Krai de Primorie

Krai de Primorie

Приморский край (ru)
Bandeira Brasón
Localización
45°20′N 134°40′L
Estado	Rusia
Capital	Vladivostok
Contén a división administrativa	Anuchinsky District (en) Arsenyev Urban Okrug (en) Artyom Urban Okrug (en) ../... 34+
Poboación
Poboación	1.928.962 (2016) (11,71 hab./km²)
Lingua usada	Língua udihe (pt)
Xeografía
Parte de	Distrito Federal Oriental (pt)
Superficie	164.673 km²
Comparte fronteira con	Krai de Khabarovsk Jilin Heilongjiang Rason (pt)
Creación	20 de outubro de 1938
Organización política
• Governor of Primorsky Krai (en)	Oleg Kozhemyako (en) (2018–)
Órgano lexislativo	Legislative Assembly of Primorsky Krai (en) , (Escano: 40)
Identificador descritivo
Fuso horario	Vladivostok Time (en) Asia/Vladivostok (en)
ISO 3166-2	RU-PRI
Identificador OKTMO	05000000
Identificador OKATO	05
Outro
Irmandado con	Prefectura de Shimane (1991–) Prefectura de Toyama (1992–) Prefectura de Ōsaka (1992–) Prefectura de Akita (2010–)
Páxina web	primorsky.ru

O kai de Primorie (en ruso: Приморский край, tr.: Primorski krai; en chinés: 滨海州) é un dos nove krais que, xunto cos corenta e sete óblasts, vinte e dúas repúblicas, catro distritos autónomos e tres cidades federais, conforman os oitenta e cinco suxeitos federais de Rusia. A súa capital é Vladivostok.

Está situado no extremo sueste do país, no distrito federal do Afastado Oriente, limitando ao norte co krai de Khabarovsk, ao leste co mar do Xapón, ao sur con Corea do Norte e ao oeste coa China.

Etimoloxía

En ruso, primorie significa "litoral", e primorski, "marítimo", polo que o krai é tamén coñecido como Territorio Marítimo.

Xeografía

• Lonxitude das fronteiras: máis de 3 000 km, incluíndo 1 350 km de costa.
• Cumio máis alto: Monte Ánik, 1 933 msnm.
• Esperanza de vida media en 1994: 62,5 anos (56,8 para os homes e 69,4 anos para as mulleres).
• Lonxitude ferroviaria: 1 628 km, dos cales 345 km están electrificados.
• Lonxitude das estradas: 12 633 km.

O krai de Primorie limita coa República Popular China, Corea do Norte, e as cálidas augas do mar do Xapón (mar do Leste). É a rexión máis ao sueste de Rusia, situada entre os 42° e os 48° de latitude Norte e os 130° e 139° de lonxitude Leste. De norte a sur, a súa lonxitude abarca os 900 km.

Paisaxe preto de Najodka

Os montes dominan o territorio do krai. A maior parte do territorio é montañoso e case un 80 % del está cuberto por bosques. A elevación media é duns 500 msnm. Sikhote-Alin é unha formación montañosa que se estende pola maior parte do krai. Está composta por varias serras paralelas: a Partizansky, a Siny (Azul), a Jolodny (Fría), e outras. Hai un gran número de covas no sur de Primorie. A relativamente accesíbel cova de Spyáschaya Krasávitsa (a Bela Dormente) é o couto natural de Ussuriysky e está recomendado para turistas. Hai fragmentos relativamente ben conservados de antigos volcáns na zona. As serras están recortadas polos estreitos e profundos vales dos ríos e por longos regatos, como o Partizánskaya, o Kíyevka, o Zerkálnaya, o Cheryómukhovaya, o Yedinka, o Samargá, o Bikín e o Bolshaya Ussurka. A maioría dos ríos do krai teñen fondos rochosos e auga límpida. O máis grande de todos é o Ussuri, cunha lonxitude de 903 km. O nacemento do río Ussuri está a 20 km ao leste do monte Óblachnaya. A extensa chaira Prijankáyskaya sitúase no oeste e o suroeste de Primorie, alfombrada polos bosques de coníferas de folla caduca. Unha parte da chaira rodeando o lago máis grande do Extremo Oriente ruso, o lago Janka, está ocupada por un bosque de estepa.

Zona horaria

O krai de Primorie está situado na zona horaria de Vladivostok (VLAT/VLAST), cuxo desfase é +10:00 UTC (VLAT) e +11:00 UTC en verán (VLAST).

Flora e fauna

A localización xeográfica de Primorie explica a diversidade da súa flora. O territorio de Primorie non foi cuberto polo xeo no pasado —durante as idades de xeo—, a diferenza do resto de Siberia. Esta circunstancia fai que teña unha flora especial, entre a que se inclúen as especies Taxus cuspidata (o teixo xaponés), Juniperus rigida (o xenebreiro das pagodas), Phellodendron amurense, Kalopanax septemlobus, Aralia elata, Maackia amurensis, Alnus japonica, Actinidia kolomikta, Schisandra chinensis, Celastrus orbiculatus e Flueggea suffruticosa.

• 
  Taxus cuspidata
• 
  Juniperus rigida
• 
  Phellodendron amurense
• 
  Alnus japonica
• 
  Maackia amurensis

A fauna do krai de Primorie tamén é diversa, e nela encóntranse, entre outros, os seguintes animais: oso negro do Ussuri, tigre siberiano ou tigre do Amur, dos que a súa maior poboación de todo o mundo encóntrse en Primorie, leopardo do Amur, linces, xabaríns, cervo común, corzo siberiano, mósquidos, cervo sica, o goral de cola longa ou a marta cibelina.

• 
  Tigre siberiano
• 
  Leopardo do Amur
• 
  Cervo sica
• 
  Corzo siberiano
• 
  Marta cibelina

Clima

• Temperatura media anual: +1 °C aprox. ao norte do krai, +5,5 °C na costa sur.
• Precipitación media anual: 600-850 mm.

Historia

De acordo co arquivo arqueolóxico, os primeiros habitantes do krai de Primorie foron os paleoasiáticos e os evenkis. Probabelmente apareceron nesta zona hai uns cincuenta o sesenta mil anos, no Paleolítico. Os descendentes dos pobos de linguas tungús aínda habitan en Primorie e na Priamurie. Son os nanai, os udege, e os evenki.

Desde o ano 698 ao 926, o reino de Balhae ocupou a zona norte de Corea e parte de Manchuria e o krai de Primorie, formando parte del os pobos arriba mencionados e a xente do recientemente destruído reino Goguryeo de Corea.

Balhae foi un estado feudal medieval de Asia do Leste, que desenvolveu a súa industria, agricultura, e gandaría, e tivo as súas propias tradicións culturais e artísticas. A xente de Balhae mantivo contactos políticos, económicos e culturais coa dinastía Tang na China, así como con Corea e o Xapón.

De 1115 a 1234 a zona meridional do moderno Distrito Federal do Extremo Oriente ruso foi ocupada por un estado máis poderoso: o Imperio Jurchen (Anchungurun), tamén chamado Imperio Dourado ou dinastía Jin. Os jurchen eran tunguses cuxa base económica era a gandaría nómade e a agricultura. Tamén desenvolveron unha industria metalúrxica, construción naval e de fabricación de obxectos de luxo. O Imperio Dourado conduciu as relacións exteriores e a política doméstica. Como os balhae, os jurchen estableceron estreitos contactos coa dinastía chinesa Song, Corea e o Xapón. Despois de conquistaren a parte norte da China, os jurchen dominaron o territorio durante moito tempo.

O Imperio Dourado caeu como resultado da invasión do territorio por Xenxis Kan. Os mongois destruíron todas as cidades, portos e as frotas dos jurchen. Mataron ou converteron en escravos a unha gran parte da poboación do país. Os superviventes escondéronse dos mongois nos bosques, os vales ou territorios remotos da conca do río Amur e o leste do lago Baikal, a costa do mar de Okhotsk e en partes da illa de Sakhalin. Ao cabo do tempo, esta xente esqueceu os sistemas de comercio desenvolvidos polos balhae e os jurchen. Acostumáronse aos recursos da taiga, a pesca e a caza de animais salvaxes. Cómpre destacar que os mongois, os invasores do Imperio Dourado, non se estableceron en Primorie, senón que o deixaron pola China e a estepa centroasiática.

Durante moitos séculos estas terras tan ricas, únicas en flora e fauna, non foran cultivadas. A principios do século XVII, cando os rusos apareceron por primeira vez nestas terras, os antepasados dos pequenos grupos étnicos de hoxe en día eran unha sociedade primitiva.

Escudo de armas do óblast Primórskaya a principios do século XX.

De acordo co tratado de Nérchinsk de 1689 entre Rusia e a China, as terras ao sur dos montes Stanovói, Primorie incluído, eran territorio chinés. Porén, debido á debilidade da Imperio Qing na segunda metade do século XIX, Rusia comezou a súa expansión nesa zona. En 1858 fundaronse os pobos de Khabarovsk e Blagoveshchensk.

A incorporación da Provincia Marítima dentro de Rusia foi traballo dun só home, o conde Nikolái Muraviov-Amurski. En 1858, asinou o tratado de Aigún coa China, ao que seguiu a Convención de Pequín dous anos despois. Grazas a estes tratados, a fronteira chinesa-rusa foi desprazada ao sur dos ríos Amur e Ussuri. Isto garantiu a Rusia a posesión de Primorie.

No período desde 1859 até 1882 establecéronse noventa e cinco novas cidades en Primorie, incluíndo Vladivostok, Ussuriysk, Razdólnoye, Vladímiro-Aleksándrovskoye, Shkótovo, Pokrovka, Tury Rog e Kamen-Rybolov.

A maioría da poboación dedicábase á agricultura, á caza ou á pesca, abarcando máis de dous terzos dos habitantes. A finais do século XIX, a industria mineira do carbón empezou a desenvolverse. O territorio tamén exportaba acelgas, cornos de cervos siberianos xoves, madeira, cangrexos, peixe seco e unha especie de equinodermo, entre outras cousas. Debido a isto, a Primorie lle levou case medio século entrar no proceso económico e cultural ruso, e a establecer contactos máis próximos cos países da rexión asiática do Pacífico. Isto logrouse grazas aos esforzos da poboación do territorio, a á achega de capitais rusos e estranxeiros á zona.

Tras a revolución rusa de 1917 que motivou a intervención xaponesa, desde 1922 o desenvolvemento económico, científico e cultural do territorio seguiu os plans dos bolxeviques, que ganaran en Rusia. Durante os dez primeiros anos do poder soviético, a esfera cultural manifestouse en contra da ideoloxía burguesa. Como resultado disto, a música, o teatro, as belas artes e a literatura en Primorie tiveron que empezar case desde o principio, desde as ruínas da cultura prerevolucionaria. A prioridade na economía centrose no sector primario —a minaría e a pesca en particular—. Os ferrocarrís e o transporte marítimo estaban sendo desenvolvidos ao mesmo tempo, acompañados polos traballos intensivos de construción de portos. A comezos dos anos 1990 as, unha vez pequenas empresas, transformáranse até ser grandes compañías. Estas foron Far Eastern Shipping Company (FESCO ou DVMP), Dalmoreprodukt, Vladivostok base of Trawling and Refrigerating Fleet (VBTRF), Active Marine Fisheries Base de Najodka, Vostok Mining Company, Progress Arséniev Aircraft Works, etc. A Fishing and Marine Transport Fleet of Primorye (Frota de transporte mariño e pesqueiro de Primorie) traballou en todos os océanos do mundo. Varias empresas da Industria Militar Complexa establecéronse en Primorie. Nos anos 1970 Primorie experimentou un intenso desenvolvemeto da ciencia.

A día de hoxe, Vladivostok dispón de Institutos de Investigación Científica de fama mundialmente recoñecida, como o Instituto de Bioloxía e Xeoloxía, o Instituto de Química Bio-orgánica do Pacífico, o Instituto de Bioloxía Mariña, o Instituto de Xeografía do Pacífico, o Instituto Oceanolgráfico do Pacífico.

Economía

A economía do krai de Primorie, a máis equilibrada no Extremo Oriente ruso, é tamén a máis grande en termos absolutos. O sector alimenticio é o máis importante, representado principalmente polas empresas pesqueiras. As capturas anuais exceden dos dous millóns de toneladas, a metade de toda a zona leste de Rusia. O segundo sector en importancia é o de construción de máquinas, no que a metade da produción está orientada cara á industria pesqueira e os estaleiros.

O armamento é outro sector importante, producindo os portaavións e aeronaves militares. As industrias de fabricación de materiais locais proporcinan destes a toda a Rusia do leste. A fundición de chumbo realízase na cidade costeira de Rúdnaya Pristan.

A industria madeireira, que se cría en recesión, está aínda en segundo lugar, só superada polo krai de Khabarovsk, cunha produción anual duns 3 millóns de metros cúbicos de madeira. O krai de Primorie é o produtor máis grande de carbón do Extremo Oriente ruso, e xera máis electricidade que calquera outra división administrativa, pero a escaseza de enerxía é común. A agricultura e a gandaría tamén son importantes; o krai produce arroz, leite, ovos e verduras.

O krai de Primorie é o centro banqueiro e financeiro do extremo máis oriental de Rusia. Ten máis de 100 bancos afiliados e un amplo mercado bolsista.

A proximidade do krai aos mercados do océano Pacífico dálle unha vantaxe sobre a maioría das outras divisións administrativas do Extremo Oriente ruso no desenvolvemento do comercio exterior. Os principais produtos comerciais son o marisco, os produtos madeireiros e os metais férreos. Os socios máis importantes son o Xapón, a China e Corea.

O territorio do krai está dotado dunha boa infraestrutura. A súa densidade ferroviaria é dúas veces superior á media rusa. Os ferrocarrís conectano coa China e Corea do Norte. As compañías de envíos subministran o 80 % dos servizos mariños dos envíos no Extremo Oriente ruso. Os portos importantes de todo o krai están abertos agora ao comercio internacional.

Demografía

Poboación

De acordo co censo ruso de 2002, a poboación do krai era de 2 071 210 persoas, o que está por debaixo das 2 258 391 rexistradas no último censo soviético de 1989. Debido á súa localización xeográfica, o krai de Primorie presenta unha mestura de non só rusos, senón tamén coreanos, alemáns do Volga, udege, buriatos, nanai, óroch e taz. Hai tensións interétnicas emerxentes na zona, como resultado da migración chinesa. Isto tee implicacións importantes para a seguridade do Extremo Oriente ruso, pois o krai de Primorie é o lugar de residencia de máis do 50 % da poboación da rexión.

Grupos étnicos

Hai trece grupos étnicos recoñecidos, de máis de 2 000 persoas cada un, e a distribución é como segue:

• Rusos 89,89 %
• Ucraínos 4,54 %
• Coreanos 0,86 %
• Tártaros 0,70 %
• Belarusos 0,56 %
• Armenios 0,27 %
• Azarís 0,21 %
• Mordvinos 0,20 %
• Chineses 0,19 %
• Alemáns 0,17 %
• Chuvaxos 0,16 %
• Moldovos 0,11 %
• Baskires 0,10 %
• Uzbekos 0,08 %
• Casacos 0,06 %
• Udmurtos 0,06 %
• Polacos 0,05 %
• Xudeus 0.05 %
• Maris 0,05 %
• Udege 0,04 %
• Buriatos 0,04
• Xeorxianos 0,04 %
• Lezguios 0,04 %

Tamén hai moitos outros grupos de menos de 800 persoas cada un. Outro 0,92 % dos habitantes negouse a declarar a súa nacionalidade no censo.

Miscelánea

Neste krai, nas montañas Sikhote-Alin, preto da cidade de Paseka (aproximadamente a 440 km ao noroeste de Vladivostok), o 12 de febreiro de 1947 caeu o meteorito masivo Sikhote-Alin.

Véxase tamén

Outros artigos

• Manchuria
• Sikhote-Alin