Човекови права во Европа: Разлика помеѓу преработките

Интерактивен преглед на историјата

[проверена преработка]

← Постаро уредување

Избришана содржина Додадена содржина

НагледноВикитекст

Преработка од 00:46, 26 ноември 2020 уреди 77.28.234.162 (разговор) Нема опис на уредувањето Ознака: Нагледно уредување ← Постаро уредување		Последна преработка од 11:02, 1 август 2024 уреди откажи Bjankuloski06 (разговор \| придонеси) Создавачи на сметки, Автопатролери, Автопрегледувачи, Автооценувачи, Бирократи, Уредници, Администратори на посредникот, Исклучоци од IP-блокирање, Патролери, Оценувачи, Администратори 1.107.236 уредувања с →Од 1984 година до денес: Јазична исправка, replaced: билингвално → двојазично (2) Ознака: Прелистувач „Автовики“
(Не се прикажани 5 меѓувремени преработки од истиот корисник)
Ред 11: ===Развој на човековите права пред 1945 година=== 1215: [[~~Магна~~Големата ~~Карта~~повелба]] 1367: Законите од Килкени 15 до19 век: Трговија со Африкански робови. Ред 22: Меѓу 1750 година и 1860 година: поголем дел од актите за заградување на територијата на [[Велика Британија]], акти на Парламентот на Обединетото Кралство за заградување на заедничката земја во државата им ги призна правата за приватно сопстевеност. Луѓето често дереа животни на овие полиња кога не биле посадени со житни култури и нивните сопственици продолжија да го прават ова и подоцна. Н.Б. Вообичаеното именување е затворање (анг.Enclosure) но ова не претставуваат истите акти. 1772: Британскиот суд заседаван од Вилијам Мареј, 1 гроф од Менсфилд постави преседан дека ропството нема правна основа. 1781: Укинување на кметството во државите на Хабсбург од императорот Леополд II (во Бохемија (Чешка), [[Моравија]] и ~~Австријска~~Австриска ~~Силезија~~Шлеска) 1783: Укинување на кметството во првата германска држава, Баден, 1810 [[Прусија]]. 1789: Декларација за правата на мажите и на граѓаните, Франција. Ред 94: ===Од 1984 година до денес=== По колапсот и распаѓањето на [[Советскиот Сојуз]], историјата за големи прекшувања на правата на човекот кои се случија на негова територија беа обелоденети. Ситуацијата оттогаш се подобри во поголем дел од поранешните комунистички држави во Европа, главно во оние од Средна Европа. Овие ~~централно-европски~~средноевропски држави се усогласија со ЕУ (повеќето од нив станаа и членки на Унијата во 2004 година) и претрпија ригорозни реформи во законите за човекови права, осовено во поглед на слободата на говорот и религијата и заштитата на малцинствата, особено на Ромите. Сепак, поранешните држави од Советскиот Сојуз имаа значително побавен напредок. И покрај тоа што Белорусија стана членка на [[Советот на Европа]], постојани конфликти меѓу сепаратистите од малцинските групи во Кавказот, значеше да речиси сите влади во овие држави донесоа ригорозни закони со цел да се ограничат можностите за појавување на отпор. Во Летонија, државјанството, користењето на мајчиниот јазик и дискриминацијата врз основа на етничка припадност се главните и големи проблеми за руското малцинство во Летонија. Во моментот, една половина од заедницата која зборува руски во Летонија се граѓани на Летонија, додека пак оние кои припаѓаат на другата половина немаат државјанство на која било држава во светот. Тие се дел од посебната правна категорија на „нежители на Летонија“. Во одредени сфери нивниот статус е сличен на оние граѓани на Летонија (на пример – конзуларна поддршка во странство) во некои сфери нежителите имаат помали права отколку странците (неодамнешните имигранти од земјите на ЕУ можат да гласаат на општински избори и избори за ЕП но нежителиет на Летонија не можат да гласаат). Од 2004 година повеќето предмети во средното образование за руските малцинства мораа да се учат на летонски. Оваа практика се вика ~~„билингвално~~„двојазично образование“. Со текот на годините по воведувањето на ~~билингвалното~~двојазичното образование процесот на образование во руските училишта се влоши. Државата не воведе задолжително билангвално образование во училиштата кај летонското мнозинство со цел да спречи исти проблеми за летноските деца. Државата прекина со обуката за наставници кои можат да предаваат на рукси (исклучувајќи ги наставниците по руски јазик и книжевност). Владејачките летонски партии никогаш не ги земаат во предвид мислењата на локалното руско малцинство во процесто на донесување на одлуки во врска со државјанството, јазикот и иднината на училиштат на малцинствата. Демократијата во Летонија е ограничена и по карактер е етничка. Државјаните на Летонија од руско потекло имаат многу малку претставници во повисоките нивоа на државната администрација. Веќе подолг период летонската влада нема избрано министер од руско потекло, ретки исклучоци се руските судии, шефови на владини сектори или професори на државни универзитети. Оваа ситуација е резултат на непишаните правила за етничка наклонетост. Руското малцинство во Летонија е во опаѓање поради емиграцијата и негативниот наталитет. Морталитетот меѓу Русите во Летонија е поголем отколку меѓу Летонците во Летонија или Русите во Русија. Ова може да се објасне со делумно неповолните општествени услови што се појавија во летонските градови, по спроведеното уништување на индустриската економија на почетокот на ~~деведесетите~~деведесеттите. Самата Белорусија, често се опишува како „последната диктатура во Европа“, и понатаму има шокирачки рекорди во поглед на човековите права, барем во споредба со европските соседи. Печатот е строго цензуриран и контролиран од владата и слободата на говорот и протест се забранети. Иако постнезависните избори во Белорусија ги исполнуваат пошироките форми на демократија, изборните набљудивачи ги опишаа како недоволно убедливи. Русија, самата имаше одредени дискутабилни политики (како што е менување на избраните гувернери со назначени, и цензура на печатот) тврдејќи дека многу од овие мерка се потреби за да се одржи контрола врз нестабилната кавкаска граница, каде се сместени неколку бунтовнички групи. Сепак, таа се смета за демократија и според Економист се смета за „хибриден режим“.