an
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /an/, [ã] (classice) - Syllabificatio phonetica: an — morphologica: an
Coniunctio
+/-ăn
- Particula quaestionis disiunctivae quae propositioni secundae anteponitur.
- Postclassice etiam num vel -ne.
Translationes
+/-Loci
+/-| Coelius Calcagninus | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
- At quorum adulta est aetas et firmiores lacerti, ii iam prodeant ex umbra, iam prosiliant in campum, iam cum ipso lanista contendant a quo olim solebant dictata accipere, suasque cum eo vires expendant, nec cedant, sed contra potius adsurgant periculum facturi, an ipsi possint ordinem ducere et suo Marte de gradu adversarium deicere. Coelius Calcagninus, cf. "Ciceronian Controversies", ed. Joann Dellaneva, Cambridge, London 2007, p. 178.
Discretiva
|
an dictio est in variis linguis: |
- Anglice: an (forma articuli a ante vocales adhibetur)
- Anglica Media: an (vide s.vv. and “et,” on “in, super,” oon “unus,” vel unnen “concedere”)
- Britonice: an
- Corduene: an
- Dacoromane: an
- Francogallice: an
- Germanice: an
- Illyrice: an
- Iudaeohispanice: an
- Turcice: an