Преглед на кодот на Предавања за естетиката

[[Податотека:Friedrich Hegel mit Studenten Lithographie F Kugler.jpg|мини|десно|250п|[[Хегел]] како предава на [[Берлински универзитет|Берлинскиот универзитет]] во 1828 г. (цртеж на Франц Куглер)]]
{{Хегелијанство}}
'''„Предавања за естетиката“''' ({{lang-de|Vorlesungen über die Ästhetik}}) — збирка белешки од предавања на [[Георг Вилхелм Фридрих Хегел]] на тема [[естетика]] на студентите на [[Хајделбершки универзитет|Хајделбершкиот универзитет]] во 1818 г. и [[Берлински универзитет|Берлинскиот универзитет]] во 1820/21, 1823, 1826 и 1828/29 г. Составена е во 1835 г. од неговиот студент Хајнрих Густав Хото и ги опфаќа белешките на Хегел и оние на студентите направени во текот на предавањето. Се смета дека во збирката, Хото ја претставил Хегеловата мисла на посистематичен начин отколку што тоа го направил самиот филозоф.<ref>G. W. F. Hegel, ''Aesthetics. Lectures on Fine Art'', trans. T. M. Knox, 2 vols. Oxford: Clarendon Press, 1975.</ref>

Хегеловата работа на ова поле се смета за едно од најголемите дела во историјата на естетиката уште од времето на [[Аристотел]].<ref>Houlgate, 2009</ref> Неговата теза за „крајот на уметноста“ извршила влијание врз разни значајни мислители како што се [[Теодор Адорно]], [[Мартин Хајдегер]], [[Ѓерѓ Лукач]], [[Жак Дерида]] и [[Артур Данто]]. Самиот хегел пак, ја развивал својата мисла под влијание на [[Јохан Јоаким Винкелман]], [[Имануел Кант]], [[Фридрих Шилер]] и [[Фридрих Вилхелм Јозеф фон Шелинг|Фридрих Шелинг]]. Според Хајдегер, „Предавања за естетиката“ претставуваат „најопсежниот осврт на суштината на [[уметност]]а што ја има Западот“.<ref>[[Мартин Хајдегер|Heidegger]], ''Gesamtausgabe'', vol. 5, Frankfurt, 1977, 68</ref>

==Содржина==
Предавањата се претставени под три наслови:

#првиот се занимава со општите поимувања за [[убавина]]та и [[идеал]]от.
#вториот се осврнува на овој идел, како што тој се остварува во три етапи, the "особени облици на уметноста“, а секоја од нив е „наполно“ претставена во староегипетската архитектура (која ја изложува својата [[апорија|апоретска]] природа во облик на [[сфинга]]), претставувањето на боговите на класичните старогрчки статуи  и Христовите страданија (земени како содржина на претставата):
##симболична уметност,
##класична уметност
##романтистичка уметност
# Третиот дел ги иследува петте облици на уметност поединечно:
##[[архитектура]]
##[[вајарство]]
##[[сликарство]]
##[[музика]]
##[[поезија]]

Во ова излагање, Хегел останува верен на неговиот [[дијалектика|дијалектички]] метод, покажувајќи како овлиците се разложуваат и заменуваат со „повисоки“ облици по пат на негативноста, т.е. внатрешните противречности што секој од облиците ги носи во себе во даденото време.

Во овие списи, Хегел го документира настанокот на [[симбол]]ичната архитектура, класичното [[вајарство]] и [[романтизам|романтистичка]] [[поезија]] и во нив го изложил неговото поимување за човечката убавина и тврдењето за „смртта на уметноста“, заклучувајќи дека уметноста не може да биде соодветен двигател во човековото спознавање на својата суштина.

== Наводи ==
{{наводи}}

== Надворешни врски ==
* {{SEP|hegel-aesthetics|Хегеловата естетика|Стивен Хаулгејт}}

[[Категорија:Естетика]]
[[Категорија:Дела на Георг Вилхелм Фридрих Хегел]]