[[Kategori:Sultan Turki Uthmaniyah abad ke-14]]

[[Kategori:kematian 1362]]
[[Kategori:Sultan Empayar Uthmaniyyah abad ke-14]]
[[Kategori:Pengebumian di Turki]]
[[Kategori:Orang Uthmaniyyah dalam perang Byzantine–Uthmaniyyah]]
[[Kategori:Putera sultan]]
[[Kategori:Tarikh lahir tidak diketahui]]