Sapia Salvani
Sapia[1] Salvani (nata Senae Iuliae anno 1210 circa et mortua Collis anno 1278 circa) fuit nobilis mulier Senensis, quae apparet in Purgatorio, secundus liber Divinae Comoediae, a Dante Alagherio scripto.
Biographia
Sapia Salviani erat uxor Guinibaldi Saracini, dominus castelli Castiglionalto iuxta Montem Regionis, atque matertera Provenzani Silvani.[2] Nepos suus dux factionis Ghibellinorum in Sena Iulia erat, atque illa alios cives invidiabat. Pugnato proelio apud Collem inter Guelphos Florentinos atque copias Senenses, Sapia cladem urbis suae gavisa est. Tamen, Sapia quoque mulier benefica erat, quia anno 1274, quinque annos post mortem mariti, illa xenodochium peregrinorum iuxta Viam Francigenam instituit et Sanctae Mariae dicavit. Probabiliter, secundum memorias, illa in Collem necata est a sicario senense.[3]
In Divina Comoedia
In canto XIII secundi libri Divinae Comoediae, Sapia Danti Alagheri Publio Vergilio Maroneque occurrit, igitur mulier suam historiam poëtae Florentino narrat. In cornicem invidiorum (quae secunda Purgatorii est), sic animae eorum poenas luunt: in vita intuiti cum invidia erant, nunc palpebrae eorum consuuntur cum filum metallicum. Beatus Petrus Pectignanus pro anima sua in Purgatorio oravit.[4]
Notae
Bibliographia
- Carroll, John, Prisoners of Hope: An Exposition of Dante's Purgatorio, Hodder and Stoughton, 1906, p. 196.
- Santagata, Marco, Le donne di Dante, Il Mulino, 2021.
- Singleton, Charles, Purgatorio: Italian Text, Translation, and Commentary, Princeton University Press, 1991.