''Gülümsediğini görüyorum ama üzgünsün.''

Ben zeki bir adam degilim ama aşkın ne oldugunu cok iyi biliyorum.

“Şunu iyi bilin ki; gösteriş budalası insanlardan, gösterişli laflardan, gösterişin kendisinden hiç hoşlanmam! Bu, bir…
Kibirden, kendini beğenmişlikten, “Bütün bu dağları ben yarattım” havalarından, süslü kişiliklerden nefret ederim! Bu, iki…
Yalakalardan, yalakalıktan, yalakaca edilmiş laflardan ve davranışlardan da nefret ederim! Bu, üç…
Dördüncüsü… Gerçeği, içtenliği ve samimiyeti çok severim. Ve Dostoyevski’nin dediği gibi; gerçeğin, her şeyin üstünde, zavallı egoların bile üstünde tutulmasını isterim. Arkadaşlığın, karşılıklı, açık sözlü ve yalansız olanı için canımı veririm! Evet buna bayılırım Sayın Generalim! Arkadaşlık, hassaslık ve incelik isteyen bir iştir; öyle kabalığa, özensizliğe, alaycılığa gelmez!”

“Nasıl hissediyorum biliyor musun lou? Sanki koşuyor ama hep biraz geride kalıyorum”

Neden ölüyorsun anne? + Vaktim geldi, sıram geldi. Ah hayır, sakın korkma bi'tanem. Ölüm de hayatın bir parçası. Hepimizin kaderinde olan bir şey. Bunu bilmiyordum ama, senin annen olmakta kaderimde vardı. Elimden geleni yaptım. - Çok iyiydin anne. + Ben insanın kaderinin kendisinin çizdiğine inanırım. Tanrının sana verdiklerini en iyi şekilde değerlendirmelisin. - Benim kaderimde ne var anne? + Onu kendin bulman gerekecek.

Az önce Açık hava sinemasinda izledim cok çok güzeldi.
Sevgi de yetmiyormuş. Çok eskiden rastlaşacaktık.

'Hiç biriyle tanıştığında içindeki boşluğun dolduğunu ve o gittiğinde, boşluğun acısıyla içinin sızladığını hissettiğin oldu mu?'

“Var mı öyle pat diye hayale ulaşmak? Neler yaşadım, ne insanlar tanıdım, çoğunu unutmuş olsam da unutuşun bile bir cazibesi var. İnsan biraz da zamanın içinde süzülmeli, iyi ve kötü anıları birbirine karışıp belirsizleşmeli ve silinip gitmeli.”
...

“İnsanlar kendileriyle yaşar kendileriyle ölür. Sen ölümünü erken ilan ettin.”

İnananlardan nefret ediyorsun; çünkü inanmak sana göre az gelişmişlik, kara cahillik belirtisi. Öte yandan herhangi bir inanç, ideal taşımıyorlar diye inanmayanlardan da nefret ediyorsun.
Yaşlıları geri kalmışlıkları, tutuculukları, özgür düşünemedikleri için; gençleri ise özgür düşünceleri yüzünden, geleneklerden kopuk oldukları için beğenmiyorsun.
Halkın, ülkenin çıkarlarının en önde olması gerektiğini söyler durursun ama her karşına çıkandan hırsızmış, soyguncuymuş gibi kuşkulandığın için halktan da nefret ediyorsun.
Nefret etmediğin insan yok neredeyse...

Yine bir şeyler söylemek istiyorum bu film hakkında.
Sevdiğim biri Yusuf'a denildiği gibi sen rus romanlarından kaçmış gibisin yani dünyadan bağımsız kendine ait dünyan var demişti yine bu filmi hatırlattı... O son ağıt... Tam tam ağlamalık...