نیشکر
نیشکر (نام علمی: Saccharum officinarum) نام یک گونه از سرده نیشکر، از تیره غلات و بومی مناطق معتدل گرم تا مناطق حاره است.
| نیشکر | |
|---|---|
| |
| گونه نیشکر، Saccharum officinarum | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| راسته: | گندم‌سانان |
| تیره: | گندمیان |
| سرده: | نیشکر |
| گونه: | S. officinarum |
| نام دوبخشی | |
| Saccharum officinarum | |
خاستگاه این گونه، گینه نو در غرب اقیانوس آرام و در شمال قاره اقیانوسیه می‌باشد. این گیاه چند ساله، در توده‌هایی تشکیل می‌شود که شامل ریزوم و تعدادی ساقه است. یک شبکه از ریزوم‌ها در زیر خاک تشکیل می‌شود که شاخه‌های ثانویه را در نزدیکی گیاه مادر بزرگ می‌کند. ساقه‌ها به رنگ‌های سبز، صورتی، یا بنفش هستند و می‌توانند تا ارتفاع بیش از ۵ متر رشد کنند.
ساقه‌ها در پایه متصل هستند و از گره‌ها و میان گره‌ها تشکیل شده‌اند، گره‌ها در پایه برگ‌های متناوب حضور دارند. میانگره‌ها حاوی اسفنج سفید فیبری هستند که در آن شیره نیشکر قرار دارد.
برگ‌ها ضخیم، خطی و سبز هستند و به صورت متناوب روی ساقه از محل گره‌ها خارج می‌شوند. هر برگ از پهنک و غلاف تشکیل شده است. برگ‌ها حاوی رگبرگهای ضخیم و لبه‌های دندانه دار و به طول حدود ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر و عرض ۵ سانتی‌متر رشد می‌کنند.
گل آذین نیشکر به صورت خوشه‌ای مرکب و دارای انشعاب زیاد به طول ۳۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر و از انتهای ساقه به وجود می‌آید. گل دارای ۳ پرچم و مادگی می‌باشد.
سنبلچه‌ها در شاخه‌های جانبی قرار دارند و در حدود ۳ میلی‌متر طول دارند و در موهای بلند و ابریشمی پنهان شده‌اند. همچنین میوهها خشک و هر کدام شامل یک دانه می‌باشد.[۱]
نیشکر در ایران
ویرایشدر ایران شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی با هشت طرح در نقاط مختلف خوزستان اقدام به کاشت نیشکر و تبدیل به شکر، الکل و دیگر صنایع جانبی می‌کند. قیمت شکر در ایران به میزان تولید داخل و قیمت دلار بستگی دارد. با افزایش قیمت شکر میزان تقاضا و میزان مصرف کم می‌شود.
شرکت‌های هشتگانه کشت و صنعت سلمان فارسی، حکیم فارابی، امام خمینی، امیرکبیر، دعبل خزاعی، میرزا کوچک خان، هفت تپه و دهخدا از شرکت‌های تابعِ توسعه نیشکر و صنایع جانبی هستند که ظرفیت ۷۰۰ هزار تن شکر در سال را دارند.
تولیدکنندگان
ویرایش| فهرست بزرگ‌ترین تولیدکنندگان نیشکر[۳] | ||
|---|---|---|
| کشور | میزان تولید به تن سال ۲۰۲۲ | |
| ۱ |  برزیل
|
۷۲۴٬۴۰۰٬۰۰۰ |
| ۲ |  هند
|
۴۳۹٬۴۲۰٬۰۰۰ |
| ۳ |  چین
|
۱۰۳٬۳۸۰٬۰۰۰ |
| ۴ |  تایلند
|
۹۲٬۱۰۰٬۰۰۰ |
| ۵ |  پاکستان
|
۸۸٬۰۰۰٬۰۰۰ |
| ۶ |  مکزیک
|
۵۵٬۲۸۰٬۰۰۰ |
| ۷ |  کلمبیا
|
۳۵٬۰۰۰٬۰۰۰ |
| ۸ |  اندونزی
|
۳۲٬۴۰۰٬۰۰۰ |
| ۹ |  ایالات متحده آمریکا
|
۳۱٬۴۶۰٬۰۰۰ |
| ۱۰ |  استرالیا
|
۲۸٬۶۸۰٬۰۰۰ |
| ۱۱ |  گواتمالا
|
۲۶٬۰۰۰٬۰۰۰ |
| ۱۲ |  فیلیپین
|
۲۳٬۴۵۰٬۰۰۰ |
| ۱۳ |  آفریقای جنوبی
|
۱۸٬۰۰۰٬۰۰۰ |
| ۱۴ |  آرژانتین
|
۱۶٬۶۰۰٬۰۰۰ |
| تولید جهانی | ۱٬۹۲۲٬۰۰۰٬۰۰۰ | |
پانویس
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Saccharum officinarum». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ می ۲۰۱۸.
منابع
ویرایش- ↑ «ITIS - Report: Saccharum officinarum». www.itis.gov. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۳۰.
- ↑ Ritchie, Hannah; Roser, Max (2020-03-05). "Agricultural Production". Our World in Data.
- ↑ «تولید شکر کشورهای جهان». ourworldindata.org.
پیوند به بیرون
ویرایش
 | این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |