Protokol Kyoto

Protokol Kyoto merupakan persetujuan dalam Persidangan Rangka Kerja Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Perubahan Iklim (UNFCCC), yang diterima sejagat tentang perihal pemanasan global. Negara-negara yang bersetuju untuk melaksanakan protokol ini di negara masing-masing berkomitmen untuk mengurangkan pembebasan gas karbon dioksida dan lima gas rumah kaca lain, atau bekerjasama dalam perdagangan kontrak pembebasan gas jika mereka menjaga jumlah atau menambah pembebasan gas-gas tersebut, yang menjadi punca gejala pemanasan global.

Protokol Kyoto
Protokol Kyoto dalam Persidangan Rangka Kerja PBB tentang Perubahan Iklim
Pihak Lampiran B dengan sasaran terikat dalam penggal kedua   Pihak Lampiran B dengan sasaran terikat dalam penggal pertama tetapi bukan yang kedua   Pihak bukan Lampiran B tanpa sasaran terikat   Pihak Lampiran B dengan sasaran terikat dalam penggal pertama tetapi yang menarik diri dari Protokol   Pendanatangan Protokol yang tidak menerima pengesahan   Pemerhati dan ahli negara PBB yang bukan dari pihak Protokol
Berkuat kuasa	16 Februari 2005
Syarat	Ratifikasi oleh sekurang-kurangnya 55 negara konvensyen
Tamat tempoh	Dalam bidang kuasa (tempoh komitmen pertama tamat pada 31 Disember 2012).
Pihak	192 Kesatuan Eropah, Pulau Cook, Niue dan semua anggota negeri PBB kecuali Kanada, Sudan Selatan dan Amerika Syarikat.
Pemegang simpanan	Ketua Setiausaha Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu
Bahasa	Inggeris Cina Arab Perancis Rusia Sepanyol
Protokol Kyoto di Wikisumber
sunting Lihat pendokumenan templat ini

Sambungan Protokol Kyoto (2012-20)
Pindaan Doha dalam Protokol Kyoto
Penerimaan terhadap Pindaan Doha   Negara pengantara   Pihak protokol Kyoto yang tidak mengantara   Pihak yang bukan daripada Protokol Kyoto
Dirangka	8 Disember 2012
Berkuat kuasa	Tidak dikuatkuasakan
Syarat	Perantaraan oleh 144 pihak (3/4 daripada 192 Pihak) diperlukan
Pengantara	64
Pindaan Doha dalam Protokol Kyoto di Wikisumber
sunting Lihat pendokumenan templat ini

Protokol Kyoto bermatlamat mengurangkan pembebasan gas rumah hijau yang mengancam dunia

Refer to caption

Pihak Kyoto dengan penggal pertama (2008–12) sasaran limitasi pelepasan gas rumah hijau, dan perubahan peratus dalam pelepasan karbon dioksida dari pembakaran bahan api antara 1990 dan 2009.

Peta ringkasan negara-negara yang komited terhadap pengurangan gas rumah hijau (GHG) dalam tempoh Protokol Kyoto pertama (2008–12):

  Pihak Lampiran I yang bersetuju untuk mengurangkan pelepasan GHG mereka di bawah tahap tahun asas masing-masing (lihat definisi dalam artikel ini)

  Pihak Lampiran I yang bersetuju untuk menghadkan pelepasan GHG mereka di peringkat tahun asas mereka

  Pihak Bukan Lampiran I yang tidak diwajibkan atau Pihak-pihak Lampiran I yang menghadkan pelepasan yang membolehkan pengeluaran mereka untuk mengembangkan melebihi paras tahun asas mereka atau negara-negara yang belum meratifikasi Protokol Kyoto

Kesatuan Eropah secara keseluruhannya telah mengikut Protokol Kyoto sepakat untuk pengurangan 8%. Walau bagaimanapun, banyak negara-negara anggota (seperti Greece, Sepanyol, Ireldan dan Sweden) tidak melakukan diri mereka kepada apa-apa pengurangan manakala Perancis telah sepakat untuk tidak mengembangkan pelepasan yang (pengurangan 0%)

Jika berjaya dilaksanakan, Protokol Kyoto berupaya menurunkan kenaikan suhu global antara 0.02 °C dan 0.28 °C setahun sehingga tahun 2050. (sumber:Nature, Oktober 2003)

Nama rasmi protokol ini ialah Kyoto Protocol to the United Nations Framework Convention on Climate Change (Protokol Kyoto berkenaan Persidangan Rangka Kerja PBB tentang Perubahan Iklim). Protokol ini telah dibentangkan di Kyoto, Jepun pada Disember 1997, dibuka untuk pendanatanganan pada 16 Mac 1998 dan ditutup pada 15 Mac 1999. Persetujuan ini mula berkuat kuasa pada 16 Februari 2005 setelah pengesahan rasmi dilakukan oleh Rusia pada 18 November 2004.

Penjelasan Protokol

Menurut kenyataan media Program Alam Sekitar PBB:

Protokol Kyoto merupakan persetujuan sah oleh negara-negara perindustrian bahawa mereka akan mengurangkan pembebasan gas rumah kaca mereka secara kolektif sebesar 5.2% berbanding tahun 1990 (tetapi jika dibdaningkan dengan jumlah pengurangan pembebasan gas rumah hijau jika tidak wujud protokol ini, pada tahun 2010, ialah kira-kira 29%). Enam gas rumah kaca itu ialah karbon dioksida, metana, nitrus oksida, sulfur heksafluorida, kloroflurokarbon/CFC, dan perfluorokarbon/PFC. Manakala tahap pengurangan pembebasan gas rumah kaca mengikut zon pula diperkirakan 8% untuk Eropah, 7% untuk Amerika Syarikat, 6% untuk Jepun, 0% untuk Rusia, dan penambahan yang diizinkan sehingga 8% untuk Australia dan 10% untuk Britain.

Protokol Kyoto ialah protokol kepada Persidangan Rangka Kerja PBB tentang Perubahan Iklim (UNFCCC), yang ditubuhkan semasa Sidang Kemuncak Bumi di Rio de Janeiro pada 1992. Hanya pihak yang bersekutu dalam UNFCCC berpeluang mendanatangani atau mengesahkan Protokol Kyoto.

Sebahagian besar ketetapan Protokol Kyoto terlebih dahulu dikuatkuasakan oleh negara-negara maju yang disenaraikan dalam Annex I oleh UNFCCC (kerana negara-negara maju yang paling banyak membebaskan gas-gas rumah kaca).

Status Persetujuan

Pada Februari 2005, iaitu ketika protokol ini mula berkuat kuasa, protokol ini telah disahkan dan diterima pakai oleh 141 buah negara, yang mewakili 61% dari seluruh jumlah pembebasan gas rumah kaca. Sebenarnya, negara-negara berkenaan tidak perlu mendanatangani apa-apa persetujuan untuk mengesahkannya: pendanatanganan hanyalah suatu acara rasmi (ceremonial). Senarai terbaru pihak yang telah menerima pakai protokol ini ada di sini: [1] Diarkibkan 2009-02-21 di Wayback Machine.

Menurut syarat-syarat persetujuan protokol, protokol mula berkuat kuasa "pada hari ke-90 selepas tercapainya persetujuan 50 buah negara peserta UNFCCC, termasuklah pihak yang disenaraikan dalam Annex 1 yang bertanggungjawab membebaskan tidak kurang daripada 55% daripada jumlah gas rumah kaca global pada 1990, yang telah menyatakan persetujuan, pengesahan, penerimaan, atau penyertaan" Persetujuan 50 buah negara telah berjaya dicapai pada 23 Mei 2002 ketika Britain menerima pakai protokol ini. Penyertaan Rusia pada 18 November 2004 memenuhi syarat "55%" tadi sekali gus menetapkan tarikh berkuatkuasanya protokol ini, iaitu pada 16 Februari 2005.

Kadar pembebasan gas karbon dioksida sedunia antara tahun 1800-2000

Status Terkini Protokol

Hingga Februari 2005, 141 buah negara telah mengguna pakai protokol tersebut, termasuk Kanada, China, India, Jepun, New Zealdan, Rusia dan 25 negara anggota Kesatuan Eropah, serta Romania dan Bulgaria.

Ada enam buah negara yang telah mendanatangani protokol ini namun belum mengguna pakai protokol itu. Tiga antaranya ialah negara-negara Annex I:

• Monaco
• Amerika Syarikat -- AS, pengeluar terbesar gas rumah kaca, juga tidak berminat menerima protokol ini.

Negara-negara berikut masih belum menyatakan persetujuan:

• Croatia
• Kazakhstan
• Zambia

Sikap Amerika Syarikat yang tidak bersetuju dengan protokol ini dikatakan akan menjejaskan pelaksanaan dan matlamat protokol ini, dalam jangka masa panjang, dan seterusnya menyebabkan usaha-usaha mengurangkan kehadiran gas rumah kaca dalam atmosfera menemui jalan buntu.