Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina

Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina
Tipo	premio científico
Data de fundación	1901
Nomeado en referencia a	Alfred Nobel
País	Suecia
Na rede
	https://www.nobelprize.org/prizes/medicine/
	[ editar datos en Wikidata ]

O Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina é un premio atribuído anualmente pola Real Academia das Ciencias de Suecia que recompensa as persoas que se destaquen nas áreas de investigación da Fisioloxía ou da Medicina. É un dos premios internacionais de investigación científica instituídos en 1901 por Alfred Nobel, coñecidos como Premios Nobel e outórgase a "aqueles que, durante o ano anterior, conferisen o maior beneficios á humanidade".^[1]

2021-2030

2024 Victor Ambros e Gary Ruvkun, pola descuberta dos microARN, unha nova clase de ARN.^[1]

2023 Katalin Karikó e Drew Weissman

polo desenvolvemento das tecnoloxías que permitiron a elaboración das vacinas contra a COVID-19.

2022 Svante Pääbo

polos seus descubrimentos en xenética de especies extintas, coma o xenoma dos homínidos neandertais.^[2]

2021 David Julius e Ardem Patapoutian

polas súas pescudas sobre o sentido do tacto e a percepción da temperatura.

2011-2020

2020 Harvey J. Alter, Michael Houghton e Charles M. Rice

pola descuberta do virus da hepatite C.

2019 William Kaelin, Gregg Semenza e Peter Ratcliffe

pola súa descuberta de como as células perciben e se adaptan ao osíxeno dispoñible.

2018 Tasuku Honjo e James Allison

polos seus traballos sobre o control do sistema inmunitario humano para combater o cancro.

2017 Jeffrey Hall, Michael Rosbash e Michael Young

polas súas descubertas dos mecanismos moleculares que controlan o ritmo circadiano.

2016 Yoshinori Ōsumi

polas súas pescudas sobre a autofaxia celular, que explica algunhas das características de enfermidades como o párkinson ou o cancro.

2015 William C. Campbell, Satoshi Omura e Youyou Tu

pola descuberta de novas medicinas que combaten enfermidades parasitarias, Campbell e Omura a elefantíase e Tu a malaria.

2014 John O'Keefe, May-Britt Moser e Edvard Moser

pola descubera das células que constitúen o sistema de xeoposicionamento do cerebro.

2013 James E. Rothman, Randy W. Schekman e Thomas C. Südhof

polas súas descubertas na regulación do tráfico vesicular, un dos principais sistemas de transporte nas células

2012 John Gurdon e Shinya Yamanaka

polo seu descubrimento de que as células adultas poden reprogramarse para adquirir múltiples funcións.

2011 Bruce Beutler, Jules Hoffmann e Ralph Steinman

Beutler e Hoffmann polo descubrimentos sobre a activación da inmunidade innata e Steinman polas súas descubertas sobre as células dendríticas.

2001-2010

2010 Robert Edwards

polo desenvolvemento da fertilización in vitro.

2009 Elizabeth Blackburn, Carol W. Greider e Jack Szostak

polo descubrimento da telomerase e de como os cromosomas están protexidos por telómeros.

2008 Harald zur Hausen, Françoise Barré-Sinoussi e Luc Montagnier

Hausen, polo descubrimento do virus do papiloma humano que causan o cancro cervical e os outros dous polo descubrimento do VIH.

2007 Mario Capecchi, Oliver Smithies e Martin Evans

polos traballos sobre células nai e o descubrimento das células que causan as úlceras.

2006 Andrew Fire e Craig C. Mello

polo descubrimento da ribointerferencia.

2005 Robin Warren e Barry Marshall

polo seu descubrimento da bacteria Helicobacter pylori e o seu papel na úlcera de estómago e a gastrite

2004 Linda B. Buck e Richard Axel

polos seus descubrimentos dos receptores odorantes e a organización do sistema olfactivo

2003 Paul Lauterbur e Sir Peter Mansfield

por invención e desenvolvemento da resonancia magnética nuclear

2002 Sydnei Brenner, H. Robert Horvitz, John E. Sulston

pola súa investigación sobre o fenómeno da apoptose cos vermes C. elegans.

2001 Leland H. Hartwell, R. Timothy Hunt, Paul M. Nurse

1991-2000

2000 Arvide Carlsson, Paul Greengard, Eric R Kandel

1999 Günter Blobel

por descubrir que as proteínas teñen sinais intrínsecos que gobernan o seu transporte e situación na célula.

1998 Robert F. Furchgott, Louis J. Ignarro, Feride Murade

polos seus traballos sobre o óxido nítrico

1997 Stanley B. Prusiner

descubrimento do prión como partícula infecciosa proteica

1996 Peter C. Doherty, Rolf M. Zinkernagel

polos seus descubrimentos sobre a resposta inmunitaria das células fronte ao ataque de organismos infecciosos.

1995 Edward B. Lewis, Christiane Nüsslein-Volhard, Eric F. Wieschaus.

1994 Alfrede G. Xilman, Martin Rodbell

1993 Richard J. Roberts, Phillip A. Sharp

polo seu traballo sobre os intróns, fragmentos de ADN que non ten nada que ver coa información xenética. Puideron describir que a información depositada nun xene non estaba disposta de forma continua senón que se atopaba fraccionada

1992 Edmond H. Fischer, Edwin G. Krebs

1991 Erwin Neher, Bert Sakmann

1981-1990

1990 Joseph E. Murrai, E. Donnall Thomas

1989 J. Michael Bishop, Harold E. Varmus

Cos seus achados puido comprenderse a produción de tumores malignos a partir de cambios que se producen en xenes normais dunha célula, que non só son producidos por virus senón que tamén poden ser producidos por radiacións, substancias químicas etc.

1988 Sir James W. Black, Xertrude B. Elion, Xeorxe H. Hitchings

1987 Susumu Tonegawa

Polo seu descubrimento do fundamento xenético na formación dunha ampla variedade de anticorpos

1986 Stanlei Cohen, Rita Levi-Montalcini

1985 Michael S. Brown, Joseph L. Goldstein

1984 Niels K. Jerne, Georges J.F. Köhler, César Milstein

1983 Barbara McClintock

polo seu traballo cos transposóns.

1982 Sune K. Bergström, Bengt I. Samolsson, John R. Vane

1981 Roger W. Sperry, Davide H. Hubel, Torsten N. Wiesel