Прејди на содржината

4 век: Разлика помеѓу преработките

Уреди врски
Од Википедија — слободната енциклопедија
Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
с Јазично подобрување, replaced: римски император → римски цар (31), цари → цареви (4), императорот → царот
с →top: Додадена категорија, replaced: Римско царство → Римско Царство
Ред 2: Ред 2:
'''4 век''' започнал на [[1 јануари]] [[301]] год., а завршил на [[31 декември]] [[400]] год.
'''4 век''' започнал на [[1 јануари]] [[301]] год., а завршил на [[31 декември]] [[400]] год.


Во рамките на [[Римско Царство|Римското Царство]], почетокот на 4 век бил одбележан од [[Константин Велики]], првиот римски цар кој се преобратил во [[христијанство]]. Константин Велики е исто така познат по тоа што во [[330]] година го назначил античкиот град [[Византион]] за нов и единствен главен град на империјата, нарекувајќи го Нов Рим (подоцна во негова чест бил преименуван во [[Цариград|Константинопол]]).<ref name=":0">{{Наведена книга|title=Stari svet|last=Dušanić|first=Slobodan|publisher=Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad|year=1983|isbn=|location=Beograd|pages=259-276}}</ref> Последниот римски цар кој владеел и со источната и со западната половина на империјата бил [[Теодосиј I]]. Системот на два императори, кој првично бил поставен од [[Диоклецијан]] во претходниот век, станал редовна практика, а истокот продолжил да расте во важност како нов центар на трговија и империјална моќ. Угледот на [[Рим]] како поранешен империјален град драстично се намалил во текот на овој век. Доцна во векот, христијанството станало официјална државна религија, а старата [[Паганизам|паганска култура]] на империјата полека почнала да исчезнува. Во текот на овој век во империјата генерално владеел просперитет, иако честите напади на [[Германи|германските]] племиња од север претставувале сериозен проблем од [[376]] година па натаму. Овие рани германски инвазии го означиле почетокот на крајот на [[Западно Римско Царство|Западното Римско царство]].<ref name=":0" /><ref>{{Наведена книга|title=The Long Fourth Century 284-450: Continuity and Change in the Later Roman Empire|last=ed. S. McGill, C. Sogno and E. Watts|first=|publisher=Cambridge|year=2008|isbn=|location=|pages=}}</ref>
Во рамките на [[Римско Царство|Римското Царство]], почетокот на 4 век бил одбележан од [[Константин Велики]], првиот римски цар кој се преобратил во [[христијанство]]. Константин Велики е исто така познат по тоа што во [[330]] година го назначил античкиот град [[Византион]] за нов и единствен главен град на империјата, нарекувајќи го Нов Рим (подоцна во негова чест бил преименуван во [[Цариград|Константинопол]]).<ref name=":0">{{Наведена книга|title=Stari svet|last=Dušanić|first=Slobodan|publisher=Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad|year=1983|isbn=|location=Beograd|pages=259-276}}</ref> Последниот римски цар кој владеел и со источната и со западната половина на империјата бил [[Теодосиј I]]. Системот на два императори, кој првично бил поставен од [[Диоклецијан]] во претходниот век, станал редовна практика, а истокот продолжил да расте во важност како нов центар на трговија и империјална моќ. Угледот на [[Рим]] како поранешен империјален град драстично се намалил во текот на овој век. Доцна во векот, христијанството станало официјална државна религија, а старата [[Паганизам|паганска култура]] на империјата полека почнала да исчезнува. Во текот на овој век во империјата генерално владеел просперитет, иако честите напади на [[Германи|германските]] племиња од север претставувале сериозен проблем од [[376]] година па натаму. Овие рани германски инвазии го означиле почетокот на крајот на [[Западно Римско Царство|Западното Римско Царство]].<ref name=":0" /><ref>{{Наведена книга|title=The Long Fourth Century 284-450: Continuity and Change in the Later Roman Empire|last=ed. S. McGill, C. Sogno and E. Watts|first=|publisher=Cambridge|year=2008|isbn=|location=|pages=}}</ref>


Во [[Корејски Полуостров|Кореја]] започнал [[Период на Три кралства|периодот на Трите кралства]] (Пекче, Когурја и Сила), кој траел приближно 300/400 – 668 година.
Во [[Корејски Полуостров|Кореја]] започнал [[Период на Три кралства|периодот на Трите кралства]] (Пекче, Когурја и Сила), кој траел приближно 300/400 – 668 година.

Преработка од 03:08, 15 август 2021

< 3 век 4 век 5 век >
01 02 03 04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27 28 29 30
31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
51 52 53 54 55 56 57 58 59 60
61 62 63 64 65 66 67 68 69 70
71 72 73 74 75 76 77 78 79 80
81 82 83 84 85 86 87 88 89 90
91 92 93 94 95 96 97 98 99 00

4 век започнал на 1 јануари 301 год., а завршил на 31 декември 400 год.

Во рамките на Римското Царство, почетокот на 4 век бил одбележан од Константин Велики, првиот римски цар кој се преобратил во христијанство. Константин Велики е исто така познат по тоа што во 330 година го назначил античкиот град Византион за нов и единствен главен град на империјата, нарекувајќи го Нов Рим (подоцна во негова чест бил преименуван во Константинопол).[1] Последниот римски цар кој владеел и со источната и со западната половина на империјата бил Теодосиј I. Системот на два императори, кој првично бил поставен од Диоклецијан во претходниот век, станал редовна практика, а истокот продолжил да расте во важност како нов центар на трговија и империјална моќ. Угледот на Рим како поранешен империјален град драстично се намалил во текот на овој век. Доцна во векот, христијанството станало официјална државна религија, а старата паганска култура на империјата полека почнала да исчезнува. Во текот на овој век во империјата генерално владеел просперитет, иако честите напади на германските племиња од север претставувале сериозен проблем од 376 година па натаму. Овие рани германски инвазии го означиле почетокот на крајот на Западното Римско Царство.[1][2]

Во Кореја започнал периодот на Трите кралства (Пекче, Когурја и Сила), кој траел приближно 300/400 – 668 година.

Источната полутопка на почетокот на 4 век.
Источната полутопка на крајот од 4 век.

Настани

Личности

Константин Велики
Констанциј I Хлор
Јулијан Отпадникот, римски цар
Аркадиј, римски цар
Шапур II
Свети Августин
Хипатија

Ликовна уметност

Литература

Теологија

Наука и филозофија

Откритија

Наводи

  1. ↑ 1,0 1,1 Dušanić, Slobodan (1983). Stari svet. Beograd: Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad. стр. 259–276.
  2. ↑ ed. S. McGill, C. Sogno and E. Watts (2008). The Long Fourth Century 284-450: Continuity and Change in the Later Roman Empire. Cambridge.CS1-одржување: излишен текст: список на автори (link)
  3. ↑ „China, Buddhism and the Silk Road - Silk-Road.com“. Silk Road (англиски). Посетено на 2018-09-25.
  4. ↑ „The invention and influences of stirrup“. 2008-12-03. Посетено на 2018-09-25.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=4_век&oldid=4606025“