Sint Maarten

Sint Maarten

Bandeira Brasón
Himno	O Sweet Saint Martin's Land (en)
Lema	«Semper pro Grediens»
Epónimo	Illa de San Martiño
Localización
18°01′55″N 63°04′04″O
Estado	Reino dos Países Baixos
Capital	Philipsburg
Poboación
Poboación	43.847 (2020) (1.289,62 hab./km²)
Lingua oficial	lingua neerlandesa lingua inglesa
Xeografía
Parte de	Caribe neerlandês (pt) Caribe Illa de San Martiño CAS countries (en)
Superficie	34 km²
Comparte fronteira con	San Martiño Francia
Datos históricos
Precedido por	Antillas Neerlandesas
Creación	2010
Santo padrón	Martiño de Tours
Organización política
• Xefe de estado	Guillerme Alexandre de Orange-Nassau Eugene Holiday (pt)
• Primeiro ministro	Leona Marlin-Romeo (2018–)
Órgano lexislativo	Parliament of Sint Maarten (en) , (Escano: 15)
Membro de	Organización Meteorolóxica Mundial (1951–) UNESCO (2011–) Interpol (2011–)
PIB nominal	1.384.636.872 $ (2021)
Moeda	Florín das Antillas Neerlandesas
Identificador descritivo
Fuso horario	Zona horario do Atlántico America/St_Kitts (en)
Dominio de primeiro nivel	.sx (pt)
Prefixo telefónico	+1721
Código de país	SX
ISO 3166-2	NL-SX e SX
Outro
Irmandado con	Tallahassee

Sint Maarten (neerlandés: Sint Maarten, pronunciado [sɪntˈmaːrtə(n)] ( )) é un país constituínte do Reino dos Países Baixos no Caribe. Cunha poboación de 41.486 habitantes en xaneiro de 2019 nunha superficie de 41´44 km², abarca o 44 % do sur da illa dividida de San Martiño, mentres que o 56% setentrional da illa constitúe a Colectividade francesa de San Martiño. A capital de Sint Maarten é Philipsburg. En conxunto, Sint Maarten e as outras illas holandesas do Caribe son chamadas o Caribe holandés.

Antes do 10 de outubro de 2010, Sint Maarten era coñecida como o territorio insular de Sint Maarten (neerlandés: Eilandgebied Sint Maarten), e era un dos seis territorios insulares (eilandgebieden) que constituían as Antillas Holandesas. Sint Maarten ten o status de país e territorio de ultramar (PTU) e non forma parte do Unión Europea.

No censo das Antillas Neerlandesas de 2011, a poboación do territorio da illa era de 33.609 habitantes. No censo de 2017 a poboación total do país era de 40.535 habitantes.

Os días 6 e 7 de setembro de 2017, a illa foi alcanzada polo furacán Irma a Categoría 5, que causou danos xeneralizados e significativos a edificios e infraestruturas. .

Historia

En 1493, durante a segunda viaxe de Cristovo Colón ás Antillas, á primeira illa que avistaron chamárona Isla de San Martín porque era o 11 de novembro día de San Martiño de Tours. Con todo, malia que reclamouna como territorio Español, Colón nunca chegou alí, e España fixo do asentamento na illa unha prioridade secundaria.

Doutra banda franceses e holandeses, cobizaban a illa. Mentres que os franceses querían colonizar as illas entre Trinidad e as Bermudas, os holandeses atoparon en 'San Martiño' un punto medio conveniente entre as súas colonias en Nova Ámsterdan (actual Nova York) e o Brasil. Con poucas persoas colonizaron a illa, e os holandeses facilmente fundaron un asentamento alí en 1631, construíndo Fort Amsterdam como protección contra os invasores. Jan Claeszen Van Campen converteuse no seu primeiro gobernador, e pouco despois a Compañía Holandesa das Indias Orientais comezou as súas operacións nas minas de sal. Asentamentos franceses e británicos xurdiron tamén na illa. Tomando nota destas exitosas colonias e con ganas de manter o seu control do comercio do sal, os españois atoparon agora a San Martiño moito máis atractivo. A Guerra dos oitenta anos que librabase entre España e os Países Baixos proporcionou un incentivo máis para atacar.

As forzas españolas capturaron San Martiño aos holandeses en 1633, tomando o control e o mando da maioría ou a totalidade dos colonos da illa. En Point Blanche, construíron o que hoxe é o Antigo Forte Español para controlar o territorio. Aínda que os holandeses tomaron represalias en varios intentos de recuperar San Martiño, fracasaron. Quince anos despois de que os españois conquistaran a illa, terminou a Guerra dos Oitenta Anos. Posto que xa non necesitaban unha base no Caribe e San Martiño apenas daba beneficios, o españois perderon o seu interese en defendela. En 1648, abandonaron a illa.

Con Sint Maarten de novo libre, tanto os holandeses como os franceses aproveitaron a oportunidade de volver establecer os seus asentamentos. Colonos holandeses chegaron de Santo Eustaquio, mentres que os franceses viñeron de Saint Kitts. Logo dun conflito inicial, ambas partes decatáronse de que ningún renderíase facilmente. Preferindo evitar unha guerra total, asinaron o Tratado de Concordia en 1648, que dividía a illa en dúas. Durante a negociación do tratado, os franceses tiñan unha frota da armada de barcos da costa, que utilizaron como unha ameaza na negociación. A pesar do tratado, as relacións entre as dúas partes non sempre foron cordiais. Entre 1648 e 1816, os conflitos cambiaron as fronteiras dezaseis veces. Ao final, os franceses quedaron con 53 km² o 61% da superficie da illa, fronte a 34 km² o 39% polo lado holandés.

Cos novos cultivos de algodón, tabaco e azucre, os franceses e os holandeses importaron un número masivo de escravos para traballar nas plantacións. A poboación escrava creceu rapidamente, sendo máis grande que a dos propietarios da terra. Sometidos a un trato cruel, os escravos protagonizaron rebelións, tantos e tantas que foron imposibles de ignorar. O 12 de xullo de 1848, os franceses aboliron a escravitude no seu lado de San Martiño. Os holandeses seguiron o seu exemplo quince anos despois.^{[Cómpre referencia]}

Século XX

Logo da abolición da escravitude, a cultura das plantacións decaeu e a economía da illa sufriu. En 1939, Sint Maarten recibiu un grande impulso cando foi declarado porto libre de impostos. O lado holandés comezou a enfocarse ao turismo na década de 1950, coa parte francesa seguindo o seu exemplo dúas décadas máis tarde. Porque ao estar dividida nunha parte holandesa e unha parte francesa, o boom turístico era máis grande en San Martiño que nas illas próximas. O seu Aeroporto Internacional Princesa Xuliana converteuse nun dos máis activos do Caribe Oriental. Durante gran parte deste período, Sint Maarten foi gobernada polo magnate dos negocios Claude Wathey do Partido Democrático.

A demografía da illa tamén cambiou dramaticamente durante este período. A poboación da illa aumentou de apenas 5.000 persoas a preto de 60.000 persoas a mediados da década de 1990. A inmigración procedente das veciñas Antillas Menores, Curazao, Haití, República Dominicana, Estados Unidos, Europa e Asia deixou á poboación nativa en minoría.

Sint Maarten converteuse nun "territorio insular" (eilandgebied en holandés) das Antillas Holandesas en 1983. Antes desa data, Sint Maarten formaba parte do territorio insular das illas de Barlovento, xunto con Saba e Santo Eustaquio. O status de territorio insular con leva unha considerable autonomía resumida no Regulamento insular das Antillas Neerlandesas. O territorio da illa de San Martiño era gobernado por un consello insular, un consello executivo, e un administrador (neerlandés: gezaghebber) nomeado pola Coroa holandesa. Actualmente é un país autónomo constituínte do Reino dos Países Baixos.

O 5 de setembro de 1995, o furacán Luís golpeou as illas causando grandes danos 35 anos despois do furacán Donna.

Século XXI

En 1994, o Reino dos Países Baixos e Francia asinaron o tratado franco-holandes de control fronteirizo de San Martiño, que permite controlar conxuntamente a fronteira franco-holandesa nos chamados "voos de risco ". Logo dalgún atraso, o tratado foi ratificado en novembro de 2006 polos Países Baixos, e posteriormente entrou en vigor o 1 de agosto de 2007.

O 10 de outubro de 2010, Sint Maarten converteuse nun país constituínte (neerlandés: Land Sint Maarten) dentro do Reino dos Países Baixos, polo que é un socio en igualdade constitucional con Aruba, Curaçao e a propia Holanda. Sint Maarten ten o código SXM e SX, de país, segundo a ISO 3166-1 alfa-2 e o a extensión de Internet .Sx ccTLD estivo dispoñible para inscribirse o 15 de novembro de 2012.

A poboación combinada dos dous territorios seguiu crecendo, aínda que a un ritmo máis lento, e en 2013 era ao redor de 75.000 habitantes.

Goberno e política

Mapa da Unión Europea no mundo cos países e territorios de ultramar e rexións ultra periféricas

O palacio de xustiza en Philipsburg é un dos símbolos de Sint Maarten

Un mapa do relevo da illa de San Martiño

Mapa mostrando o lado francés de Saint-Martin (norte) e o neerlandés de Sint Maarten (sur).

O Constitución de Sint Maarten foi adoptada por unanimidade polo consello illa de San Martiño en 21 de xullo de 2010. As eleccións para un novo consello da illa celebráronse o 17 de setembro de 2010, xa que o número de prazas incrementouse de 11 a 15. O consello da illa converteuse no Estates de Sint Maarten o 10 de outubro.

Eugene Holiday foi nomeado como o primeiro Gobernador de Sint Maarten (neerlandés: gouverneur) polo Consello de Ministros do Reino dos Países Baixos en setembro de 2010. Asumiu o cargo o 10 de outubro de 2010.

Corrupción

En 1978, o goberno dos Antillas Holandesas creou unha Comisión de Investigación sobre as Illas de Barlovento (neerlandés: Commissie van Onderzoek Bovenwindse Eilanden) para investigar as denuncias de corrupción no goberno da illa. Malia que o informe emitido por esta comisión foi prexudicial para o goberno da illa, non se puxeron en marcha medidas para frear a corrupción, posiblemente debido a que o goberno das Antillas Holandesas dependía do apoio do Partido Demócrata de Wathey no Estates das Antillas Holandesas. En agosto de 1990, o fiscal das Antillas Holandesas iniciou unha investigación sobre os presuntos vínculos entre o goberno da illa de San Martiño e a mafia siciliana, e en 1991 o Tribunal de Contas das Antillas Holandesas emitiu un informe que concluíu que o goberno da illa de San Martiño era corrupto.

No Goberno e o Parlamento dos Países Baixos, a petición de medidas converteuse cada vez máis forte. Coa presión holandesa, o goberno das Antillas Holandesas creou a comisión Pourier encargada de investigar o estado dos asuntos do goberno da illa de San Martiño, en decembro de 1991. O seu informe concluíu que a illa estaba nunha severa crise financeira, que as normas de toma de decisións democráticas rompéranse de forma continua, e que o goberno da illa constituía unha oligarquía. En resumo, o goberno da illa fracasara completamente de acordo co informe. Logo de longas negociacións, o Goberno Unido promulgou unha Orde en Consello do Reino (neerlandés: Algemene maatregel van Rijksbestuur) a principios de 1993, deixando a Sint Maarten baixo a supervisión directa do Reino. Aínda que orixinalmente era por un período dun ano, a Orde en Consello para o reino estendeuse co tempo ata o 1 de marzo de 1996.

Aínda que moito cambiou desde entón, as denuncias de actividades delituosas seguen afectando a Sint Maarten. En 2004, o Ministro de Xustiza das Antillas Neerlandesas solicitou ao Centro de Documentación e Investigación Científica (neerlandés: Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC)) do Ministerio de Xustiza holandés que levase a cabo a investigación sobre o crime organizado en Sint Maarten. O informe chegou á conclusión de que o lavado de diñeiro e o comercio da cocaína xeneralizáronse en Sint Maarten. Tamén alegou que diñeiro da illa foi utilizado para financiar Hamas, a súa asociada Fundación Terra Santa e aos talibáns.

En abril de 2009, o ex Comisionado Louie Laveist foi declarado culpable e condenado a unha pena de prisión de 18 meses, polo xulgado de primeira instancia de Sint Maarten, por falsificación, fraude e suborno. Máis tarde foi absolto da acusación de falsificación e de fraude por parte do Tribunal Común de Xustiza das Antillas Neerlandesas e Aruba, pero non de suborno.

Demografía

No censo de Antillas Holandesas de 2001, a poboación do territorio insular era de 30.594 habitantes. A estimación oficial da poboación ao 1 de xaneiro de 2010 era de 37.429 cunha densidade de poboación de 1.100 habitantes por km².

Asentamentos

lado holandés.

Airbus A330-200 de Corsairfly no final de pista sobre Maho Beach.

• Philipsburg (1.228 habitantes).
• Barrio baixo do Príncipe (8.123 habitantes).
• Cul de Sac (7.880 habitantes).
• Cole Bay (6.046 habitantes).
• Barrio alto do Príncipe (4.020 habitantes).
• Little Bay (Fort Amsterdam) (2.176 habitantes).
• Simpson Bay (736 habitantes).
• Lowlands (232 habitantes).

Cultura

Sint Maarten Courthouse

Os idiomas oficiais son o holandés e inglés. Tamén se fala un dialecto crioulo que ten como base o inglés. Cada ano dispútase unha regata durante 3 días que culmina na primeira semana de marzo. Na illa residen diversos artistas de sona internacional.

Cultura popular

A illa é famosa pola pista de aterraxe do aeroporto, o Princess Juliana International Airport, no que os avións descenden xusto encima de Maho Beach, debido á proximidade da pista co océano. Os avións parecen aterrar perigosamente sobre os bañistas. Polo tanto, esta praia e o aeroporto convertéronse nun lugar popular no que ver aterraxes de avións.

Educación

A Facultade de Medicina da Universidade Americana do Caribe (AUC), fundada en 1978, e que atopábase anteriormente en Montserrat. Debido á erupción do volcán Soufrière Hills en 1995, trasladou o seu campus a St. Maarten ese ano. O campus permanente completouse en 1998 en Cupecoy.

O Universidade de San Martiño (USM) atópase en Philipsburg.

A Facultade de Medicina da Universidade de Santo Eustaquio, fundada en 1999, atopábase anteriormente en Santo Eustaquio. En setembro de 2013, a Universidade de Santo Eustaquio trasladou o seu campus a Cole Bay, St. Maarten.

Transporte e economía

O transporte aéreo de Sint Maarten e o de toda a illa é servido polo Aeroporto Internacional Princesa Xuliana, que é ben coñecido polos seus aterraxes, cunha moi baixa aproximación final para aterrar preto dunha praia moi popular no final da pista. Winair (Windward Islands Airways) ten a súa sede nos terreos do aeroporto.

Non hai ferrocarrís na illa.

A economía de Sint Maarten baséase principalmente no turismo, xa sexa dos turistas aloxados na illa ou dos turistas dos moitos cruceiros que atracan no porto de Philipsburg.

Véxase tamén

Bibliografía

• Gert Oostindie (1998) Caraïben, 1.940-2.000 ' '. Amsterdam: Amsterdam University Press.
• Joseph H. Lake, Jr. (2004) [A ira friendly - O auxe do movemento obreiro en St. Martin] . San Martín: House of Nehesi Publishers. http://www.amazon.com/Friendly-Anger-Labor-Movement-Martin/dp/0913441414.
• Lasana M. Sekou, ed. (1997, Terceira impresión) [Símbolos Nacionais de San Martín - Unha cartilla] . San Martín: House of Nehesi Publishers.
• Louis Duzanson (2000, 2004) [Unha Introdución a Goberno - o territorio da illa de St. Maarten] . San Martín: House of Nehesi Publishers. http://www.amazon.com/Louis-Duzanson/e/B001KMLHEA/ref=dp_byline_cont_book_1.

= Ligazóns externas

Goberno

• Páxina web oficial do goberno de Sint Maarten

Organizacións;

• Philipsburg Jubilee Biblioteca Pública Arquivado 24 de maio de 2017 en Wayback Machine.
• Sint Maarten Cámara de Comercio e Industria (páxina oficial).
• St. Maarten Hospitality and Trade Association (páxina oficial asociación comercial).
• Cámara de Nehesi Publishers Arquivado 28 de febreiro de 2015 en Wayback Machine. (edición de libros / investigación / fundación PR).

Universidades;

• Universidade Américana do Caribe Escola de Medicina
• Universidade de San Martiño

Educación Secundaria

• Colexio Milton Peters
• Academia Internacional do Caribe
• Escola Preparatoria ilimitada de aprendizaxe
• Escola Secundaria St. Dominic
• Academia St. Maarten
• Escola Sundial

Turismo

• "Sint Maarten". The World Factbook (2024 ed.). Central Intelligence Agency. 
• St. Maarten Tourist Bureau (páxina oficial).
• St. Maarten Hospitality and Trade Association (información para visitantes)
• St. Maarten Tourism Map (información para visitantes)Arquivado 19 de febreiro de 2015 en Wayback Machine.
• Aeroporto Internacional Princesa xuliana Arquivado 28 de abril de 2021 en Wayback Machine. (páxina oficial).
• St. Maarten Excursións.

Noticias e opinión

• The Today Newspaper. Diario local
• St. Maarten Daily Herald Arquivado 09 de outubro de 2015 en Wayback Machine., xornal local.
• St. Maarten Island Times '
• St. Martin News Network