مخابرات سیار
ظاهر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نسخهٔ قابل چاپ دیگر پشتیبانی نمیشود و ممکن است در زمان رندر کردن با خطا مواجه شوید. لطفاً بوکمارکهای مرورگر خود را بهروزرسانی کنید و در عوض از عمبکرد چاپ پیشفرض مرورگر خود استفاده کنید.
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. لطفاً با افزودن یادکرد به منابع قابل اعتماد برطبق اصول تأییدپذیری و شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به بهبود این مقاله کمک کنید. مطالب بدون منبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. یافتن منابع: "مخابرات سیار" – اخبار · روزنامهها · کتابها · آکادمیک · جیاستور (مه ۲۰۱۸) (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید) |
مخابرات سیار (انگلیسی: Mobile Communication) یا تلفن سیار، سرویس ارائه خدمات مخابراتی به تلفن همراه کاربرانی است که در حرکتند. تلفنهای همراه به یک شبکه سلولی تلفن همراه زمینی، که از ایستگاههای پایه (سایتهای تلفن همراه) تشکیل شدهاست، متصل میشوند، در حالی که تلفنهای ماهوارهای به ماهوارههای در مدار زمین، متصل میشوند. هر دو شبکه نیز به شبکه سوییچ تلفن عمومی (PSTN) متصل میشوند و کاربران از این راه میتوانند با هر تلفن دیگری در جهان تماس بگیرند. در سال ۲۰۱۰ شمار مشترکان تلفن همراه در جهان بالغ بر ۵ میلیارد مشترک، برآورد شده بود.[۱]
منابع
- ↑ مخابرات سیار، انتشارات نیاز دانش
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Mobile telephony». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۳۱ مه ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ مخابرات سیار موجود است.
شبکههای سلولی پروتکلها |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
عمومی | |||||||
دستگاههای همراه |
| ||||||
نرمافزار |
| ||||||
فرهنگ | |||||||
محیط زیست و بهداشت | |||||||
قانون | |||||||