علوم طبیعی
 |
| بخشی از نوشتارها دربارۀ علم |
علوم طبیعی (به انگلیسی: Natural science)، شاخه‌ای از علوم است که با توصیف، پیش‌بینی و درک پدیده‌های طبیعیِ مبتنی بر شواهد تجربی ناشی از مشاهده و آزمایش، سر و کار دارد و در آن، سازوکارهایی مانند داوری همتا و تکرارپذیری یافته‌ها برای اطمینان از اعتبار اکتشافات علمی استفاده می‌شوند.[۱]
این علوم، دربردارنده علوم فیزیکی (فیزیک (فیزیک نظری و فیزیک تجربی)، شیمی، اخترشناسی (نظری و رصدی)، زمین‌شناسی به همراه علوم زیستی (پزشکی و زیست‌شناسی) هستند.
فیزیک تجربی
[ویرایش]در دانش فیزیک، فیزیک آزمایشگاهی (یا فیزیک تجربی)، مجموعه‌ای از رشته‌ها و زمینه‌هاست که موضوع آن‌ها مشاهده پدیده‌های فیزیکی برای جمع‌آوری داده در مورد جهان است. روش‌ها از زمینه‌ای به زمینهٔ دیگر، متفاوت هستند و شامل مشاهده‌های ساده‌ای مانند آزمایش کاوندیش تا آزمایش‌های پیچیده‌تر و بزرگ‌تری مانند برخورددهنده‌های هادرونی بزرگ می‌شوند.
اخترشناسی
[ویرایش]اَختَرشناسی یا ستاره‌شناسی یا نجوم به دانش بررسی موقعیت، تغییرات، حرکت و ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی «اشیاء آسمانی» ازجمله ستاره‌ها، سیاره‌ها، دنباله‌دارها، کهکشان‌ها و رویدادهای آسمانی مانند شفق قطبی و تابش زمینهٔ کیهانی گفته می‌شود که منشأ آن‌ها در بیرون از جوّ زمین است. اخترشناسی با رشته‌هایی همچون کیهان‌شناسی، فیزیک، شیمی و فیزیکِ حرکت ارتباط تنگاتنگ دارد. (اگر تنها ستاره‌ها مطالعه شوند به آن اخترشناسیِ ستاره‌ای گفته می‌شود)
زیست‌شناسی
[ویرایش]زیست‌شناسی یا بیولوژی (به انگلیسی: Biology) از علوم طبیعی و دانش مربوط به کاوش دربارهٔ جانداران است. این دانش به بررسی ویژگی‌ها و رفتار جانداران، چگونگی پیدایش گونه‌ها و افراد (کاهش گرایی)، و نیز به بررسی تعامل جانداران با یکدیگر و محیط پیرامونشان می‌پردازد. (زیست‌شناسی دستگاه‌ها) زیست‌شناسی شامل موضوعات گسترده‌ای است که دارای تقسیم‌بندی بسیاری از مباحث و رشته‌های مختلف می‌باشد. از جمله مهم‌ترین موضوعات آن عبارت از پنج اصل به هم وابسته است.[نیازمند منبع]
زمین‌شناسی
[ویرایش]زمین‌شناسی یا ژئولوژی (به فرانسوی: géologie، ژئولوژی) علم مطالعه زمین، مواد سازنده آن، ساختار مواد آن و فرایندهایی را که بر روی آن عمل می‌کنند است. بخش مهمی از زمین‌شناسی مطالعه چگونگی تغییر مواد، ساختارها، فرایندها و ارگانیسم‌های زمین با گذشت زمان است.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Gauch, Hugh G. (2003). Scientific Method in Practice (به انگلیسی). Cambridge University Press. pp. 71–73. ISBN 978-0-521-01708-4. Archived from the original on 2023-12-13. Retrieved 2015-07-02.