Прејди на содржината

Бездомништво на младите

Од Википедија — слободната енциклопедија
Деца бездомници кои спијат во New York, 1890 година. Фотографирано од obејкоб Риис .

Бездомништвото кај младите е значајно социјално прашање на глобално ниво, како во земјите во развој, така и во многу развиени земји . Во земјите во развој, истражувањето и превенцијата се фокусираат најмногу на „ децата на улица “, додека во развиените земји, главните проблеми во истражувањето и спречувањето на бездомништво кај младите вклучуваат распаѓање на семејните односи и други причини што доведуваат младите да ги напуштат своите домови.[1] Терминот „деца на улица“ исто така се однесува на деца - улични работници кои всушност не се бездомници.[2]

Точната дефиниција за бездомништво кај младите варира по региони. Во Соединетите држави, млад бездомник е оној кој е на возраст под 21 година и не е во состојба безбедно да живее со роднини, и нема друг безбеден аранжман за живеење.[3] Во Австралија, постојат три категории на бездомништво, кои ги вклучуваат оние кои живеат од едно до друго засолниште за итни случаи (во прифатилишта за бездомници или „сурфање на кауч“ во домови на пријатели), како и оние кои живеат во сместување што е под минималните стандарди на заедницата (пансиони и паркови со приколки).[4]

Бездомниците и организациите за бездомници понекогаш се обвинети или осудени за измамничко однесување. Познато е дека криминалците експлоатираат бездомници, почнувајќи од кражба на идентитет до измами за данок и социјална помош.[5][6][7] Овие инциденти честопати доведуваат до негативни конотации за младите бездомници.[8][9]

Австралија

[уреди | уреди извор]

Бездомништвото на младите во Австралија е значаен социјален проблем,[10] кој погодува десетици илјади млади луѓе. Во 2006 година, според проценката на австралиската влада, фокусирајќи се на деца бездомници во училиштата, откриени се околу 20.000 млади бездомници на возраст од 12 до 18 години.[11] Друга проценка открила приближно 44.000 бездомници Австралијци на возраст под 25 години.[12]

Активистите тврдат дека мнозинството млади го напуштаат домот поради распад на семејството, честопати предизвикано од семејно насилство и злоупотреба.[13] Истражувачите од универзитетот Свинберн откриле дека над 600 милиони УСД се трошат секоја година на здравствени и правни услуги за млади бездомници.[14]

Истражувачите ја проучувале преваленцата на психолошки тешкотии и ментални болести кај младите бездомници во Австралија.[15]

Некои експерти тврдат дека услугите за рана интервенција се ефикасен начин за спречување на бездомништвото кај младите.[16] Други истражувачи го испитале потенцијалното решение на Фоаје за млади .[17]

Канада

[уреди | уреди извор]

Во Канада, иако бездомништвото кај младите е признаено како значајно социјално прашање, сепак, не е спроведена стратегија или студија на национално ниво.[18]

Некои истражувачи се фокусираат на ефектите од бездомништво врз младите ЛГБТ канаѓани.[19] Други се фокусираат на различни фактори на физичко и ментално здравје кај младите бездомници во Канада.[20][21]

Соединети Држави

[уреди | уреди извор]

Во САД, младите бездомници се разновидна група.[22] Некои истражувачи тврдат дека околу два милиони млади луѓе во Америка се бездомници.[23]

Здравствени ризици

[уреди | уреди извор]

Бездомништво кај младите често е придружено со однесување со висок ризик како секс без употреба на кондом и дрога. Ова е многу позастапено кај младите бездомници отколку кај младите луѓе кои имаат стабилно место за живеење.[24] И покрај тоа што ризикот од инфекција е многу поголем кај младите бездомници, студиите откриле дека неодамна биле тестирани само 46%, што укажува на тоа дека бездомниците немаат поголема веројатност да се тестираат за сексуално преносливи инфекции (СПИ) отколку нивните врсници.[25] Поради историјата на занемарување и злоупотреба која е вообичаена за младите кои остануваат бездомници, тие честопати имаат длабока недоверба кон возрасните и останатите авторитетни фигури. Возрасните кои сакаат да им помогнат на овие ранливи млади луѓе мора да докажат дека се луѓе од доверба, и дека имаат добри намери доколку сакаат да одржат каква било трајна врска со нив. Делотворните врски се формирани преку нудење бесплатно тестирање за СПИ. Додека фидбекот за интервјуа забележа стапка на задржување помала од 40%,[26] слични студии кои нудат бесплатно тестирање за СПИ, забележаа позитивен фидбек од дури 98%.[27]

Користена литература

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Stephenson, Svetlana (2001). „Street children in Moscow: using and creating social capital“ (PDF). The Sociological Review. 49 (4): 530–547. doi:10.1111/1467-954X.00346. Архивирано од изворникот (PDF) на 2016-10-20. Посетено на 17 October 2017.
  2. ↑ Raffaelli, Marcela (1999). „Homeless and working street youth in Latin America: a developmental review“. Department of Psychology. Faculty Publications, University of Nebraska. Посетено на 17 October 2017. Наводот journal бара |journal= (help)
  3. ↑ „Defining the Problem and the Population - Runaway & Homeless Youth and Relationship Violence Toolkit“. Nrcdv.org. Посетено на 17 May 2018.
  4. ↑ „Архивиран примерок“. Архивирано од изворникот на 2016-09-27. Посетено на 2016-09-25.
  5. ↑ Claire Scott (5 July 2016). „Kinahan gang taking advantage of homeless crisis as part of latest fraud scheme“. Dublin Live. Посетено на 17 October 2017.
  6. ↑ Kristin Rodine (5 May 2017). „Georgia man gets 10 months for perpetrating 'Operation Homeless' fraud in Boise“. Idaho Statesman. Посетено на 17 October 2017.
  7. ↑ Kevin Wendolowski (2014). „Fighting fraudsters who target homeless in scams“. Fraud Magazine (September–October). Посетено на 17 October 2017.
  8. ↑ Nicholas Confessore (24 November 2009). „Homeless Organization Is Called a Fraud“. The New York Times. Посетено на 17 October 2017.
  9. ↑ David Barnett (31 October 2016). „Is Begging Just A Scam, Or A Lifeline For Those Most In Need?“. The Independent. Посетено на 17 October 2017.
  10. ↑ MacKenzie, David, and Chris Chamberlain. "Youth homelessness in Australia 2006." (2008).
  11. ↑ „Youth Homelessness in Australia | Department of Social Services, Australian Government“. www.dss.gov.au.
  12. ↑ Flatau, Paul, Monica Thielking, David MacKenzie, and Adam Steen. "The cost of youth homelessness in Australia study: snapshot report 1." (2015).
  13. ↑ „Family breakdowns blamed for youth homelessness“. Abc.net.au. 12 April 2016.
  14. ↑ „The cost of youth homelessness in Australia - Swinburne news“. Swinburne.edu.au.
  15. ↑ Kamieniecki, Gregory W. "Prevalence of psychological distress and psychiatric disorders among homeless youth in Australia: a comparative review." Australian and New Zealand Journal of Psychiatry 35, no. 3 (2001): 352-358.
  16. ↑ Chamberlain, Chris, and David Mackenzie. Youth Homelessness: Early Intervention & Prevention. Australian Centre for Equity through Education, Corner Bridge and Swanson Streets, Erskineville, New South Wales 2043, Australia, 1998.
  17. ↑ Beer, Andrew, and Fiona Verity. Homelessness amongst young people in rural regions of Australia. Routledge, 2006.
  18. ↑ Evenson, J., and C. Barr. "Youth homelessness in Canada: The road to solutions." Toronto, Canada: Raising the Roof (2009).
  19. ↑ Abramovich, Ilona Alex. "No safe place to go-LGBTQ youth homelessness in Canada: Reviewing the literature." Canadian Journal of Family and Youth/Le Journal Canadien de Famille et de la Jeunesse 4, no. 1 (2012): 29-51.
  20. ↑ Kirst, Maritt, and P. Erikson. "Substance use and mental health problems among street-involved youth: the need for a harm reduction approach." Youth homelessness in Canada: Implications for policy and practice (2013): 185-198.
  21. ↑ Kidd, Sean A.; Gaetz, Stephen; O’Grady, Bill (July 2017). „The 2015 National Canadian Homeless Youth Survey: Mental Health and Addiction Findings“. The Canadian Journal of Psychiatry (англиски). 62 (7): 493–500. doi:10.1177/0706743717702076. ISSN 0706-7437.
  22. ↑ Edidin, Jennifer P., Zoe Ganim, Scott J. Hunter, and Niranjan S. Karnik. "The mental and physical health of homeless youth: a literature review." Child Psychiatry & Human Development 43, no. 3 (2012): 354-375.
  23. ↑ Helfrich, Christine A., Ann M. Aviles, Chaula Badiani, Deborah Walens, and Peggy Sabol. "Life skill interventions with homeless youth, domestic violence victims and adults with mental illness." Occupational Therapy in Health Care 20, no. 3-4 (2006): 189-207.
  24. ↑ „Sexual health disparities between street-involved youth and peers in the general population highlight the need for targeted, early intervention among at-risk youth“. ProQuest 1030959958. Наводот journal бара |journal= (help)
  25. ↑ Rosa Solorio, M.; Milburn, Norweeta G.; Rotheram-Borus, Mary Jane; Higgins, Chandra; Gelberg, Lillian (2006-03-01). „Predictors of Sexually Transmitted Infection Testing Among Sexually Active Homeless Youth“. AIDS and Behavior. 10 (2): 179–184. doi:10.1007/s10461-005-9044-8. ISSN 1573-3254. PMC 2953371. PMID 16479414.
  26. ↑ Spiro, S. E.; Peled, E.; Dekel, R. (April 2003). „Shelters for houseless youth: a follow-up evaluation“. Journal of Adolescence. 26 (2): 201–212. doi:10.1016/S0140-1971(02)00130-6. ISSN 0140-1971. PMID 12581727.
  27. ↑ Grimley, Diane; Annang, Lucy; Lewis, Ivey; Smith, Rev; Aban, Immaculada; Hooks, Terry; Williams, Samantha; Hook, Edward; Lawrence, Janet (2006-11-01). „Sexually Transmitted Infections Among Urban Shelter Clients“. Sexually Transmitted Diseases (англиски). 33 (11): 666–669. doi:10.1097/01.olq.0000223285.18331.4d. ISSN 0148-5717. PMID 16773034.

Бездомништво на младите

Алдер, Ц., 1991 година. Victртви на насилство: Случај на млади бездомници. Австралиско & новозеландско списание за криминологија, 24 (1), стр. 1-14. Вајт, Р., 1993 година. Младите и конфликтот околу урбаниот простор. Детски средини, стр. 85-93. Бездомништво на младите во Австралија, Бездомништво на младите во Австралија | Одделение за социјални услуги, австралиска влада

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Бездомништво_на_младите&oldid=5240232“