Arnulfo de Carintia
Nome orixinal | (de) Arnulf von Kärnten |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | c. 850 valor descoñecido |
Morte | 8 de decembro de 899 (48/49 anos) Ratisbona, Alemaña |
Causa da morte | ictus |
Lugar de sepultura | St. Emmeram's Basilica (en) St. Emmeram's Abbey (en) |
Rei de Italia | |
897 – 899 ← Lamberto II de Spoleto – Berengario I de Italia → | |
Emperador de occidente | |
896 – 899 ← Guido III de Spoleto – Lois III o Cego → | |
4º King of East Francia (en) | |
887 – 899 ← Carlos III o Gordo – Lois IV de Alemaña → | |
Duke of Carinthia (en) | |
880 – 887 – Leopoldo da Baviera (pt) → | |
Actividade | |
Ocupación | monarca |
Familia | |
Familia | Dinastía Carolinxia |
Cónxuxe | Ota (888 (Gregoriano)–) |
Parella | Winburg Ellinrat |
Fillos | Ellinrat () Ellinrat Ratold d'Italie () Zuentiboldo () Winburg Lois IV de Alemaña () Ota |
Pais | Carlomán de Baviera e Liutswind |
Descrito pola fonte | Vlastenský slovník historický (pt) Allgemeine Deutsche Biographie (pt) Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron |
Arnulfo de Carantania (en alemán Arnulf von Kärnten), nado arredor de 850 e finado en Ratisbona o 8 de decembro de 899, foi margrave de Carantania, rei da Francia Oriental e de Lotarinxia e emperador carolinxio (ou de Occidente).
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Arnulfo foi fillo natural do rei Carlomán e de nai eslovena, Litswinde, filla do conde Eberhard de Carantania (Carintia), de onde lle vén o seu sobrenome.
Despois de ser deposto o seu tío o emperador Carlos III o Gordo, converteuse en rei da Francia Oriental e de Lotarinxia (887).
Obtivo unha vitoria fronte aos viquingos na batalla de Lovaina en setembro de 891. Arnulfo invadiu Italia no ano 896. Co seu regreso a Alemaña en 896, Arnulfo descubriu que a súa mala saúde implicou que fose incapaz de tratar cos problemas referentes ao seu reinado. Italia perdeuse e cabaleiros de Moravia e Hungría estaban a saquear as súas terras continuamente; ademais, a Lotarinxia estaba en rebelión contra o seu fillo Zuentiboldo.[1][2] Tamén se viu afectado pola ascendente violencia e as loitas de poder entre a baixa nobreza alemá.[3]
No ano 898, o emperador Lamberto foi derrotado por Berengario de Friúl que cobizaba o trono de Italia e morreu asasinado. Vacante o título imperial, Arnulfo logrou ser designado emperador.
O 8 de decembro de 899 Arnulfo de Carintia morreu en Ratisbona e sucedeuno como rei da Francia Oriental o seu fillo Luís IV, o Neno, que tivo coa súa esposa Ota (f. 903).[4] Cando o seu único fillo lexítimo, Luís o Neno, morreu en 911 á idade de 17 ou 18 anos, a rama oriental (alemá) da casa de Carlomagno deixou de existir. Arnulfo fixo que a nobreza tamén recoñecese os dereitos dos seus fillos ilexítimos Zuentiboldo e Ratoldo como sucesores seus. Zuentiboldo, a quen fixera rei de Lotarinxia en 895, seguiu gobernando alí ata o ano seguinte (900).
Arnulfo está enterrado na basílica de santo Emmeram en Ratisbona, que actualmente se coñece como Schloss Thurn und Taxis, o palacio dos príncipes de Thurn und Taxis.
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Arnulfo de Carintia |
A Galipedia ten un portal sobre: Historia |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Duckett, Eleanor (1968). Death and Life in the Tenth Century. Ann Arbor: University of Michigan Press.
- Comyn, Robert. History of the Western Empire, from its Restoration by Charlemagne to the Accession of Charles V, Vol. I. 1851
- Bryce, James, The Holy Roman Empire, MacMillan. 1913
- Mann, Horace, K. The Lives of the Popes in the Early Middle Ages, Vol III: The Popes During the Carolingian Empire, 858–891. 1925
- Mann, Horace, K. The Lives of the Popes in the Early Middle Ages, Vol IV: The Popes in the Days of Feudal Anarchy, 891–999. 1925