Victionarium

ago

Latine

+/-

Appellatio pronuntiatusque

+/-
agō API: /ˈagoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·gō — morphologica: ag-o

Notatio

+/-

A lingua prisca Indoeuropaea *H₂eǵ- aut *aǵ-.

Verbum temporale

+/-

ăg|ō, -ĕre, ēgī, āctum

  1. √ (Trans.) ante se pellere, ducere pecora seu armenta.
  2. Urgere.
  3. (Agere aliquid est etiam) totis viribus in aliquid incumbere, summa mentis industria summoque animi ardore rem facere.[1]
  4. (Intrans.) actiones perficere.

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
ag- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. agō agam   agēbam agerem agam  
II. sing. agis agās age! agēbās agerēs agēs agitō!
III. sing. agit agat   agēbat ageret aget agitō!
I. plur. agimus agāmus   agēbāmus agerēmus agēmus  
II. plur. agitis agātis agite! agēbātis agerētis agētis agitōte!
III. plur. agunt agant   agēbant agerent agent aguntō!
Thema Vox passiva
ag- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. agor agar   agēbar agerer agar  
II. sing. ageris agāris agere! agēbāris agerēris agēris agitor!
III. sing. agitur agātur   agēbātur agerētur agētur agitor!
I. plur. agimur agāmur   agēbāmur agerēmur agēmur  
II. plur. agiminī agāminī agiminī! agēbāminī agerēminī agēminī —
III. plur. aguntur agantur   agēbantur agerentur agentur aguntor!
Thema Vox activa
ēg- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. ēgī ēgerim ēgeram ēgissem ēgerō
II. sing. ēgistī ēgeris ēgerās ēgissēs ēgeris
III. sing. ēgit ēgerit ēgerat ēgisset ēgerit
I. plur. ēgimus ēgerimus ēgerāmus ēgissēmus ēgerimus
II. plur. ēgistis ēgeritis ēgerātis ēgissētis ēgeritis
III. plur. ēgērunt ēgerint ēgerant ēgissent ēgerint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		agere ēgisse āctūrum,
-am, -um esse 		agēns   āctūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		agī āctum,
-am, -um esse 		āctum īrī   āctus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
agendī agendus, -a, -um āctum āctū

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

  1. agitō, agitāre
  2. urgeō, urgēre
  3. faciō, facere
  4. gerō, gerere

Composita

Dictiones derivatae

+/-

Composita

Translationes

+/-
Ante se pelleredilatare ▼
Ante se pellerecollabi ▲
Urgeredilatare ▼
Urgerecollabi ▲
Totis viribus in aliquid incumberedilatare ▼
Totis viribus in aliquid incumberecollabi ▲
Actiones perficeredilatare ▼
Actiones perficerecollabi ▲

Discretiva

  ago dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

Loci

+/-
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

  • Atque adeo summe miror quod unum a me pisciculum inspectum sciatis, cum iam plurimos, ubicumque locorum oblati sunt, aeque inspexerim, praesertim quod nihil ego clanculo sed omnia in propatulo ago, ut quivis vel extrarius arbiter adsistat, more hoc et instituto magistrorum meorum, qui aiunt hominem liberum et magnificum debere, si queat, in primori fronte animum gestare. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei [2][3]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 162, III.) ¶ 4. — “ĂGO, ăgis, ēgi, actum, ăgere, a. 3.”
  2. ↑ 2.0 2.1 Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 2. Sectio 40. Versus 7 — ago
  3. ↑ 3.0 3.1 Vicicitatio: ago.
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=ago&oldid=223066"